D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• DAHAYA

  (Dahiyye. C.) Kurbanlık hayvanlar.

• DAHB

  Bir şeyi ateşte kızdırıp pişirmek.

• DAHC

  Gizlemek, örtmek.

• DAHD

  Kahretmek.

• DAHDAH

  (C.: Dahazıh) Arzu, istek.

• DAHDAH

  Küçük adımlı kimse.

• DAHDAH

  Kısa boylu adam.

• DAHDAHA

  Suyun dökülüp saçılması. * Serabın uzaktan su gibi görünüp parlaması.

• DAHDAHA

  Yorulmak, yorultmak. * Yavaşlamak. * Muti etmek, emre itaat ettirmek. * Hor etmek.

• DAHDAR

  Beyaz bez.

• DAHH

  Bevlin uzaması.

• DAHH

  Yer altında bir şey gizlemek.

• DAHHAK

  Çok gülen. Çok gülücü. * İran'da eski tarihte yaşamış çok zâlim bir hükümdarın adı.

• DAHHAS

  (C.: Dehâhis) Toprak içinde kaybolup bulunmayan küçük bir böcek.

• DAHIK

  Gülen, gülücü.

• DAHIKE

  (C.: Davâhık) Gülme ânında çıkan dört dişin birisi.

• DAHIS

  Tırnak yakınında olan bir verem hastalığı.

• DAHIYE

  Nâhiye.

• DAHİ

  Eşine ender rastlanır, hârikulâde zekâ, fatanet ve hikmet sâhibi.

• DAHİKE

  (C.: Davâhik) Azı dişlerinden her biri.

• DAHİL

  Hayrette kalan kimse.

• DAHİL

  (Bak: Dahl-Dehal) Girmek, karışmak. Dokunmak. Taarruz etmek, müdâhale eylemek.

• DAHÎL

  Yabancı, sığınan, sığınmış. Muhacir. * Birisinin içyüzü, niyet ve mezhebi. Dâhil ve içerde. Birisinin bütün gizli ve sırlı işlerine vâkıf olan dost ve hemdemi. * Evvelâ alâkasız olup sonradan bir cemaate dâhil olan. * Edb: Başka bir dilden olup, sonradan diğer bir dile geçen kelime. * Tıb: Vücud âzalarında birbirine girmiş ve sokulmuş olan mafsallar.

• DÂHİL

  İçeri. İç. İçinde. İçeri girmiş.

• DAHİLE

  (C.: Devâhil) Bir şeyin içi, içyüzü.

• DAHİLEK

  Yalvarırım, sana sığınırım, sana güvenirim (meâlinde.)

• DAHİLEN

  İçten, içerden, dâhilden.

• DAHİLİYE NAZIRI

  İçişleri Bakanı.

• DAHİM

  (Dahâmet. den) Yoğun ve fazla koyu olan. Kalın olan.

• DAHİM

  (Dâhim) f. Taç.

• DAHİM

  f. Nasib ve rızık.

• DAHİNE

  (C.Devâhin) Duman çıkan baca.

• DAHİR

  Dere, vâdi. * Dağ başı.

• DAHİR

  (C.: Dehâyir) Toplanılmış veya gömülmüş mal.

• DAHİS

  Kokmuş, kemiksiz et. * Semiz nesne. * Çok adet, fazla miktar.

• DAHİS

  Hayvanların tırnak diplerindeki et parçası. Dolama hastalığı.

• DAHİS

  Müfsid, arayı bozan. * Koyun yüzerken deri ile etin arasına elini sokan. * Bir meşhur atın adı.

• DÂHİYE

  Hârikulâde zekâ ve fetanet sahibi. * Âfet, belâ, musibet. Kazâ. Emr-i azîm. Büyük iş ve hâdise.

• DÂHİYE-İ DEHYÂ

  Çok büyük belâ, musibet.

• DÂHİYE-İ EDEB

  Edebiyatta dâhi olan, eşine az rastlanan büyük edib.

• DÂHİYE-İ HARB

  Çok becerikli büyük kumandan.

• DÂHİYE-İ HİLKAT

  Yaradılıştan dâhi olan. Hârika.

• DAHİYYE

  Kurbanlık hayvan.

• DAHK

  Irak, uzak, baid. * Atmak.

• DAHK

  Tere yağı. * Bal. * Kar. * Ağzı yarılmış olan çiçek tomurcuğu.

• DAHL

  Bir nesne az olmak.

• DAHL

  Az miktar su.

• DAHL

  Karışma, girme. * Nüfuz, te'sir. * Vâridat. * İrâd. İtiraz, ta'riz. * Ayıp, töhmet.

• DAHL (DUHL)

  (C.: Dihâl-Edhâl-Dahlân) Pencere. * Çukur yer.

• DAHM

  Şiddetle def'etmek. * Cemaatın kuvvetli olması.