İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• İBTAL-İ HİSS

  Duygusunu battal etmek ve uyuşturmak.(Evet, şu elim elemi ve dehşetli mânevi azabı hissetmemek için ehl-i dalâlet, ibtâl-i his nev'inden gaflet sarhoşluğu ile muvakkaten hissetmez. Fakat hissedeceği zaman kabre yakın olduğu vakit birden hisseder. Çünki, Cenab-ı Hakka hakiki abd olmazsa kendi kendine mâlik zannedecek. S.)

• İBTALİYYAT

  İşe yaramıyan, boş sözler.

• İBTAR

  Şaşma, tuhafına gitme, hayrette kalma. * Alabileceği miktardan fazla yük yükletme.

• İBTAR

  Parçalama. * Mahrum etme, esirgeme. * Gündüzün başlangıcı.

• İBTAŞ

  Şiddetle tutma, kavrama.

• İBTAT

  Kesmek. Kat'etmek.

• İBTİAR

  Kuyu kazma.

• İBTİAS

  Gönderme, ba's etme.

• İBTİDA

  Baş taraf. Evvel. Başlangıç. En önce, başta.

• İBTİDA'

  Benzeri olmayan bir şey yaratmak. (Bak: İbdâ')

• İBTİDAD

  İki kişinin bir şeyi bir tarafından tutup kavraması.

• İBTİDAEN

  Önceden, ilk ve başlangıç olarak.

• İBTİDAÎ

  Başlangıca ait, en önce olarak. İlk, evvelâ. * Ham, işlenmemiş. * İlk tahsil veren okul. (Daha da evvel bunun yerine "Sıbyan Mektebi" tabiri kullanılırdı.)

• İBTİDA-İ CÜLUS

  Hükümdarlığın başlangıcı. Tahta çıkışın ilk zamanları.

• İBTİDA-İ DÂHİL

  Tar: Medreselerden orta tahsili verenler.

• İBTİDÂİYYÂT

  Başlangıçta olanlara öğretilen bilgiler. * Bu derslere ait kitaplar.

• İBTİDAR

  Bir işe sür'atle başlama.

• İBTİDA-ŞÜDEGAN

  f. Stajyer.

• İBTİGA

  Maksad, gaye. Taleb, arzu, istek.

• İBTİGA-İ TE'VİL

  Te'vil maksadıyla. Te'vil ederek izahta bulunma.

• İBTİHAC

  Bolluk, bereket, mebzuliyet.

• İBTİHAC

  Sevinç, sevinme. İç açıklığı.

• İBTİHAL

  Halktan alâkayı keserek Allaha tazarru' ve niyazda bulunmak.

• İBTİHAR

  İki parça olma, ikiye bölünme.

• İBTİHAS

  Bir şeyin doğruluğunu öğrenmek için soruşturma, tetkik etme.

• İBTİKA'

  (Bükâ. dan) Ağlama, göz yaşı dökme.

• İBTİKA'

  Bir şeyin renginin fıtri olarak değişikliğe uğraması.

• İBTİKAR

  Sabahleyin erkenden kalkma.

• İBTİLA'

  Zorlukla yutmak. * Gelini gerdeğe koymak.

• İBTİLÂ

  Belâya uğramak. Musibete düşmek. İyi veya kötü şeye düşkünlük, tiryakilik. * İnsanın iyiliğini, kötülüğünü ve kemâl derecesini meydana çıkaran imtihan, tecrübe.

• İBTİLAC

  Meydana çıkma, zuhur etme, görünme.

• İBTİLAL

  Islanmak.

• İBTİLÂ-Yİ ŞEDİD

  Şiddetli tiryakilik.

• İBTİLAZ

  Alma.

• İBTİNA'

  (Binâ. dan) Bir şeyin üzerine bina etme. Bir dava veya bahiste bir şeye istinad etme.

• İBTİNAEN

  İbtinâ ederek, mübteni olarak, dayanarak.

• İBTİRA'

  Ağaç yontma.

• İBTİRAD

  Duş yapma, soğuk su ile banyo yapma. * Serinlemek için soğuk su içme.

• İBTİSAM

  Tebessüm etmek. İnce ve hafif gülümsemek.

• İBTİSAR

  Bir şeye başlama, ibtida.

• İBTİSAR

  (Basar. dan) Kalb gözüyle görme. Basiret. * Görüp hakikatına varma.

• İBTİŞAK

  Haysiyet ve nâmusa dokunma. * Yalan söyleme.

• İBTİTA'

  Kesilme, inkıta'.

• İBTİTAR

  Tâbi olma, uyma, ittiba etme.

• İBTİYA'

  Satın alma, mübâyaa etme.

• İBTİYAR

  Seçip kabul etme. * Kavga yapma, dövüş etme. * Güçsüz, zaif ve kuvvetsiz olma.

• İBTİYAZ

  Biriktirip yığma.

• İBTİZA'

  Birşey meydanda ve açık olma.

• İBTİZAL

  Çokluğu sebebiyle bir nimetin kıymetini bilmeyip, hor kullanmak. * Devamlı şeklide bir şeyi kullanmak. * Edb: Herkesin bildiği bir sözü tekrar etmek. (Mümtâziyetin zıddıdır.)

• İBTİZAR

  Cebren ve zorla alma. Soygunculuk yapma.