N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• NÜŞUZ

  Yüksek olmak, yücelmek. * Kadının, erkeğinden kaçıp nefret etmesi.

• NÜŞUZE

  Kadının, kocasından nefret edip kaçması. * Fık: Kocasına karşı üstünlük iddia eden kadın.

• NÜTAC

  Doğurmak. * Gebe devenin karnındaki yükü.

• NÜTU

  Yumru, çıkıntı. * Yumruluk.

• NÜTUC

  Doğurucu hayvan. * Doğurması yakın olan.

• NÜUB

  Seri seyir.

• NÜUME

  Yumuşaklık.

• NÜUT

  (Bak: Nuut)

• NÜÜTÎ

  (C.: Nevat) Gemi reisi, kaptan.

• NÜV'

  Açlık.

• NÜVAH

  Ölü için sesle ağlama.

• NÜVAHT

  f. Çalgı çalma.

• NÜVAT

  (Nüve. C.) Nüveler, çekirdekler.

• NÜVATÎ

  (C.: Nüvâta) Gemici, mellah.

• NÜVAZ

  f. "Okşayıcı, taltif edici, iyi edici" mânâsına kelimenin sonuna gelebilir.

• NÜVB

  Bir siyahi kabile adı. * Bal arısı sürüsü.

• NÜVBE

  Yetişmek. * Siyahi bir kabile.

• NÜVE

  Çekirdek, asıl, menba. (Sayısız hatemlerden canlı mahlukata vaz' edilen hayat hâtemine bakınız. Evet canlı bir mahluk, câmiiyeti itibariyle kâinata küçük bir misaldir. Şecere-i âleme güzel ve tatlı bir meyvedir. Kevn ve vücuda bir nüvedir ki; Cenab-ı Hak o nüvede pek çok âlemlerin örneklerini dercetmiştir. Sanki o zihayat, gayet hakîmane muayyen nizamlar ile bütün vücutlardan sağılmış bir katre veya bir noktadır. Bu itibarla bir zihayatı halketmek, bütün kâinatı yed-i tasarrufuna alan Cenab-ı Hak'tan maada hiçbir şeye isnad edilemez. M.N.)

• NÜVEYT

  Çekirdekçik.

• NÜVİD

  f. Müjde, beşaret. Hayırlı haberlerle tebşir.

• NÜVİD-İ VASL

  (Nevid-i vasl) Kavuşma müjdesi.

• NÜVİS

  f. Yazan, yazıcı.

• NÜVİSENDE

  f. Yazıcı, kâtib.

• NÜVİŞT

  f. Yazılı, yazılmış. * Mektub.

• NÜVNE

  Çene çukuru.

• NÜVRE

  Alçı taşı. * Kireçten yapılan.

• NÜVVAR

  (C.: Nevâre) Ağaç çiçeği.

• NÜY'E

  Ham ve çiğ olmak.

• NÜYUB

  (Nâb. C.) Azı dişleri.

• NÜZ'

  Erkek ister kösnek davar.

• NÜZA

  Koyunda olan öldürücü bir hastalık.

• NÜZERA

  (Nezir. C.) Doğru yola getirmek için korkutmalar.

• NÜZFE

  (C.: Nüzüf) Az miktar, cüz'î.

• NÜZHET

  f. İç açıklığı, safa, eğlenme, gönül ferahlığı. * Temizlik, paklık. * Karışık, bulaşık ve kalabalık yerlerden uzak olmak. Buud.

• NÜZHET-EFZÂ

  f. Eğlenceli ve gönül açacak yer.

• NÜZHET-FEZÂ

  (Bak: Nüzhet-efza)

• NÜZHET-GÂH

  Seyir yeri, gezinti, eğlence yeri.

• NÜZHET-PEZİR

  f. Safa ve neşe bulmuş olan.

• NÜZL

  (C.: Enzâl) Konak yeri. * Misafir için hazırlanan yemek.

• NÜZU'

  Çekilmiş. * Su çeken deve.

• NÜZUL

  İniş, inmek, aşağı inmek, konaklamak. * Nüzül, felç hastalığı. * Hacıların Mina'ya gelip konaklamaları.

• NÜZUL-İ SEFİNE

  Geminin denize inişi.

• NÜZUR

  Korkutmak.

• NÜZUR

  (Nezir.C.) Nezirler, adaklar. (Bak: Nezr)

• NÜZÜ' (NEZ')

  İfsad etmek, bozmak, aldatmak, yaramaz nesneye kandırmak.

• NÜZZAR

  (Nâzır. C.) Bakanlar. Nâzırlar.