Z Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Z Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ZADEGÎ

  f. Asillik, soy temizliği, zadelik.

• ZADE-İ TAB'

  (Zâde-i tabiat - Zâde-i hâtır) Bir kimsenin kabiliyetinden, tabiatından meydana gelen eseri.

• ZADELLAH

  Allah ziyade eylesin, artırsın (meâlinde dua).

• ZADEN

  f. Doğmak, doğurmak.

• ZÂD-I ÂHİRET

  Âhiret için hazırlık. Âhiret azığı. İbadet ve sâlih amel.

• ZA'F

  Zayıflık. Kuvvetsizlik. İktidarsızlık.

• ZA'F

  Derhal, hemen öldürmek.

• ZAFAİR

  (Zafire. C.) Örülmüş saçlar.

• ZAFAR

  Yemen diyarında bir şehrin adı.

• ZAFER

  Muvaffak olma, maksada erme. Bir çok uğraşmadan sonra maksada erişme. * Düşmanı yenme, üstün gelme. Başarma.

• ZA'FERAN

  (C.: Zeâfir) Güzel kokulu meşhur bir çiçek.

• ZAFERE

  Göze inen perde.

• ZAFER-YAB

  f. Muzaffer olan, muvaffakiyet gösteren. Üstün gelen. Gayesine erişen.

• ZA'F-I TE'LİF

  Edb: İbarenin, anlamayı güçleştirecek kadar karışık olması.

• ZA'FÎ

  Zayıflığa aid. Kudretsizliğe, cılızlığa dair.

• ZAFİR

  Galib gelmiş olan.

• ZAFİR

  Zafer bulan. Zafere erişen.

• ZAFİRE

  Yar, yoldaş. * Kavim. Kabile.

• ZAFİRE

  Kapı perdesi.

• ZA'FİYYET

  Zayıflık, dermansızlık, güçsüzlük.

• ZAFR

  (Bak: Zufr)

• ZAFRE

  Çukur yer.

• ZAG

  (C.: Ziygan) f. Karga ve kuzgun. * Fitneci, gammaz.

• ZAGAFE

  (C.: Züguf) Nazik, yumuşak gömlek. * Geniş nesne.

• ZAGAİN

  (Zagine. C.) Kinler, nefretler.

• ZAGAK

  Kızılcık yemişinin çekirdeği.

• ZAGAN

  f. Çaylak.

• ZAGAR

  Av köpeği.

• ZAG-BEÇE

  f. Karga yavrusu. Yavru karga.

• ZAGİNE

  (C.: Zagain) Kin, nefret.

• ZAGT

  Bir şeyi bir yere zorla sokma, girdirme.

• ZAGZAG

  Zayıf nesne.

• ZAGZAGA

  Mânâsız söz. * Bir nesneyi gizlemek.

• ZAHA

  Çirkin kokulu, pis kokulu.

• ZAHAİR

  (Zahire. C.) Zahireler. Yiyecek, hububat gibi şeyler.

• ZAHAR

  Arka ağrısı.

• ZAHARA

  Ev eşyası.

• ZAHF

  (C.: Zuhuf) Ayaklarını sürüyerek yürüme. Sürünerek yürüme. * (Çocuk) emekleme. * Askerin, düşmana karşı emekliyerek ilerlemesi.

• ZAHH

  Hışım ve gadap etmek, öfkelenmek, kızmak. * Kovmak, def'etmek.

• ZAHİB

  (Zehâb. dan) Giden, gidici. * Bir zanna kapılan. Bir fikre uyan.

• ZAHİD(E)

  (Zühd. den) Tas: Borç olan ibadetlerden, aslî vazifelerden başka dünya süs ve makamlarından feragat eden kimse. Sofi. Müttaki. Zühd ve perhizkârlıkla muttasıf.

• ZAHİDÂNE

  f. Zahide yakışır surette. Ehl-i takva gibi.

• ZAHİF

  Nişandan beri düşen ok. * (C.: Zâhifât) Yılan gibi karnı üzerine sürünerek yürüyen.

• ZAHİF

  Kibirli, mağrur.

• ZAHİFE

  (C.: Zevâhif) Sürüngenler, (yılan gibi) yerde sürünenler.

• ZAHİH

  Ateş közünün parlaması.

• ZAHİK

  Berbat, perişan, helâk olmuş. * Bâtıl. Köhne.

• ZAHİL

  Zakkum ağacı.

• ZAHİL

  (Zühul. den) İhmal eden. Unutan.

• ZAHİL

  Sıkıntıdan sonra yüreği feraha erişen. * Unutan.