H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HÂCET-MENDÎ

  f. Muhtaçlık, ihtiyaçlı olma.

• HÂCETREVA

  İhtiyacı gideren, ihtiyaç olan bir şeyi te'min eden.

• HACEVCA'

  Uzun ayaklı adam. * Uzun adam.

• HACEZE

  Zâlimler.

• HACFE

  (C.: Hucuf) Sade demirden olan kalkan.

• HACHACE

  Gizlenmek.

• HACHACE

  Korkudan melul olmak. * Sırrını demek isteyip yine dememek.

• HACI

  (C.: Hüccâc) Hacc farizasını yerine getirmiş olan müslüman.

• HACIYATMAZ

  Dibindeki ağırlıktan dolayı yere ne şekilde bırakılırsa bırakılsın, dik bir durum alan oyuncak. * Mc: Zor durumlarda kendisini çabucak toparlamayı beceren kişi.

• HACÎ

  (Hicv. den) Hiciv yazan, hicveden, yeren.

• HÂCİB

  Perde. * Perdeci. Kapıcı. * Eskiden Osmanlı İmparatorluğu zamanında Devlet Reisinin en yakın me'muru. Vezirler veya âmirler. * Kaş.

• HÂCİBEYN

  İki kaş.

• HÂCİB-İ BÂRİ

  Cebrail (A.S.)

• HÂCİB-İ YEMİN

  Sağ kaş.

• HÂCİB-İ YESAR

  Sol kaş.

• HACÎC

  (Hâcc. C.) Hacılar.

• HACİD

  Uyuyucu, uyuyan.

• HACİF

  Karın gurultusu.

• HACİL

  Otu çok olan yer.

• HACİL

  Ayaklarından üç tanesi beyaz olan at.

• HACİL

  Utanmış. Utanan. Utanmaktan yüzü kızaran.

• HACİM

  (Bak: Hacm)

• HACİM

  Saldıran. Hücum eden.

• HACİN

  Küçük hayvan. * Büluğdan önce evlenmiş olan kız.

• HACİR

  Hicret eden. Bir yerden bire yere göçen. * Sayıklıyan.

• HACİRE

  (C.: Hâcirât) Terbiye sınırlarına sığmayan kötü söz ve hezeyan. * (C.: Hevâcir) Günün en sıcak anları.

• HACİRÎ

  Yapıcı, kurucu.

• HACİS

  Tasa, keder, hüzün, gam. * Hâtıra. Kalb ve hissin en derin ve gizli sesleri.

• HACİSE

  (C.: Hevâcis) Merak, kalbe gelen endişe.

• HACİYAN

  (Hâcı. C.) Hacılar, hacc farizasını yerine getirmiş olan müslümanlar.

• HACİZ

  Ayıran. Bölen. * Vücudun içindeki bazı uzuvları ayıran karın zarı gibi zarların adı. * Haczeden. Borcunu ödeyemeyenin diğer mallarına el koyan. * Tıb: Bâdemin içindeki bazı oyukları ayıran bölme zarlarına denir. (Bak: Hicab)

• HACL (HİCL)

  (C.: Ahcâl-Hucul) Köstek. * Bukağı. * Küçük deve yavruları.

• HACLA'

  Ayakları beyaz olan koyun.

• HACLE

  (Haclegâh) f. Gelin odası. Gerdek odası.

• HACLET

  Şaşırma, acaibine gitme, taaccüb. * Utanma, arlanma.

• HACLET-ÂVER

  f. Utanç verici, utandırıcı.

• HACLET-DİH

  f. Utanç verici, utandırıcı.

• HACLET-ENGİZ

  f. Utandırıcı, sıkıltıcı.

• HACM

  (Hacim) Bir cismin kapladığı yer. Cirm. Cüsse. * Emmek. Massetmek.

• HACMEN

  Büyüklükçe. Hacim bakımından.

• HACM-İ İSTİABÎ

  Bir şeyin içine alabildiği miktar.

• HACR

  (Hicr) Men'etmek. Birisine bir şeyi yasak etmek. Malını kullanmaktan men'etmek. * Kucak. Ağuş.

• HACRA'

  Taş gibi katı ve sert olan şey.

• HACREN

  Malını kullanmaktan menetmek suretiyle.

• HACUC

  şiddetli esen rüzgâr.

• HACUN

  Eğrilik. * Uzak. * Mekke'de bir dağ.

• HACUR

  (C.: Hucerât) Dere kenarı.

• HACZ

  Men'etmek. Mâni olmak. * İki şeyin arasını ayırmak. * Alacaklı, borçludan alacağını alabilmesi için borçlunun malına el konulmak.

• HAÇ

  (Ermeniceden) Put. Haç. İstavroz.

• HAD

  f. Çaylak kuşu.HAD' (Hıd') : Aldatmak. * Dühul etmek, girmek. * Kurumak.