G Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. G Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• GARABET

  Yabancılık. Gariblik. * Tuhaflık. * Âcizlik, beceriksizlik. * Gizli olmak. Hilaf-ı âdet olmak. * Iraklık. * Edb: Ne demek olduğu herkesçe anlaşılmayacak kelime ve tabirlerin söz arasında kullanılması.

• GARABET-CU

  f. Tuhaf şeylere meraklı olan, garip şeyler arayan.

• GARABET-NÜMA

  f. Yabancılık çeken. Garip, tuhaf.

• GARABÎB

  Katı, siyah şey. * Koyu renkli.

• GARABİL

  (Gırbâl. C.) Delikleri iri olan elekler, kalburlar.

• GARABİN

  (Gırbân. C.) Kargalar.

• GARAİB

  (Garib. C.) Acaib şeyler. Hayret edilecek şeyler. Tuhaflıklar.

• GARAİBAT

  (Garâib. C.) Garib ve şaşılacak şeyler. Alışılmadık, tuhaf ve acaib nesneler.

• GARAİBPEREST

  f. Garib, tuhaf şeylere çok düşkün olan ve çok seven.

• GARAK

  Suya batmak.

• GARAM

  Helâk. Mahv. * Aşk. Sevdâ. şiddetli arzu. * Hedef.

• GARAMET

  (C.: Garâmât) Diyet ve borç gibi şeyleri ödeme. Resim, vergi.

• GARAMETEN

  Herkese eşit olarak, taksim ederek, paylaştırarak, hakkına göre.

• GARAN

  Tavşancıl kuşunun erkeği. * Açlık. * Zayıflık.

• GARARE

  (C: Garâyir) Büyük kıl çuval, harar. * Gafil olmak.

• GARAT

  (Gâret. C.) Yağmalar. Çapulculuklar.

• GARAYİR

  (Garâre. C.) Büyük kıl çuvallar, hararlar.

• GARAZ

  (C: Ağraz) Maksat, niyet, gaye, kasıt. Kötü niyet. Kin. * Ok atılan nişan. * Izdırab. Acı. * Zelillik.

• GARAZ-ALUD

  f. Garezi, hususi bir maksadı olan.

• GARAZEN

  Düşmanlıkla, garez ederek.

• GARAZ-I ASLÎ

  Asıl gaye, esas maksad.

• GARAZ-KÂR

  f. Düşmanlıkla, eden, hased eden, kin güden.

• GARAZKÂRANE

  f. Hased ve düşmanlıkla.

• GARB

  (C: Gurub) Güneşin battığı taraf. Batı. * Sığır derisinden yapılan büyük kova. * Sakaların su koydukları büyük tulum. * Atıldıktan sonra bulunmayan ok. * Yürügen at. * Nasır acısı (gözde olur). * Göz yaşı. * Göz yaşının geldiği damar. * Kenar.

• GARBEN

  Batıdan, garb cihetinden, batı tarafından.

• GARB-I CENUBÎ

  Güney batı.

• GARB-I ŞİMALÎ

  Kuzey batı.

• GARBÎ (GARBİYYE)

  Batı ile alâkadar, Avrupa'ya mensub. * Aşağı Mısır'ın batı kısımları.

• GARBİYYUN

  Garplılar, Avrupalılar. Batı memleketleri ahalisi.

• GARDE

  (C: Megârid) Mantar.

• GARDİYAN

  Fr. Kolcu, nöbetçi, muhafız.

• GARE

  (C: Gârât) Bükmek.

• GAREB

  Gümüş kadeh. * Kavak ağacı. * Havuzla kuyu arasına dökülen su. * Bir nevi koyun hastalığı.

• GARED

  Güzel ses.

• GARENG

  f. Çığlık, feryat.

• GARER

  Sonu mâlum olmayan, neticesi bilinmeyen.

• GARES

  Açlık.

• GARET

  (A, uzun okunur) Yağmacılık. Düşmanın malını yağma etmek. * Göbek.

• GARETGER

  (A, uzun okunur) f. Yağmacı. Çapulcu.

• GARET-GER

  Yağmacı. Çapulcu.

• GARETGERÂN

  f. Yağmacılar, çapulcular.

• GAREYN

  (A, uzun okunur) Alt ve üst çene, yâni ağız. * İki gar.

• GAREZ

  Kayıştan yapılan üzengi. * Ağaç üzengi.

• GARF

  (C: Guref-Agrâf) Kurtarmak. * El ile su almak. * Bir şeyi kesmek.

• GARGARA

  Suyu, içilen ilâcı veya başka bir sıvıyı, boğazda oynatıp çalkalama. * Tavuk ve güvercinin ötmesi. * Can boğaza gelip tereddüt etmek. * Çömleğin kaynayıp fıkırdaması. * Çoban koyuna haykırıp çağırması.

• GARÎ

  f. Kararsız, sebatsız.

• GARİB

  (A, uzun okunur) Batan. Gurub eden. * İki omuz arası. * Devenin hörgücüyle boynu arası.

• GARİB(E)

  Hayret verici. Tuhaf. * Kimsesiz. Zavallı. * Gurbette olan.

• GARİBANE

  f. Garip gibi, garip kimselere yakışır şekilde, garipçesine.

• GARİB-NÜVAZ

  f. Kimsesizlere ve gariplere yardım eden. Biçareleri ve zavallıları koruyan.