V Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. V Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• VAK'A

  Hâdise. Olup geçen şey. Mes'ele. * Birini bir defada yere düşürmek. * Muharebe. * Vuku bulan.

• VAKA'

  Yufka bulut. * Taş. * Yerin taşlı olmasından ayak incinmek. * Cefa, eza. * Vurma, darp.

• VAKAD

  (Ateş) yanmak ve tutuşmak.

• VAKAD

  Alevlenen ateş.

• VAKAH

  Katı yüzlü, utanmaz, hayırsız kimse. * Sağlam ve sert tırnak.

• VAKAHAT

  Arsızlık. Utanmazlık. Katı yüzlülük. Açıklık ve saçıklık. * Pek sağlam ve metin.

• VAKAHET

  (Vakhe) İbadet, taat. * Bir adamın sözünü dinleyip itaat ve imtisal etmek, ona uymak. * Bir şeyi bırakıp feragat etmek. * Büyük papaz olmak.

• VAK'A-İ HAYRİYE

  Tar: Yeniçeri Ocağı'nın kaldırılması münasebetiyle kullanılan bir tabirdir. İlk önceleri büyük hizmetleri görülen Yeniçeriler, zamanla nizam ve intizamlarını kaybettikleri gibi, son zamanlarda uygunsuz hareket ve isyanlarla memleketin başına belâ kesildikleri için, ocağın lağvı hayırlı sayılmış ve bu sebeple bu tabir meydana gelmiştir. (O.T.D.S.)

• VAK'A-NÜVİS

  f. Osmanlı İmparatorluğu devrinde, zamanın hâdiselerini kaydetmekle vazifeli olan resmi devlet tarihçisi.

• VAKAR

  Ağırbaşlılık. Halim ve heybetli oluş. Nâmusu muhafazayı mucib haslet. Temkinlilik. Azamet ve izzet.

• VAKAS

  Boynun kısa olması. Ateşe attıkları ufacık değnekler. * İki nisap zekâtın arasındaki zekâtı olmayan hayvanlar.

• VAKAYİ'

  (Vak'a. C.) Vâki olup zuhur eden hususlar. * Kıtaller. Öldüresiye vuruşlar.

• VAKB (VÜKUB)

  Duhul etmek, dâhil olmak, girmek. * Kaybolmak.

• VAKD

  (Vakdân) Ateşin yanması, tutuşması.

• VA'KE

  Cenk yeri, dövüş alanı.

• VAKF

  Bir kimseyi veya bir şeyi alıkoymak, durdurmak. Kımıldatmamak. * Hareketten fariğ olmak, imsak etmek. Hapsetmek. Aslâ satılmamak, başka şeye tebdil olunmamak şartı ile bir mülkü Allah yoluna vermek. Menfaatı hayır nevilerinden birisine âit olmak üzere bir mülkü ilelebed vermek. * Tecvidde: Durmak ve durdurmak mânalarına gelerek, nefesle beraber sesin kesilmesine denir. Yâni: Kur'an-ı Kerimi tilâvet ederken herhangi bir kelime üzerinde bir müddet sesi kesip, nefes alarak dinlenme halidir.

• VAKFE

  Bir hareketin geçici olarak durdurulması. * Durak. Durulacak yer. * Hacıların Hac esnasında Arafat'taki tevakkufları olup, eda etmeğe mecbur oldukları şartlardan birisidir.

• VAKFEGÂH

  f. Durak yeri.

• VAKFE-İ HAYRET

  Hayret duraklaması.

• VAKFETMEK

  Fık: Bir malı veya bir şeyi bir işe bağlayıp o yolda devamlı kılmak. * Bir şeyi karşılıksız olarak Allah yoluna vermek.

• VAKF-I HAYAT

  Hayatını vakfetme. * Ömrünü tamamen din hizmetine vermek.

• VAKFÎ

  Vakfa âit, vakıfla alâkalı.

• VAKFİYE

  Mülkün vakıf olmak keyfiyyeti.

• VAKH (VEKAHE)

  Taat, ibadet.

• VÂKIA'

  Vuku bulmuş, olmuş, var olan mevcud bir hâdise. * Olan olmuş. * Rüya, düş. * şiddetli hâdise. * Meşakkat, musibet. * Kıyamet. * Cenk, savaş.

• VÂKIA SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 56. suresidir. Mekkîdir.

• VÂKIÂT

  (Vâkıa. C.) Vâkıalar. Baştan geçen hâdiseler.

• VÂKIF

  Bilen, haber sahibi. Aşina. Bir işten iyi haberi olan. * Vakfeden. * Duran, ayakta duran.

• VÂKIFANE

  f. Bilen kimseye yakışır surette, bilerek. Vâkıf şekilde. Anlamak ve bilmek suretiyle.

• VÂKIF-I AHVAL

  Durumdan haberli olan, işlere vâkıf bulunan.

• VÂKIF-I ESRAR

  Gizli şeyleri, sırları bilen.

• VAKIYYE

  Dörtyüz dirhemlik tartı.

• VÂKİ'

  Olan, düşen, konan. Mevcud ve var olan. * Geçmiş olan, geçen.

• VÂKÎ

  (Vikaye. den) Saklayan, koruyan, vikaye eden, esirgeyen. * Önleyici tedbir veya ilaç.

• VAKÎA

  Kıtal. Öldüresiye vuruşmak. * Vak'a.

• VAKÎB

  At yürürken karnı içinden işitilen ses.

• VÂKİB

  Ayak üstüne duran kişi.

• VAKÎH

  Hayâsız, utanmaz, edepsiz.

• VÂKİ-İ HÂL

  Hâlin hakikatı, o işin hakikatı.

• VAKİN

  Oturucu, oturan.

• VAKİR

  Yuvasına girmiş kuş.

• VAKKAS

  Okçu. İyi muharebe eden. Savaşçı.

• VAKL

  Yükselmek. * Bir nesnenin üstüne çıkmak. * Mukul ağacı.

• VAKM

  Reddetmek. * Hor ve zelil etmek.

• VAKNE

  Her nesnenin azı.

• VAKR

  Az işitmek. Sağırlık.

• VAKRE

  Davarın tırnağının taşa dokunup sürçmesi.

• VAKS

  Boynu vurup kırmak.

• VAKS

  Fahişe kısmının fahişeliğini zikrederek anlatmak. * Bedene uyuz illeti yayılması.

• VAKŞ

  His. * Hareket.