L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• LA'K

  Yalamak.

• LAK'

  Atmak.

• LAKA'

  (C.: Elkâ) Kıymetsiz hakir nesne.

• LAKAB

  Asıl isminden başka sonradan takılan ad. Meşhur olan birinin sonradanki adı.

• LAKAF

  Duvar yıkılmak.

• LAKANE

  Zeki ve seri anlayışlı olmak.

• LAKANIK

  Sucuk gibi içi doldurulmuş olan şey.

• LAKAT

  Yabandan toplanan nesne. * Mâdende bulunan gümüş ve altın parçaları.

• LÂKAYD

  Kayıtsız. Alâkasız. Karışmayan. Kıymet ve ehemmiyet vermeyen. Aldırış etmeyen.

• LÂKAYDANE

  Kayıtsız ve alâkasızca. Mühimsemiyerek.

• LÂKAYDÎ

  Kayıtsızlık, ilgisizlik, alâkasızlık.

• LÂKELÂM

  Hiçbir diyecek yok.

• LAKF

  Yutmak, bel etmek.

• LAKH (LAKÂH)

  Davar yüklü olmak.

• LÂKIH

  (C: Levâkıh) Ağaca su yürüten rüzgâr. * Yağmur yağdıran rüzgâr. * Karnında yavrusu olan hamile deve.

• LÂKIS

  Kötüleyici ve ayıplayıcı kimse.

• LAKÎ

  (Lâkıy) İtibarsız ve değersiz, zelil kimse. * Önemsiz ve kıymetsiz şey.

• LAKÎM

  Yontulmuş veya yonulmuş.

• LÂKİN

  Amma. Fakat. Ancak. şu kadar var ki.

• LÂKİNNE

  İstidrak edatıdır. İdrak istemek, anlamak istemek edatıdır ve bulunduğu kelimede bir şeyin anlamak istendiğini bildirir. Evvelki sözden neş'et eden bir tevehhümü kaldırmak için kullanılır. (Bak: İnne)

• LÂKİŞE

  Tutmaç aşı.

• LAKÎT(A)

  Yerden kaldırıp alınmış ve sahipsiz kalmış bir şey. Sokakta bulunan mal, para. * Sokağa atılmış yeni doğmuş çocuk. (Bak: Lukata) * Üzerine ansızın gelinen kuyu.

• LAKK

  Vurmak.

• LAKLAK

  (C.: Lekâlik) Leylek.

• LAKLAKA

  Leylek sesi. * Hareketten ve ıztıraptan dolayı çıkan ses. * Şiddetli ses ve galebe ile çağrışmak. * Boş ve mânasız söz.

• LAKLAKIYYAT

  (Laklaka. C.) Faydasız, boş lâkırdılar; mânâsız sözler.

• LAKM

  Çabuk çabuk yemek yemek. Yutmak. * Seddetmek.

• LAKN

  Anlamak. Fehmetmek. Çabuk kavramak.

• LAKPÜŞTE

  f. Kaplumbağa.

• LAKS

  Yakmak. * Almak.

• LAKS

  Lâkab takmak. * Ayıplamak. * Yaramaz olmak.

• LAKT

  Dermek, toplamak, cem'etmek. * Ansızdan bir nesneye yetişmek.

• LAKVE

  Ağız çarpılması.

• LA'L

  Kırmızı. Al renk. * Dudak. Kırmızı ve kıymetli bir süs taşı.

• LÂL

  f. Dilsiz. Söz söyleyemiyen.

• LÂL Ü EBKEM

  Şaşa kalmış. Sükuta mecbur olmuş. Susmuş.

• LALA

  f. Osmanlı İmparatorluğu zamanında sadrazamlar hakkında "Atabek" karşılığı olarak kullanılan bir tâbir olduğu gibi, şehzâdelerin mürebbilerine de bu ad verilirdi. * Saraya alınan acemilerin terbiyesine memur edilenler. * Eskiden büyük memurlarla zenginler de çocuklarının terbiyesine bakmak üzere "lâla" istihdam ederlerdi. Lâla, görünüşte hizmetkâr vaziyetde idiyse de, terbiyesi kendisine havale olunan çocuğa karşı âmir yerinde bulunur; esasen yaşlı ve kâmil insanlardan seçildikleri için çocuklar da kendisine bir mürebbi, bir hoca gibi tâzim ve hürmet ederlerdi.

• LA'LAA

  Kırmak.

• LALE

  Lâle denen meşhur çiçek. * Vaktiyle suçluların ve delilerin boynuna takılan halka. * İncir koparmak için ucu çatallı değnek.

• LALEFAM

  f. Lâle renginde. Rengi lâlenin rengine benzeyen.

• LALEGUN

  f. Lâle renkli. Pembe.

• LALEHADD

  f. Lâle yanaklı. Yanakları pembe renkte olan.

• LALEK

  (Lâlekâ) f. Taç. * Papuç, ayakkabı. * Horoz ibiği.

• LALERENK

  f. Lâle renginde olan. Lâle renkli. Pembe.

• LALERUH

  f. Lâle yanaklı. Yanağı lâle gibi pembe olan.

• LALERUHSAR

  f. Lâle yanaklı, al yanaklı.

• LALESAR

  f. Lâlelik. Lâlebahçesi. * Sığırcık kuşu.

• LALEVEŞ

  f. Lâleye benziyen. Lâle gibi.

• LALEZAR

  f. Lâle bahçesi. Lâlelik.

• LA'L-FAM

  f. Kırmızı renkli, al.