T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TECLİYE

  (Cilâ. dan) Cilâlama, cilâ verme. * Aşikâre etmek, açıklamak. * Ruşen etmek, parlatmak.

• TECLİZ

  Muhkem etmek, sağlamlaştırmak.

• TECMİ'

  Bir yere toplamak, * Cuma namazına gelmek.

• TECMİD

  Dondurma, dondurulma.

• TECMİL

  (C.: Tecmilât) Süs, tezyin.

• TECMİR

  Buhur etmek. * Taş atmak. * Hapsetmek. * Aşağı sarkıtmamak. * Kadının saçını toplayıp bağlaması.

• TECNİB

  Irak etmek, uzaklaştırmak. * Atın ayağının eğri olması.

• TECNİD

  Askerleri sıraya koyma, sıralama.

• TECNİS

  İki şeyi birbirine benzer şekle sokma. * Edb: Cinas yapma. İki mânalı söz söyleme.

• TECNİZ

  Ölüyü tabuta koyma.

• TECR

  Bezirgânlık etmek, ticaret yapmak.

• TECRİ'

  (Cer. den) Yudum yudum içirme.

• TECRÎ

  (Cereyan. dan) Cereyan ediyor, akıyor, gidiyor.

• TECRİB

  Tecrübe etme, deneme.

• TECRİBE

  (Bak: Tecrübe)

• TECRİD

  Açıkta bırakmak. * Yalnız başına bırakmak. Tek başına hapsetmek. * Dünya alâkalarını kalpten çıkarıp Allah'a (C.C.) yönelmek. * Edb: Bir şairin kendini mücerred bir şahıs, yâni ayrı bir adam farzederek ona hitabetmesi. * Soyma, soyulma.

• TECRİDEN

  Tecrid ederek. Tek olarak. * Mücerred (soyut) olarak. Tekliyerek.

• TECRİH

  Yaralama.

• TECRİM

  Suçlandırma. Cezalandırma. Cürüm isnad etme. * Bir taifeden ayrılıp gitme.

• TECRİR

  Çekmek.

• TECRİS

  Sağlam fikirli etmek.

• TECRÜBE

  (Tecribe) Deneme, sınama. * Görmüş, geçirmişlik. * Anlamak için yapılan iş. İmtihan. * İlmi bir gerçeği göstermek için yapılan deneme. Deney.

• TECRÜBÎ

  Tecrübeye ait. Tecrübeyle ilgili.

• TECSİM

  (Cisim. den) Vücudlu gösterilme. Cisimlendirme. Vücud gösterme.

• TECSİM

  Diz üstüne veya göğüs üstüne çökmek.

• TECSİMÂT

  (Tecsim. C.) Vücutlu göstermeler, cisimlendirmeler.

• TECSİS

  Kireç karıştırmak. * Kireçle sıvamak. * Binayı kireçle yapmak.

• TECŞİM

  İncitmek. * Teklif etmek.

• TECVİ'

  (Cu. dan) Acıktırma.

• TECVİD

  (Cevdet. den) Bir şeyi güzel yapma. Süsleme. * Kur'an-ı Kerim'i usulüne uygun olarak okuma ilmi ve buna dair yazılan kitap.

• TECVİD İLMİ

  Harflerin mahreç ve sıfatlarına uymak suretiyle, Kur'an-ı Kerim'i hatasız okumayı öğreten bir ilimdir.

• TECVİD-İ HURUF

  Seslerin mahreçlendirilmesi. Harflerin düzgün olarak telâffuz edilmesi.

• TECVİF

  (C.: Tecvifât) (Cevf. den) Oyma. Oyuk yapma. * Oyuk yer.

• TECVİL

  Seyahat etmek, gezmek.

• TECVİR

  (Cevr. den) Zora, sıkıya koyma, cevretme.

• TECVİZ

  Câiz görme. İzin verme, cevaz verme.

• TECYİF

  Korkma, korkutulma. * Vurmak. * Murdar etmek, pisletmek.

• TECYİŞ

  Askerleri dizmek.

• TECZİE

  (Cüz'. den) Kısım kısım ayırma, doğrama, ufaltma, bölme.

• TECZİM

  (Kol, kanat gibi şeyleri) kesme.

• TECZİR

  (Cezr. den) Mat: Kare kökünü alma.

• TECZİYE

  Cezalandırma. * Parça parça ayırmak.

• TEDABİR

  (Tedbir. C.) Tedbirler, çareler.

• TEDABÜR

  Kesişmek.

• TEDAFÜ'

  Birbirini def etme. * Müdafaa etme. * İtişme kakışma.

• TEDAFÜÎ

  Kendini müdafaa etme ve koruma ile alâkalı.

• TEDAHRUC

  Yuvarlanma.

• TEDAHÜK

  Karşılıklı gülüşme.

• TEDAHÜL

  İç içe olmak. Birbiri içine girmek. * Yığılıp kalmak. Birikmek. Karışmak. * Bir taksidi ödemeden ötekinin gelmesi. Ödemede gecikmek.

• TEDAÎ

  Birbirini bir iş için davet etmek. * Yıkılıp harap olmak. * Bir şeyi hatıra getirmek. Bir şeyin başka bir şeyi hatıra getirmesi. Çağrışım.