L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• LASTA

  ing. Bir geminin alabildiği yük.

• LASV (LASY)

  Sövmek, şetm etmek.

• LAŞ

  f. Hakir ve aşağılık kimse. Adi, zelil, itibarsız ve alçak kişi. * Çapul, yağma.

• LAŞE

  Cife. Kokmuş et parçası. * Fık: Karada yaşayıp boğazlanmaksızın ölen veya şer-i şerife uygun olmayan şekilde kesilen kanlı hayvan ve bunların tabaklanmamış (dibagat edilmemiş) derileri. * Yenilmesi şer'an haram olan ölmüş hayvan. * Zayıf ve cılız hayvan. * Mc: Kıyıda kalmış kayık veya gemi teknesi.

• LÂŞEHÂR

  f. Leş yiyen.

• LÂŞEK

  şek ve şüphe yok. şüphesiz. Elbette.

• LÂŞEY

  Bir şey değil. Değersiz.

• LA'T

  Sakınmak, sakındırmak.

• LAT'

  Yalamak. * Ayağıyla bir kimsenin belinden aşağısına vurmak.

• LÂT

  İslâmdan önce Arapların Kâbe'de bulunan putlarından biri.

• LAT' (LUTÛ')

  Yapışmak. * Ulaşmak, varmak.

• LAT'A

  Dudaklarının içi beyaz olan kadın. * Çok yaşamış, ihtiyar kadın.

• LATA'

  Dudak içinde olan beyazlık.

• LATAFE

  Hediye, armağan.

• LÂTAİL

  Boş, faydasız, abes, mânâsız.

• LÂTAKNETU

  Ayet-i Kerimeden bir kısım olup: Ümidinizi kesmeyiniz (meâlindedir.)

• LAT'E

  Alın, cebhe.

• LATENAHİ

  Nihayetsiz. Sonsuz. Bitip tükenmeyen.

• LATEŞBİH

  Benzetmeksizin. Benzetmek olmasın.

• LATH

  El ayasıyla vurmak.

• LATH

  Her şeyin azı. * Bulaşmak ve karışmak. * Birine iftira atmak.

• LATHA

  Leke.

• LATİF

  Mülâyim. Yumuşak. Nâzik. Mütenasip. * Güzel. Şirin. Küçük ve hoşa giden. * Cisimle alâkası olmayan. Göze görünmeyen. * Çok lutf edici. * Derin, gizli.

• LATİFE

  Hoş söz. Şaka. Mizah. Söz ile iltifat. İnsanın çok ince ve hassas olup kalbe bağlı bir duygusu. (Mukabili ciddiyettir) (Bak: Letâif)

• LATİFEGU

  f. Lâtifeci, şakacı. Lâtife söyliyen.

• LATİFE-İ RABBANİYE

  İnsanın kalbine bağlı ve bütün duygularının sultanı olan ince bir duygudur ki, İlâhî hakikatlar onunla hissedilip zevkedilir.

• LATİFEPERDAZ

  f. Şakacı, lâtifeci. Lâtife yapan.

• LATİFEPERDAZAN

  (Lâtifeperdâz. C.) f. Şakacılar, lâtifeciler.

• LATÎM

  Babası ve annesi olmayan kişi. * Yüzünün bir tarafı beyaz olan at. * Yarış atlarının dokuzuncusu.

• LATÎME

  (C: Letâyim) Misk. * Güzel kokular konulan kap. *Attarlar pazarı. * Güzel kokulu nesneleri götüren deve.

• LATİN

  Eski Roma civarında iken sonradan genişleyen ve devlet kuran eski bir kavim ismidir. * Eski Roma. * Şarkta Katolik mezhebinden olanın ismi.

• LATİNCE

  Eski Roma'da konuşulan ve bugünkü Fransızca, İspanyolca, İtalyanca gibi dilleri doğurmuş olan ana dil ki, Hint-Avrupa dil âilesinin önemli bir kolu olan İtalik grubundandır.

• LATM

  Karıştırmak. Yapıştırmak. * Tokat vurmak.

• LATMA

  şamar, tokat.

• LATMAHÂR

  f. Tokat yiyen. Şamar atılan kimse.

• LATS

  Dövmek. * şiddetle basmak.

• LATT

  (C: Litât) Gerdanlık. * Lâzım olmak. * İnkâr etmek. * Sarkıtmak. * Örtmek.

• LÂTUHSA

  Sayısız. Sayıya gelmez. Hesaplanmaz.

• LÂUBALİ

  Alâkasız, kayıtsız, hürmetsiz, dikkatsiz. Senli benli. ("Lâ" harfi ile" Ubâli" muzari fiilinden müteşekkildir.)

• LÂUBALİYANE

  f. Lâubalilikle. Kayıtsız, alâkasız, saygısız ve dikkatsiz bir şekilde. Senli benli olarak.

• LAUK

  Yalanmış nesne. * Az, kalil.

• LAV

  Fr. Yanardağların ve volkanların ağızlarından püskürüp soğuyunca donan madde.

• LA'V

  Ahlâkı yaramaz kişi. * Haris adam.

• LÂVALLAH

  Vallahi hayır.

• LAVANTA

  Çeşitli çiçek ve bitkilerden alınan esanslarla yapılan güzel kokulu sıvı.

• LAY

  f. Söyleyen, söyleyici.

• LAY

  f. Tortu, posa. * Kül. * Çamur.

• LÂYA'KIL

  Aklı başında olmıyan, dalgın, bîhoş. Yaptığını bilmez.

• LÂ-YA'Nİ

  Mânasız, boş.

• LÂYEBGIYAN

  Biri ötekine tecavüz edip karışmaz ve hâsiyetini bozamaz (meâlinde olup, nefyedilmiş muzari fiilidir.)