F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• FA

  Osmanlıca alfabenin 23'üncü harfi olup ebcedî değeri 80'dir.

• FAAL

  Balta sapı. * Kerem.

• FA'AL

  (Mübalâgalı ism-i fâil) Çok işleyen ve çalışan. Durmayıp işleyen. Çalışkan. Devamlı iş yapan.

• FA'ALÂNE

  f. Hiç durmazcasına çalışarak. Daima çalışır surette.

• FAALE(T)

  (Fâil. C.) Fâiller, özneler, iş yapanlar.

• FA'ALİYET

  İş görmek, çalışmak. Boş durmayış.

• FAALİYET-İ RUBUBİYET

  Allah'ın rububiyet faaliyeti ve icraatı.(Hâlik-ı Zülcelâl hayret-nümâ, dehşet-engiz bir surette bir faaliyet-i Rububiyetiyle, mevcudatı mütemadiyen tebdil ve tecdit ettiğinin bir hikmeti budur: Nasılki mahlukatta faaliyet ve hareket; bir iştiha, bir iştiyak, bir lezzetten, bir muhabbetten ileri geliyor. Hattâ denilebilir ki: Herbir faaliyette, bir lezzet nev'i vardır; belki herbir faaliyet, bir çeşit lezzettir. Ve lezzet dahi, bir kemâle müteveccihtir; belki bir nevi kemâldir. Mâdem faaliyet; bir kemâl, bir lezzet, bir cemâle işaret eder. Ve mâdem kemâl-i mutlak ve Kâmil-i Zülcelâl olan Vâcib-ül-Vücud, zât ve sıfât ve ef'âlinde, bütün enva-ı kemâlâta câmi'dir; elbette o Zât-ı Vâcib-ül Vücud'un vücub-u vücuduna ve kudsiyetine lâyık bir tarzda ve istiğnâ-i zâtisine ve gına-i mutlakına muvafık bir surette ve kemâl-i mutlakına ve tenezzüh-ü zâtisine münasip bir şekilde; hadsiz bir şefkat-i mukaddese ve nihayetsiz bir muhabbet-i münezzehesi vardır. Elbette o şefkat-i mukaddesen ve o muhabbet-i münezzeheden gelen hadsiz bir şevk-i mukaddes vardır. Ve o şevk-i mukaddesten gelen hadsiz bir sürur-u mukaddes vardır. Ve o sürur-u mukaddesten gelen, tâbiri câiz ise, hadsiz bir lezzet-i mukaddese vardır. Ve elbette o lezzet-i mukaddese ile beraber; hadsiz onun merhameti cihetiyle faaliyet-i kudreti içinde, mahlukatının istidatları kuvveden fiile çıkmasından ve tekemmül etmesinden neş'et eden, o mahlukatın memnuniyetlerinden ve kemallerinden gelen Zât-ı Rahman ve Rahim'e ait, tâbiri câiz ise, hadsiz memnuniyet-i mukaddese ve hadsiz iftihar-ı mukaddes vardır ki; hadsiz bir surette, hadsiz bir faaliyeti iktiza ediyor. Ve o hadsiz faaliyet dahi, hadsiz bir tebdil ve tağyir ve tahvil ve tahribi dahi iktiza ediyor ve o hadsiz tağyir ve tebdil dahi; mevt ve ademi, zeval ve firakı iktiza ediyor.Bir zaman, hikmet-i beşeriyenin masnuâtın gayelerine dâir gösterdiği faideler nazarımda çok ehemmiyetsiz göründü. Ve ondan bildim ki, o hikmet abesiyete gider. Onun için feylesofların ileri gidenleri, ya tabiat dalâletine düşer veya Sofestai olur veya ihtiyar ve ilm-i Sâni'i inkâr eder veya Halika "mûcib-i bizzat" der. M.)

• FA'ALÜN LİMA-YÜRİD

  Kayyumiyet sırrıyla ve faaliyet-i daimesiyle her an istediğini istediği gibi yapar. meâlinde bir âyettir.

• FABRİKA

  Sanayi mâmüllerinin büyük ölçüde imal edildiği yer.

• FACİ'

  (Fâcia) Büyük belâ. Musibet. Acıklı. Elem verici hâdise. (Dram)

• FÂCİA-ENGİZ

  Fâcialı. Çok acıklı.

• FÂCİA-NÜVİS

  f. Acıklı ve hazin tiyatro romanı yazan kimse.

• FACİAT

  Fâcialar, belâlar, musibetler.

• FACİR

  Haktan sapan. Haram ve günaha dalmış kötü insan. Günah işleyen. (Bak: Fecir)

• FACİRE

  Kötü hayata alışmış, ahlâksız kadın. Günahkâr.

• FADIL

  (Bak: Fâzıl)

• FADIR

  (C: Füdr) Zayıf. * Âciz, güçsüz. * Yaşlı dağ keçisi.

• FA'FA'

  Kasap. * Çoban. Hafif kimse.

• FA'FAA

  Çobanın koyunu çağırması. Çağırıp "fâfâ" demek.

• FA'FAÎ

  Koyun çobanı.

• FAGIRE

  Hind nilüferi denilen bitkinin kökü.

• FAGOSİT

  yun. Organik yahut inorganik maddeleri alıp sindirebilen hücre.

• FAGR

  Açmak.

• FAĞFUR

  Yarı şeffaf Çin porseleni. Çok kıymetli porselenden yapılan yemek kabı. Çin yapısı. * Eskiden Çin İmparatoruna verilen isim.

• FAHAMET

  (Fehâmet) Büyüklük. Kadr ü şânı yüksek. (Eskiden büyük zatlara veya sadrazamlara karşı kullanılan hitab şekli idi. Fehametli Sultânım... gibi)

• FAHAMET-LÛ

  Osmanlı İmparatorluğu devrinde sadrazama, prenslere ve Mısır Hidivi'ne verilen bir ünvan.

• FAHAMET-PENAH

  f. Yegâne müracaat edilecek en büyük makam.

• FAHEKA

  Vurulduğu yerden kan çıkartan kılıç ve neşter parçası.

• FAHH

  Ağ, kapan, tuzak.

• FAHHAM

  Kömürcü.

• FAHHAR

  Çok öğünen. Çok iftihar eden. Fahur. * Çanak, Çömlek. Toprak testi.

• FAHHARE

  Ağaç kap.

• FAHHARÎ

  Çanak, çömlek, testi ve bardak yapan kimse.

• FAHHAŞ

  Her cins fenalık ve kötülükleri şahsında toplamış olan kimse.

• FAHH-UL FÂR

  Fare kapanı.

• FAHİM

  (Fahm. dan) İtibâr ve nüfuz sâhibi olan, büyük zât.

• FAHİM

  Akıllı. Anlayışlı.

• FAHİMÂNE

  f. İtibar ve nüfuz sahibi kimseye yakışır şekilde, fahim olana yakışacak surette.

• FAHİR

  (Fâhire) İftihar eden. Kendi amelini ve kendini beğenen. Övünen. * Şa'şaalı. Ağır. Parlak. Şanlı. * Büyük ve iyi nesne. * Koruğu büyük çekirdeksiz hurma. * Memeleri büyük deve.

• FAHİŞ

  Ahlâka uymaz ve terbiyesiz olan. * Haddi tecavüz eden. Mübalâğalı. * Çok bahil. Nekir ve yaramaz şey.

• FAHİŞE

  Ahlâksız ve hayâsız kadın. Namusunu korumayan kadın. * Allah'ın menettiği şey. * Zâniye. Kahbe.

• FAHİTE

  (C: Fevâhit) Yabani güvercin.

• FAHL

  Yavaşlık, hilm.

• FAHL

  İleri gelen. Üstün. Hatırı sayılır adam. * Erkek. (hayvan) * Aygır. * Beyitler, hadis-i şerifler, rivâyetler anlatan kimse.

• FAHM

  Kömür. Karbon. * Susmuş. Nefesi kesilmiş.

• FAHM

  Büyük, kebir, ulu.

• FAHMÎ

  (Fahmiyye) Kömürümsü, kömürle alâkalı.

• FAHM-İ HAYVANÎ

  Hayvan kemikleri yakılarak elde edilen hayvan kömürü.

• FAHM-İ MA'DENÎ

  Mâden kömürü.

• FAHM-İ NEBATÎ

  Bitkisel kömür.