H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HA

  f. "İşte!" mânasınadır. * Cemi edatıdır. Kelimelerle birleşerek onları çoğul yapar. Meselâ: Ayine-hâ : Aynalar. Der-hâ : Kapılar. Esb-hâ : Atlar. Zülüf-hâ : Zülüfler.

• HA

  harfinin ismidir. Ebcede göre beş sayısına delâlet eden ( ) harfi, mehmusedendir. Bazan başka harfe yâni "yâ" veya "hemze" veya "elif"e kalbolur. Bir kelimenin evveline ve âhirine ilâve edilebilir. Arabçada beş vecih üzere müstameldir:1- Zamir olarak, nasb ve cerr yerlerinde kullanılır.2- Gaib harfi olur. Mücerret gaib mânasına gelir: ( Ebûhu: Onun babası) kelimesinde olduğu gibi.3- Sekte "Hâ"sıdır. Kelimenin sonunda olan harekeyi veya harfi beyan için diğerine eklenir. ( Mâ-hiye) ve ( Hâ-hünâ) da olduğu gibi.4- Soru hemzesinden değişmiş olan "hâ" dır.5- Müennes işareti olan "hâ" dır.

• HA

  Osmanlı alfabesinde sekizinci harftir ve ebced sayısı ile de sekizi ifade eder. şeklinde okunursa: Haram şey, haşarı yüzsüz kadın mânâlarına gelir.

• HA

  Kelime-i tenbihtir. İşaret ismi olan Zâ ve Zi kelimeleri ile Hâzâ Hâzihi Hâzâke gibi. Bundan başka "hâ" tenbih edatı olarak kelimeye dâhil edilir. (Hâzâ ) da olduğu gibi yakını ifade eder. İşaret ismi veya nida olur. (Eyyühâ ) daki gibi.

• HA(Y)

  f. Çiğneyen mânasına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Şeker-hâ : Şeker çiğneyen. * Mc: Tatlı sözlü, güzel ve dokunmaz sözler söyleyen.

• HAB

  f. Uyku. Rü'yâ.

• HAB'

  Gizli, saklı, hafi. * Gizlemek, örtmek, setretmek.

• HAB (HÂBE)

  Günah. Suç.

• HABAB

  (Habâbe) Son derece muhabbet. * Su üzerindeki hava kabarcığı.

• HABAİB

  (Habibe. C.) Habibeler, sevgili kadınlar.

• HABAİK

  (Habike. C.) Kehkeşanlar, samanyolları. * Çizgiler.

• HABAİL

  (Hibale. C.) Ağ, tuzak, bağ, kement.

• HABAİL-İ MEVT

  Ölümün sebepleri.

• HABAİL-ÜŞ ŞEYTAN

  Şeytanın tuzakları. * Kadınlar.

• HABAİS

  (Habise. C.) Kötülükler. Murdar ve pis şeyler.

• HABAK

  f. Mandıra, ağıl. * Dört yanı bir duvar veya set ile çevrilmiş yer, avlu.

• HABAL

  Bozulma, düzensizlik. Karma karışıklık. * Sıkıntı, hüzün, keder, üzüntü.

• HABALA

  (Hublâ. C.) Gebeler.

• HABALEYAT

  (Habâlâ. C.) Hâmileler, gebeler.

• HAB-ALUD

  Uykulu. Uyku karışık.

• HABAR

  (C.: Habârât) İmzâ. Mühür, damga.

• HABARAT

  (Habâr. C.) İmzâlar. * Damgalar.

• HABARÎR

  (Hıbrîr. C.) Dağçiçekleri. Dağda yetişen çiçekler.

• HABASET

  (Hubs) Murdarlık, pislik, kötülük.

• HABAT

  Vücuttaki bir yara iyileştikten veya vücuda bir sopa ile vurulduktan sonra bedende kalan iz. * Davarın çok yemekten dolayı karnının şişmesi.

• HABAYA

  Gizli işler, gizli şeyler. * Defineler.

• HABAZ

  Hareket. * Bâtıl olmak. * Eksilmek.

• HABB

  Aldatıcı, kurnaz, hileci, hilekâr. * Denizin kabarması, denizde dalga olması.

• HABB

  Tane, çekirdek. * Yuvarlak olarak hazırlanmış ilâç. * Buğday tanesi veya buna benzer tohum.

• HABBAL

  (Habl. dan) Urgan ve ip satan kimse.

• HABBAR

  Terzi. * Mürekkepçi.

• HABBAS

  Zindancı, gardiyan, hapseden.

• HABBAT

  (Habbe. C.) Habbeler, tohumlar, tâneler. * Haplar.

• HABBAZ

  (Hubz. dan) Ekmekçi. Ekmek yapan veya satan kimse.

• HABBAZÎ

  Ekmekçilikle ilgili.

• HABBE

  Tane. Tohum. * İhtiyaç. * Parça. * Dirhemin 1/48 kadarı.

• HABBE

  Gammazlık yapan kadın. (Müz: Habb)

• HABBE (HUBBE)

  Yol, tarik.

• HABBET-ÜL KALB

  (Bak: Süveydâ)

• HABBET-ÜS SEVDA

  Çörek otu.

• HABBEYİ KUBBE YAPMAK

  Değeri olmayan bir şeye çok fazla ehemmiyet vermek. Zihinde büyütmek.

• HABBEZA

  Ne güzel, ne sevimli, ne hoş mânâsında bir takdir edatıdır.

• HABBÜL BÜLUĞ

  (Habb-ül büluğ) Erginlik çağındaki erkek ve kız çocukların yüzlerinde ve alınlarında çıkan sivilceler.

• HABC

  Devenin ot yemekten dolayı karnının şişmesi. * Vurmak.

• HABC

  Vurmak, darbetmek.

• HABCAME

  f. Gecelik ve pijama gibi gece uyurken giyilen elbise.

• HAB-DİDE

  f. "Rüya görmüş." Büluğa ermiş genç.

• HABE

  Zarara ziyana uğradı (mânâsına fiil).

• HABE

  f. Sıkılma, bunalma, darlanma, boğulma.

• HABEB

  Aldatma, kandırma. Hile, kurnazlık.