H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HABEK

  f. Üzülme, sıkıntı yapma. * Sıkılma, bunalma.

• HABEL

  Ana rahmindeki çocuk, cenin. * Gebelik, gebe olma zamanı. * Fls: Musallat fikir.

• HABELE

  Üzüm çubuğu.

• HABELLAK

  Küçük olup büyümeyen koyun.

• HABEN

  Kısaltma, azaltma, kasma. * Edb: Aruzda "fâilâtün" den "ât" hecesini atarak, nazmı "fâilün" veznine sokma.

• HABEN

  Siroz denilen ve karında su toplanmasından ileri gelen bir hastalık.

• HABENDAT

  Şişman kadın.

• HABENNEKA

  (Bak: Hebenneka)

• HABENTA'

  Kısa boylu, tıknaz kişi.

• HABER

  Hâriçten insanın fikrine intikal eden ilim. * Yeni havadis. Ağızdan ağıza nakledilen söz. * Peyam. Peygam. Nebe'. İlim ve malumat. Bilgi. * Hadis, Resul-i Ekrem Aleyhissalatü Vesselâm'ın sözü. * Edb: Hâdiseyi bildiren fiil veya cümle. * Gr: Müsned. Mübtedanın mukabili. Bir isme yakıştırılan sıfat. Allah büyüktür cümlesinde: Allah, mübteda; büyüktür, onun haberidir. Bu, mübteda ise beraber tam bir cümle teşkil eden; merfu' bir isim, fiil veya cümle olabilir. (Bak: Müsned)

• HABER

  Berelenme, yaralanma. Çürüme.

• HABERDAR

  Haberli, vâkıf, bir mes'eleden haberi olan.

• HABERÎ

  (Haberiyye) Haberle ilgili. Haberden ibaret olan. * Gr: Yüklemle ilgili.

• HABER-İ KÂZİB

  Yalan haber.

• HABER-İ MEŞHUR

  Bidayette râvisi mahdut iken sonraki devirlerde, yalan üzere ittifakları muhal olan bir cemaat tarafından nakledilegelen makbul hadistir. (Ist. Fık.K.)

• HABER-İ MÜTEVATİR

  Birçok kimselerin çokları vasıtası ile rivâyet ettikleri hadis.

• HABER-İ SÂDIK

  Doğru haber. Hz. Peygamber'in (A.S.M.) sözü. Hadis.

• HABER-İ VÂHİD

  Bir sahabeden, bir kişiden veya bir koldan gelen sahih hadis. (Bak: Mütevatir)

• HABERKAS

  Küçük deve. * Küçük adam.

• HABERPİJUH

  f. Haber almaya çalışan. Haber araştıran, haber toplayan.

• HABES(E)

  (Habis. C.) Kötüler. Alçaklar. Pisler. * Necaset denilen ve maddeten pis şeyler (Necis veya necaset-i hakikiye de denir.)

• HABEŞ

  Afrika'nın Kızıldeniz sâhili güneyinde müstakil bir memleket. Bu memleket ahalisinden olan. * Beyaz ve siyah arasında koyu esmer adam.

• HABEŞÎ

  Habeş memleketi ahalisinden olan. Habeş'e mensub ve müteallik olan. * Koyu esmer renkli adam. * Hat, tezhib, minyatür gibi güzel san'atlarda kullanılan bir cins kâğıt.

• HABETIKTIK

  Atın tırnağı taşa dokunduğunda çıkan ses.

• HABEVKERA

  Belâ, mihnet.

• HABGAH

  f. Yatak odası. * Uyunacak yer.

• HAB-GÜZAR

  f. Uyuyan, uyuyucu.

• HABHAB

  Takunye. * Canbaz ayaklığı.

• HABHAB

  (C: Habâhıb) Kısa boylu adam.

• HABHAB

  Karpuz.

• HABHABE

  Yumuşaklık, rahavet. * Muzdarip olmak, acı çekmek.

• HABHABÎ

  İşsiz güçsüz boş olarak dolaşan adamlar.

• HÂB-I ADEM

  Ölüm uykusu.

• HÂB-I CÂVİD

  Ebedî uyku, ölüm.

• HÂB-I GAFLET

  Gaflet uykusu.

• HÂB-I GİRAN

  Ağır uyku.

• HÂB-I HARGUŞ

  Tavşan uykusu. Şüpheli ve hafif uyku. * Yalan, hile.

• HÂB-I NUŞİN

  Tatlı uyku.

• HÂB-I RAHAT

  İstirahat için uyku.

• HABIT

  (Hübut. dan) Yukarıdan aşağıya inen. İnici. Düşen. Hübut eden.

• HABIT

  Susturucu. * Batıl kılan. İptal ettiren. * Değersizleşen.

• HABİ

  Sürünüp emekleyen ufak çocuk.

• HABİB

  (Hubb. dan) Sevilen. Sevgili. Seven. Dost.

• HABİB-ULLAH

  (Habib-i Hudâ) Allah'ın sevgilisi. Hz. Muhammed (A.S.M.) (Eğer Allah'a muhabbetiniz varsa Habibullah'a ittiba edilecek. İttiba edilmezse netice veriyor ki; Allah'a muhabbetiniz yoktur. Muhabbetullah varsa netice verir ki; Habibullah'ın sünnet-i seniyesine ittibaı intac eder. L.)(Sâni-i Âlem'in; âsârın şehadetiyle nihayetsiz cemâl ve kemâli vardır. Cemâl, hem kemâl, ikisi de mahbub-u lizâtihidirler. Yâni bizzat sevilirler. Öyle ise, o cemâl ve kemâl sahibinin cemâl ve kemâline nihayetsiz bir muhabbeti vardır. O nihayetsiz muhabbeti, masnuatında çok tarzlarda tezahür ediyor. Masnuatını sever, çünki, masnuatının içinde cemâlini, kemâlini görür. Masnuat içinde en sevimli ve en âlî, zihayattır. Zihayatlar içinde en sevimli ve âli, zişuurdur. Ve zişuurun içinde câmiiyet itibariyle en sevimli, insanlar içinde bulunur. İnsanlar içinde istidadı tamamiyle inkişaf eden, bütün masnuatta münteşir ve mütecelli, kemâlâtın nümunelerini gösteren fert, en sevimlidir... İşte: Sâni-i Mevcudat, bütün mevcudatta intişar eden tecelli-i muhabbetin bütün envaını; bir noktada, bir âyinede görmek ve bütün enva-ı cemâlini, Ehadiyyet sırriyle göstermek için şecere-i hilkatten bir meyve-i münevver derecesinde ve kalbi, o şecerenin hakaik-ı esasiyyesini istiab edecek bir çekirdek hükmünde olan bir zâtı, o mebde'-i evvel olan çekirdekten tâ münteha olan meyveye kadar bir hayt-ı ittisal hükmünde olan bir Mi'rac ile, o ferdin, kâinat nâmına mahbubiyyetini göstermek ve huzuruna celbetmek ve rü'yet-i cemâline müşerref etmek ve ondaki hâlet-i kudsiyyeyi başkasına sirayet ettirmek için kelâmiyle taltif edip, fermaniyle tavzif etmektir... S.)

• HABİB-ÜL BEKKÂÎN

  Ağlayanların sevgilisi. Ağlayanların habibi.

• HABÎDE

  (C.: Hâbidegân) f. Uyuya kalmış, uykuya dalmış, uyumuş.

• HABÎE

  Görülmemiş, daha henüz keşfedilmemiş. * Göze görülmeyen şey. * Kesilmiş, parça parça olmuş.

• HABİH

  Ağaçla vurmak. * Bölmek.

• HABÎKE

  (C.: Habâik) Kehkeşan, samanyolu. * Çizgi. * (C.: Hubük) Dikkat ve itina ile, sağlam ve san'atlı dokunmuş, yol yol hâreli güzel kumaş.

• HABİL

  Sihirbaz, efsuncu, büyücü. * Kement ile yakalanan canavar.