A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ABİD

  f. Kıvılcım.

• ABİD

  İbadet eden. Zâhid. Çok ibadet eden. * Köle.

• ABÎD

  Kullar. Köleler.

• ABİDANE

  f. Kul olarak, ibâdet edene yakışır surette.

• ABİDAT-I İSLÂMİYE

  İslâm medeniyeti anıtları.

• ABİDE

  İbâdet eden kadın. (Abide-i zâhide gibi)

• ABİDE

  Uzun müddet dillerde destan olup kalan beliye ve dâhiye. * Bir milletin târihinde büyük bir değeri hâiz olan vak'a. * Fesahat ve belâgatı dolayısıyle benzeri söylenemeyen şiir. * Tarihte yüksek ve hâkim bir mevkide olan vak'aları veya büyükleri yaşatmak için yapılan bina. * Azametiyle, güzelliğiyle insanı hayrete uğratan mebani. (Süleymaniye ve Ayasofya câmileri gibi.) Uzun müddet yaşıyan edebî, ilmi, sinai eserler. * Geçmiş devirlerden kalma tarihi veya bedii kıymeti olan binalar, kaleler ve harabeleri. * Dikilmiş sütunlar ve bunların üzerindeki resimler, nakışlar, yazılar. * Abidenin arapçadaki manası bizdekinden başkadır: Kendisinden nefretle, haşyetle bahsolunan, uzun müddet dillerde destan olup kalan dâhiye ve beliyyeye denir. (Türk İslâm Ansiklopedisi)

• A'BİDE

  (Abd. C.) Köleler. Abid.

• ABİDEVÎ

  Abide gibi. Abideyi andıran, âbideye benzeyen şekilde.

• ABİL

  Koyun, at ve deve gibi hayvanlara iyi bakan. * Çayırda otlayarak suya muhtaç olmayan hayvan.

• ABİLE

  f. Su üzerindeki kabarcık. * Sivilce. Çıban.

• ABİR

  (Ubur'dan) Bir yerden geçen, giden yolcu. Geçen. * Hz. İbrâhimin (A.S.) dedelerinden birisinin adı.

• ABİS

  Denizlerdeki dokuzbin metreyi geçen derinlikler.

• ABİS

  Alaycı, saygısız.

• ABİS

  Asık suratlı, ekşi yüzlü kimse. * Arslan.

• ABÎSE

  (C: Abayis) Tarhana.

• ABİST

  f. Gebe, hâmile.

• ABİSTEN

  f. Gizli, gizleme. * Gebe. * Dişilik.

• ABİSTENÎ

  f. Hâmilelik, gebelik.

• ABİŞHOR

  f. Hayvan sulama yeri. * İçme kabı. * Dinlenmek için kısa bir duraklama, teneffüs. * Günlük yiyecek.

• ABİŞTGÂH

  f. Gizlenecek yer, gizli yer.

• ABİY

  Kısmet, nasib,

• ABİYE

  Örtü ile yüzünü örten, utangaç kız veya kadın.

• ABKAME

  f. Anadolunun bazı doğu illerinde ve Bağdat'da yapılan, turşu veya salataya benzer bir çeşit yiyecek maddesi. * Ekşi hamurdan pişirilerek sirkeye konulan ve turşu olarak kullanılan bir gıda maddesi.

• ABKARÎ

  Mutlaka kusuru olmayan. Kâmil. * Bir kavmin seyyid ve şerifi, efendisi. Beşer san'atı olmayan. * Çok güzellik. * Bir nevi döşek.(Abkari: Esasen abkar'e mensub demektir. Ebu Suud ve sair tefsirlerin beyanına göre Abkar: Arabın zu'münce bir Cin beldesinin ismidir ki, Arablar acib gördükleri her şeyi ona nisbetle tavsif ederek abkarî derler. Mu'cem-ül Büldan'da şu tafsil mezkûrdur: Abkar; dolu, yani buluttan inen donmuş sudur. Ve demişlerdir ki, cinnin sâkin olduğu bir arzdır. Meselde: "Keennehüm cinn-i abkar: sanki abkar cinni gibi" denilir...Bazıları da demiştir ki: Abkarinin aslı; vasfına hırs ile rağbet olunan her şeye sıfattır. Bunun da esası; çünkü Abkar'da döşeme ve saire nakışları yapılırdı. Onun için her iyi şey Abkar'a nisbet edilirdi.)

• AB-KEND

  f. Havuz, dere, su geçidi.

• AB-KEŞ

  f. Delikli kevgir. * Su çeken, sucu, saka. * Kadeh sunucu.

• AB-KUR

  f. Lâğım çukuru. Pisliğin aktığı yol ve delik.

• ABL

  Kalın, büyük nesne. * Bükmek.

• ABLA'

  Ak nesne. * Beyaz taş.

• ABLİSE

  f. Tarlaya tohum atan, ekinci.

• ABLUKA

  İtl. Etrafını sarıp hâriçle alâkasını kesme. Bahren muhasara, denizden kuşatma.

• ABLUKAYI BOZMAK

  Muhasara hattını yarıp geçmek.

• ABLUKAYI KALDIRMAK

  Muhasarayı bırakmak.

• AB-NAK

  f. Sulu, ıslak, nemli.

• ABONE

  Fr. Gazete ve dergi gibi yayınlara peşin para vererek muayyen bir zaman için müşteri olan kimse.

• ABONMAN

  Fr. Bir imalâtçı ile müşteri arasında düzenli satın alma için yapılan anlaşma.

• ABORDA

  İtl. Deniz teknelerinin rıhtıma, iskeleye veya başka bir tekneye yanlamasına yanaşması.

• ABR

  Rüya tabir etmek. Düş yormak. * Yaş akıtmak. Sudan veya başka yerden geçmek. * Söylemeden bir şeyi düşünmek.

• ABRA

  Bir değiş-tokuşta üste verilen şey. * Teraziyi ayarlamak için hafif gelen kefesine konulan ağırlık.

• ABRAN

  Ağlayan, ağlayıcı.

• AB-RANE

  f. Su borularına ve su yollarına bakan mühendis.

• ABRAŞ

  Alaca benekli at. * Klorofil azlığından dolayı açık renkte lekeleri olan bitki yaprağı.

• ABRE

  Göz yaşı.

• ABS

  (Ubus) Huzursuzluktan yüz ekşitmek, çehreyi çatmak.

• ABS

  Kurumak, katılaşmak.

• ABS

  Karıştırmak, halt. * Güneşte keş kurutmak.

• ABSAL

  f. Bahçe, koru, park.

• AB-SÜVAR

  f. Su üstünde yüzen. * Sudaki kabarcık.

• ABŞ

  Salâh. * Hüsn. İbâdet. * Gaflet.