N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• NAHLİSTAN

  f. Hurma fidanlığı, hurmalık. * Ağaçlık, fidanlık.

• NAHLİYE

  Hurmalar.

• NAHME

  Göğüsten çıkan ses.

• NAHNAHA

  Deveyi çökertmek.

• NAHNAHA

  Hırıltı ile soluma. * Öksürük.

• NAHNU

  Biz.

• NA-HOŞ

  f. Hoş olmayan, hoşa gitmeyen.

• NA-HOŞ-GÜVAR

  f. Hazmı zor, sindirimi güç. Tatsız.

• NA-HOŞÎ

  f. Nahoşluk, fenalık, iğrençlik. Hoşa gitmemeklik.

• NA-HOŞNUD

  f. Razı ve hoşnud olmayan. Gayr-i memnun.

• NAHR

  Boğazlamak. Bir hayvanın göğsü üstünden bıçak vurup boğaz damarını kesmek. * İki şeyin birbirine göğüs göğüse olması. * Boyun. Boğaz çukuru. * Sadır. * Gündüzün evveli. * Namazda kıyamda iken sağ eli sol elin üstüne koymak.

• NAHR

  Eskimek. * Çürümek. * Parçalamak.

• NAHR-ÜN NEHAR

  Gündüzün evveli.

• NAHR-ÜŞ ŞEHR

  Ayın evveli.

• NAHS

  Vurmak.

• NAHS

  Uğursuzluk, yümünsüzlük. * Bahtsız, uğursuz.

• NAHŞ

  Zayıflamak.

• NAHT

  Sümkürmek.

• NAHT

  Ağacı yontmak suretiyle kabartma şekiller yapma san'atı. * Yontma, oyma.

• NAHU

  (Kürdçe) Öyle ise şöyle ki, işte.

• NA-HUDA

  f. Allah'tan korkmaz. * Gemi kaptanı.

• NÂHUN

  f. Tırnak.

• NÂHUN-BE-DENDÂN

  f. Hayretten veya kederden dolayı parmağını ısırmış olan.

• NÂHUNBÜR

  f. Tırnak makası.

• NÂHUN-BÜRÂ(Y)

  f. Tırnak makası, tırnak çakısı.

• NÂHUN-TIRAŞ

  f. Tırnak makası, tırnak çakısı.

• NAHV

  (Nahiv) Yol, cihet. Etraf, yön. * Misâl. * Miktar. * Kasd ve azmeylemek. * Gr: Kelimelerin birbirine rabt, izafet ve amel eylemeleriyle ilgili olan kaideleri içine alan ilim. Nahiv ilmi ile Arapça kelimelerin yeri ve usulü bilinir, yani cümle tahlili yapılır.

• NAHVE

  Çörek otu.

• NAHVET

  Kibir, gurur. Kibirlenme, büyüklenme, böbürlenme.

• NAHVETFÜRUŞ

  f. Böbürlenen, gururlanan.

• NAHVÎ

  Nahiv ilmine ait. Arapça gramere ait. Nahiv ilmini iyice bilen.

• NAHVÎ LİSAN

  Kaidelere bağlı olan çok tertibli, ince ve geniş mânâlı lisan.

• NAHVİYYUN

  Kelime dizimi ve nahiv ilminin ehli olan âlimler. Arapça dil âlimleri, gramerciler.

• NAHZ

  Kemiğin etini ayıklama.

• NAHZ

  Bir şeyle dürtme.

• NAHZA

  Et parçası.

• NAIT

  Dağ. * Hemeden kabilelerinden bir kabile.

• NAÎ

  Kötü haber veren.

• NAİB

  Karga gibi çirkin sesli kuşların ötüşü.

• NAİB(E)

  (Nevb. den) Vekil, birinin yerine geçen. * Şeriat hâkimi olan kadı vekili. * Nöbet bekleyen.

• NAİB-İ FÂİL

  Meçhul fiilin mevzuu olan kelime ki, harekesi merfu olur. (Küsirel kalemü: "Kalem kırıldı" cümlesinde " kalem", "Naib-i fâil" olmuş ve fâilin yerine geçmiştir.)

• NAİB-ÜL ÂM

  Cumhuriyet müddei-i umumisi. Cumhuriyet savcısı.

• NAİCE

  Yumuşak yer.

• NAİF

  Zayıf, cılız.

• NAİK

  Karga ötüşü veya horoz sesi. * Çobanın koyuna bağırması.

• NAİKAN

  Cevzâ burcundan iki yıldız.

• NAİL(E)

  Muradına eren, nâil olan, ele geçiren. Erişmiş.

• NAİLİYET

  Ele geçirmek, murada ermek, elde etmek.

• NAİM

  Uyuyan, uykuda olan.

• NAİM

  Taze, körpe. * Kılçıksız, yumuşak, kemiksiz. * Etli sebze.