Ü Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ü Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ÜRCUZE

  (Recez. den) Edb: Mısraları kafiyeli, kısa vezinli nazım. (Bak: Kaside)

• ÜRD

  f. Gibi, benzer.

• ÜRDÜNN

  Uyuklamak. * Bir büyük ırmak.

• ÜRK

  Mekân, mevki.

• ÜRMULE

  (C.: Erâmil) Ergen delikanlı.

• ÜRNE

  Taze peynir. * Keler tuzağı olan yer.

• ÜRÜMEK

  f. Havlamak. (İt ürür, kervan yürür)Ürüyen köpek ısırmaz: Tehdit savuran, işi gürültüye boğan kimselerden yılmamak lâzım geldiğini anlatır.

• ÜRVİYYE

  (C.: Ervâ-Erâvi) Dağ keçisinin dişisi.

• ÜRYAN

  (Bak: Uryan)

• ÜSAL

  Çok miktar mal.

• ÜSAME

  Davar otlatmak. * Arslan.

• ÜSAME BİN ZEYD (R.A.)

  Resül-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm'ın azadlısı olan Zeyd bin Harise'nin oğludur. Meşhur sahabedendir. 128 Hadis-i Şerif rivayet etmiştir. 75 yaşında iken 54 yılında vefat etmiştir. (R.A.)

• ÜSARA

  (Bak: Üsera)

• ÜSARE

  (Bak: Usare)

• ÜSBU'

  Hafta. Yedi günlük zaman.

• ÜSBUBE

  (C.: Esâbib) Sövme, küfür.

• ÜSBUÎ

  (Üsbuiyye) Haftalık.

• ÜSERA

  (Üsârâ) Esirler. Harbde teslim alınanlar. * Köleler.

• ÜSFİYYE

  (C.: Esâfi) Üzerine tencere koyup yemek pişirilen ocak taşı.

• ÜSİR

  Yaranın iyi olduktan sonra kalan izi.

• ÜSKUB

  Sıra ile dikilmiş olan ağaçlar. * Kunduracı. * Dökülmüş olan, akan su. * Demirci.

• ÜSKUF

  (C.: Esâkife) Pabuç diken, kunduracı.

• ÜSKUF

  (C.: Esâkıf) Kâfirlerin kadısı ve ruhbanları.

• ÜSKUN

  Koruk halinde hurma salkımı.

• ÜSKUTUSS

  (Rumcadan) Cevher, asıl, unsur, madde.

• ÜSKÜDAR

  Mushaf cildi.

• ÜSKÜFFE

  Eşik tahtası.

• ÜSKÜR

  f. Kirpi.

• ÜSLEM

  El arkasında hınsırla pınsır arasındaki damar.

• ÜSLUB

  Tarz, yol. Biçim. İfade tarzı. Dizmek.

• ÜSLUB-PERESTLİK

  Kelâmın mâna ve maksada uygunluğuna değil de, ifade tarzının güzelliğine önem vermek.

• ÜSLUB-U ÂDÎ

  Alelâde ifade tarzı. İfadesinde hiçbir üstünlük bulunmayan tarz.

• ÜSLUB-U ÂLÎ

  Edb: Üstün ifade tarzı. İfadenin yüksek ve nezih olanı.

• ÜSLUB-U HAKÎM

  Edebî san'atlardan biridir. Sorulan bir suale, soranın halini nazara alarak başka bir sual gibi telâkki edip, ona göre cevab vermek demektir. Meselâ : Bazı Ashab Resulüllah'a (A.S.M.) hilâlin ince başlayıp, kalınlaşarak bedr şekline gelip, sonra yine başladığı şekle dönmesinin sebebini sordular. Bunun cevabı onlara lâzım olmadığı için, Kur'ân-ı Kerim o vaziyetin neticesine terettüb eden hikmeti, yani ayın takvimcilik yaptığını söylemiştir. Çünkü bu, soranlar için daha mühim ve anlaşılması daha kolaydır.

• ÜSLUB-U MÜCERRED

  (Sade üslub) Bu üslupta tabiîlik, akıcılık, selâset, kısalık, mânâ ve maksada kifayet sıfatları vardır. Bu üslup, âlet ilimlerinde, ders kitablarında, konuşmalarda ve beşerî muamelelerde kullanılır.

• ÜSLUB-U MÜZEYYEN

  (Ziynetli ve parlak üslub) Bu üslub tergib ve terhib (teşvik etme ve sakındırma) gibi hususları tazammun eder. Hitabiyat ve iknaiyatta kullanılır.

• ÜSR

  Sidik tutulması, sidik zoru.

• ÜSRE

  Cemaat, topluluk.

• ÜSRE

  Seleften gelen şan şeref. * Söz veya hadis nakletmek.

• ÜSRUŞ

  f. Güzel ses.

• ÜSRÜB

  f. Kurşun.

• ÜSS

  Esas, asıl. Kök, temel. * Askerlikte herhangi bir düşman hücumuna karşı esas dayanak olmak üzere önceden hazırlanmış yer. * Harb gemilerinin, noksanlıklarını tamamladıkları yer. * Mat: Bir sayının hangi kuvvete çıkarıldığını gösteren sayı.

• ÜSS-ÜL ESAS

  Hakiki sağlam temel.

• ÜSS-ÜL HAREKÂT

  Askerî harekâtın başlangıcına esas olan yer.

• ÜST PERDEDEN BAŞLAMAK

  Ağız bozmak, sert konuşmak.

• ÜSTAD

  (Üstaz) İlim veya san'atta üstün olan kimse. Usta, san'atkâr. Muallim, profesör. Bilgide veya san'atta veya amelde meharetli zât.

• ÜSTADANE

  f. Üstâda yakışır surette. Ustaca.

• ÜSTAD-I A'ZAM

  En büyük üstad. Muallimlerin en üstünü ve reisi olan.

• ÜSTAD-I EZELÎ

  Cenab-ı Hak. Bütün ilim ve bilgilerin, marifetlerin öğreticisi. Alîm-i Mutlak ve Hakîm-i Ezelî.(... Hem maden-i kemalât ve muallim-i ahlâk-ı âliye olan o dellâl-ı vahdaniyet ve saadet kendi kendine söylemiyor, belki söylettiriliyor. Üstad-ı Ezelîsinden ders alır, sonra ders verir... M.)

• ÜSTAD-I KÜLL

  Herkesin üstadı. Her çeşit ilimde çok ileri bilgisi olan.