I Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. I Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ITRA'

  Bir kimseyi mübalağa ile medhetmek. En güzel şekilde sena etmek.

• ITRAB

  (Tarab. dan) şevke getirme, keyiflendirme.

• ITRAD

  Bir kimseyle birlikte bahse girişme.

• ITRAH

  (Tarh. dan) Çıkarma, tarhetme, dışarı atma.

• ITRAK

  Sükût etmek, susmak. Gözünü yere dikip bakıp durmak.

• ITRAR

  Kandırmak, igra.

• ITRET

  Zürriyet. Nesil. Ehl-i beyt. * Gerdanlık. * Güzel kokulu şey.

• ITRÎ

  Itra mensub, ıtır gibi kokan. * Müzik ilminde bir üstaddır. Asıl adı Mustafa'dır. Bayramlarda okunan tekbirin ilâhi ve kuvvetli bestesi onundur. Bestelere âid Segâh, Ayin-i Şerif gibi 25 eseri olduğu söylenir. Osmanlı padişahı IV. Mehmed'in nedimlik ve esirler kethüdalığında bulunmuştur. Vefatı Mi: 1711'dir. İstanbul'ludur. * Tezhib ıstılahlarındandır. Bir cins yaprak şekli. Bu şekil ıtr yaprağına benzediği için bu ismi almıştır.

• ITRİF

  Habis, hilekâr, kötü, pis.

• ITRÎH

  Devenin hörgücü.

• ITRÎS

  Hiddetli, cebbar kimse. * Kuvvetli, dayanıklı deve.

• ITRİYYAT

  (Itr. C.) Güzel kokulu yağ, esans gibi maddeler.

• ITRİYYE

  Erişte aşı.

• ITRNAK

  f. Güzel ve hoş kokulu.

• ITTILA

  Kokulu şeyler sürünme.

• ITTILA'

  (Tulu. dan) Haberli olmak. Öğrenmek. Haberi, malumatı bulunma. * Yukarıdan aşağı bakmak.

• ITTILAAT

  (Ittılâ'. C.) Bilmeler, ıttılâlar, öğrenmeler, haberli olmalar.

• ITTILAK

  İnşirahlı olma, ferahlı ve sevinçli olma.

• ITTIRAD

  İntizamlı, uygun şekilde. Saat gibi intizamlı hareket. Sıra ile birbirini takib eden. Ritmik.

• ITVAL

  Uzatmak. Uzatılmak.

• ITYA'

  Avdet etmek, dönmek.

• IVAZ

  (Bak: İvaz)

• IVEC

  (Bak: İvec)

• IYADET

  Hastayı ziyaret edip hatırını sormak, gidip görmek.

• IYADETEN

  Hastaya hatır sorarak.

• IYAF

  Gönül dönmek. * Mütereddit olmak, kararsızlık, tereddüt etmek. * Tiksinmek, iğrenmek.

• IYAL

  Fık : Bir adamın üzerine nafakasını vermek vacip olan, kendilerini geçindirdiği kimseler.

• IYALULLAH

  Halk, insanlar.

• IYAN

  (Bak: Ayân)

• IYAZ

  Sığınma. İltica.

• IYAZEN

  Sığınarak.

• IYD

  (Bak: Îd)

• IYŞ

  (Bak: Îş)

• IZ

  (C.: Uzuz-A'zâz) Çok zekâlı kötü adam. * Dikenli ağaçların küçüğü.

• IZA

  Nasihat, öğüt, vaaz.

• IZAA

  Bir şeyi zâyi etmek. Zâyi olmak. Kaybetmek. Mahvetmek, mahvedilmek.

• IZAET

  Parlatmak. Işıtmak. Işıklı olmak. Aydınlık etmek.

• IZ'AF

  Bir şeyin üstüne bir misli koyma. * Zayıflama.

• IZAHET

  (C.: Izât) Dikenli büyük ağaç. * Yalan, sihir, bühtan.

• IZAM

  (Bak: İzâm)

• IZAT

  (C.: Izât) Nasihat, öğüt.

• IZAT

  Yalan. Sihir. Bühtan. * Dikenli büyük ağaç.

• IZAZ

  Berk muhkem yer.

• IZAZAT

  Noksanlık.

• IZBANDUT

  Eskiden Rum korsanlarına verilen addır. * Haydut, yolkesen, şaki, eşkiya. * İri vücutlu, korkunç.

• IZCA'

  Yırtma. * Yatarken vücudun yan tarafı üzerine yatma.

• IZFAR

  Biri tarafından tırnaklanma. Bir kimseyi tırnaklama.

• IZÎN

  (İze. C.) Her biri bir fırkaya mensub. Parça parça, fırka fırka. Müteferrik hâlde.

• IZK

  (C. Azâk) Hurma salkımı.

• IZLAK

  Süçtürüp kaydırma.