C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• CAMUS

  Su sığırı. Manda. Kömüş.

• CA'MUS

  (C.: Ceâmis) Pis, necis.

• CAN

  f. Yaşayış. Diride olan kudret, kuvvet. Hayat cevheri. Madde ilimleri, maddenin; hayat ilimleri (biyolojik ilimler) hayatın ne olduğunu açıklıyamamışlardır. Aslında bunların konusu da madde, hayat ve ruhun kendisi değil, bunların tezahürleri yani olay haline gelen tesirleridir. Deney ilimlerinin vazifesi bu olaylar arasındaki ilişkinin değişmeyen tarafını bulmaktır. Bunun ötesinde ilmin söyleyeceği bir sözü yoktur. Buna rağmen bazı kendini bilmez cahiller, ilim adını kötüye kullanarak ilmin sustuğu yerde kendileri konuşuyor ve hayat ve ruhu madde ile açıklamaya kalkışıyorlar. Oysa maddenin de ne olduğunu biliyor değildirler. Biz müslümanlar madde gibi hayat ve ruhun da Allah'ın kudretinin eserleri olduğunu biliyor, birini diğerinin yerine koymuyoruz. Allah görünen ve görünmeyen âlemler yaratmıştır. Onun kudretinin ve yaratmasının sınırı yoktur. Madde, yarattıklarının sadece bir çeşitidir. Varlığı maddeden ibaret sanmak aklı gözüne inmiş olan akılsızların batıl bir inancıdır. * Mc: Sevgili, dost.

• CANA

  f. Ey sevgili! Ey can!

• CAN-AFERİN

  f. Yaratıcı.

• CANAN

  f. Sevgili, güzel, sâhib-i cemâl. * Canlar, ruhlar.

• CANAVAR

  f. Can alıcı, kahredici. * Vahşi, yırtıcı hayvan. Kurt.

• CAN-AVER

  Zihayat, canlı, yaşayan. Hayatdar. * Domuz, canavar, hınzır. * Zararlı hayvan.

• CAN-AZAR

  f. Can yakan, can inciten, eziyet veren. Acı çektiren.

• CAN-BAHŞ

  f. Hayat bağışlayan, can veren. Sevgili. Cenâb-ı Hak. Allah.

• CANBAZ

  (C.: Canbazan) Can ile oynayan, canını tehlikeye koyan, canbaz. * Hayvan alış-verişi ile uğraşan kimse. * Aldatan, hilekâr, hile yapan. * Eskiden atlı fedai asker.

• CANBELEB

  Ölecek halde, canı dudakta.

• CANDADE

  f. Bir şeye candan bağlanmış. Can vermiş, candan bağlanan.

• CANDANE

  f. Tepe ile alın arasındaki yer, bıngıldak. Beyin.

• CANDAR

  f. Diri, canlı, zihayat, ziruh. * Silâhlı kimse. * Muhafız, koruyucu, emniyet memuru. * Yol yiyeceği, azık.

• CANE

  f. Silah.

• CAN-EFŞAN

  f. Bir dâvâ uğrunda canını veren, canını feda eden.

• CAN-FERSA

  f. Can dayanamıyacak derecede.

• CANFEZA

  Gönüle ferahlık veren, can artıran. * Ayın 23. gününe verilen ad.CAN-GÂH $_ : f. Can evi. * Can azaltıcı.

• CAN-GEZA

  f. Ruh sıkıcı, can sıkıcı. Tehlikeli olan, öldürücü.

• CAN-GÎR

  f. Can sıkıcı, ruh sıkıcı.

• CAN-GÜZAR

  f. Cana dokunan, candan geçer olan.

• CANHIRAŞ

  f. Dayanamıyacak derecede acı ve keder veren.

• CANİ

  Cinayet işlemiş olan. Birisini öldürmüş veya yaralamış bulunan. Caniler nasıl haksız yere insanı öldürüyorlar ve onların hayatlarına son veriyorlarsa; kâfirler, inkârcılar, dinsizler de birer cani sayılırlar. Çünkü Allah'ın eserleri olan canlı ve cansız varlıklar onun sonsuz kudretini, ilmini, iradesini, rahmetini ilân edip dururlarken inkârcılar bunları tesadüfün, maddenin, tabiatın ve sebeplerin eseri sayıyor ve mânasız, gayesiz şeylermiş gibi göstererek onları mânen öldürüyor, sayısız cinayetler işliyorlar. Demek ki inkârcıların bu cinayetlerinin hesabını verecekleri bir mahkeme var ve olacaktır. (Bak: Ceza)

• CANÎ

  f. Candan sevilen.

• CANİB

  f.Yan, yön. Cihet, taraf. Yüksek taraf.

• CANİBEYN

  İki taraf, iki cânib, iki yan.

• CANİH(A)

  (Cünha. dan) Suç işlemiş, mücrim, cinayet işleyen.

• CANİHA

  Bir tarafa meyleden veya bir cenahı tutan. * Göğüs altındaki iyeği.

• CANİŞİN

  Birinin yerine geçen, birinin yerine vekâlet eden. Vekil.

• CANKURTARAN

  t. Ölüm tehlikesinde olanları kurtarmak için kullanılan vasıta. * Hasta ve yaralıları hastahaneye taşıyan otomobil. Ambulans.

• CANN

  Ateşten mahlûk cinlerin babası olan. * Bir beyaz yılan cinsi. * Cin taifesi. İnsanlardan evvel yaratılan bir nevi mahlûklar, cinler. (Bak: Cinn)

• CAN-NİSAR

  f. Canını harcayan, canını fedâ eden.

• CANPERVER

  f. Kalbi ferahlandıran. Ruha hoş gelen.

• CANRÜBA

  f. Gönül alan, gönül kapan dilber.

• CANSİPER

  (Cansupâr): f. Canını feda eden.

• CANSİPERANE

  f. Canını feda edercesine.

• CAN-SİTAN

  f. Can çıkarıcı, ruh alıcı. İnsana bela olan. Güzel.

• CANSUZ

  f. Can yakıcı, yürek tutuşturan.

• CANŞİKÂF

  f. Can yaralayıcı, can yırtıcı.

• CANŞİKÂR

  f. Öldürücü. * Mc: Can avlayan veya öldüren. Sevgili, mahbub.

• CAN-ŞİKEN

  f. Azrâil (A.S.)

• CAR

  Faydasız bağırıp çağırmayı ve gevezeliği ifade eder ve ekseriya mükerrer kullanılır.

• CA'R

  Yırtıcı kuşların pisliği.

• CÂR

  Çeken, sürükleyen. * Komşu. * Medet eden, yardımcı. * Müşteri.

• CÂR

  Kadınların, elbisenin üstünde örtündükleri çarşaf. (Bak: Çarşaf)

• CÂR-I ZİL KURBÂ

  Yakın komşu.

• CARİ

  Akan, akıcı. * Geçmekte olan. * İnsanlar arasında mer'i ve muteber ve mütedavil olan.

• CARİF

  Yıkıp harap etmek.

• CARİH

  Yaralayan. Yara açan. * Cerheden, çürüten. * Avcı hayvan.