V Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. V Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• VASÎLE

  Geniş yer. * Ucuzluk. * İmaret.

• VASÎT

  Hakem, aracı. * Orta.

• VASİYET

  Bir işi birisine havale etmek. * Emir. * Fık: Bir malı veya menfaatı, ölümden sonrası için bir şahsa veya bir hayır cihetine teberru yolu ile (yani, meccanen) temlik etmek.

• VASİYETNÂME

  f. Yazılı vasiyet. Bir kimsenin vasiyetini yazmış olduğu kâğıt.

• VASİYY

  Yetim gibi güçsüzlerin işleri kendine vazife olarak verilen kimse.

• VASL

  Âşığın sevdiğine kavuşması. Kavuşmak. * Birleştirmek, ulaştırmak. * Gr: Ulama, ekleme. * Edb: Sözü teşkil eden cümlelerin atıf ve rabt suretiyle birbirine bağlı olarak yazılması usulü ki, buna Sebk-i Mevsul da ta'bir edilir. * Bir kelimenin sonundaki harfi, bir sonraki lâfzın sesli harflerle başlayan ilk hecesine birleştirmek.

• VASM(E)

  Utanacak şey. * Vurmak. (Liyazon yapmak)

• VASMET

  Kırıklık, güçsüzlük, halsizlik. * Ayıp, eksiklik.

• VASSAD

  Ören, örücü, dokuyan, dokuyucu.

• VASSAF

  Vasıflarını sayarak medheden. Vasıflandıran. Vasıf ve beyanda ârif ve âlim olan.

• VASSAL

  Ulaştıran, vasleden. Birleştiren.

• VASUT

  Gölgelik. * Sütü sağdıkları kabı dolduran deve.

• VASVAS

  (C: Vesâvis) Perdede göz ayırımı miktarı olan delik.

• VASVAS

  Kadınların örtündükleri ve ancak gözleri görünecek derecede dar olan yüz örtüsü.

• VASVASA

  Yüz örtüsü. * Köpek eniğinin gözlerinin açılması.

• VAŞ

  f. Düşman.

• VAŞAK

  Derisinden kürk yapılan bir hayvan ve bunun postu.

• VAŞIK

  Dağ köpeği. Vaşak.

• VAŞİ

  (C: Vüşât) Gammaz, koğucu, yalancı.

• VAŞİYE

  Evlâdı çok olan kadın.

• VAŞÜDE

  f. Defolunmuş, kovulmuş, geri çekilmiş.

• VATA'

  Bir şeyi ayakla çiğneme.

• VATAF

  Kaşın çok kıllı olması. * Kirpiğin sık ve çok olması.

• VATAN

  (C.: Evtan) Bir kimsenin doğup büyüdüğü yer. Yurt.

• VATANDAŞ

  Bir devlet ahalisinden ve teb'asından olan.

• VATAN-I ASLÎ

  Bir insanın doğup büyüdüğü veya içinde barınmak kasdedip, başka yere gitmek istemediği yerdir. Yalnız en az 15 gün kalmak istediği yer de kendisi için vatan-ı ikamettir. (Bak: Mukim) * Cennet.

• VATAN-I SÂNÎ

  İkinci vatan. Sonradan yerleşilen yer.

• VATAN-I SÜKNÂ

  Bir misafirin içinde 15 günden az oturmak istediği yerdir. Bu kimse de fıkıhta misafir sayılır.

• VATANÎ

  (Vataniyye) Vatanla alâkalı. Vatana ait.

• VATANPERVER

  f. Vatanını seven. Memleketine hizmet eden.

• VATANPERVERÂNE

  f. Vatanını seven kimseye yakışır şekilde.

• VATAR

  (Vatr) İhtiyaç, hâcet. İş. * Emir. * Madde. * Husus.

• VATAVİT

  (Vatvât. C.) Korkak ve geveze olan kimseler. * Yarasalar. * Dağ kırlangıçları.

• VATB

  (C.: Vitâb-Evtub) Süt kabı ve tulumu.

• VATD

  İsbat etmek. * İhânet etmek, hâinlik yapmak.

• VATER

  f. Sonundaki. Çok uzak.

• VATH

  Kuşların burnuna ve ayağına necasetten veya balçıktan yapışıp kalan nesne.

• VATI'

  Ayak altına alıp çiğneme. Basma. * Cima'. * Uygun hale koyma. * Tümseklikler arasında basık ve engin yer.

• VATID

  Sâbit.

• VATİ

  Yumuşak ve kolay olan şey. (Kuş tüyünden yapılmış yastık gibi)

• VATÎD

  Sabit ve sağlam olan.

• VATÎE

  Büyük çuval, harar. * Bir çeşit yemek.

• VATÎS

  (C: Vutas) Kızdırıldığında kimsenin üzerine basamadığı yuvarlak taş.

• VATM

  Ayakla çiğneme. * Perdeyi salıverme.

• VATNÎ

  Çiğneme, üzerine basma.

• VATS

  Kazmak. * Kırmak. * Ayakla yere vurmak. * Somak denilen ot.

• VATŞ

  (C: Evtâş) Açmak.

• VATVAT

  (C.: Vatâvit) Korkak ve geveze olan adam. * Yarasa. * Dağ kırlangıcı.

• VATVATA

  Geceleyin gözün görmemesi.

• VATY

  Ayak altında çiğneme, ezme, basma. * Çiftleşme.