H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HABİL

  İlk insan Hz. Adem'in (A.S.) oğullarından birinin ismi.

• HABÎL

  Yiğit, bahadır, genç, delikanlı. * Tuzak, ağ.

• HABİLE

  Gebe, hâmile, yüklü.

• HABÎN

  Zakkum ağacı.

• HABİR

  Haberli. Haberdar. Agâh. Âlim. Arif-i billâh. * Herşeyi bilen Allah (C.C.)

• HABİR

  Taze ve yeni şey.

• HABİRÂNE

  f. Bilgili ve haberdar olana yakışır şekilde.

• HABİS

  Bağışlanan şey. Mukabilinde bir ücret istenmeyen şey. Parasız olarak verilen nesne.

• HABİS

  Hapseden. Tutan. Hapishâneye atan.

• HABÎS

  (Hubs. dan) Fesadcı. Hilekâr. Alçak tabiatlı. Kötü. Pis.

• HABİS(A)

  Un helvası.

• HABİSTAN

  f. Yatakhane, yatak odası.

• HABÎT

  Fâsid, yaramaz, bozuk.

• HABİYE

  (C: Havâbi) Küp. * Küçük havuz. * Kuyu.

• HABK

  Bükmek. * Sağlam yapmak. * İyi dokumak.

• HABL

  İp. Urgan. Halat. * Tıb: Vücudda ip gibi olan âzalar.

• HABL

  Bir şeyin bozulması. Noksan olmak. * Delirmek.

• HABL-İ MEVHUM

  Mc: Daima olacak gibi görünüp de gittikçe uzaklaşan istek, gaye. Mevhum ip.

• HABLULLAH

  Allah'ın ipi. Kur'an-ı Kerim. Allah'a kavuşma vasıtası. İhlâs. İtaat. Cemaat.

• HABL-ÜL MESAKÎN

  Sarmaşık bitkisi.

• HABL-ÜL METİN

  Sağlam ip. * Mc: İslamiyet. Kur'an-ı Kerim.

• HABL-ÜL VERİD

  Şah damarı. Atar damar.

• HABN

  Eteğini kaldırmak. * Bir şeyi kabzetmek, almak.

• HABN

  Karnın şişmesi.

• HABNA'

  Çıbanları olan kadın.

• HABNADİDE

  (Hâb-nâdide) f. Büluğa ermemiş çocuk. Erginlik çağına gelmemiş erkek veya kız.

• HAB-NAK

  f. Uykusu gelmiş kimse, uykulu kişi.

• HABNAME

  f. Rüya kitabı.

• HABR

  (C.: Ehbâr) Alim ve sâlih kimse. Bilgili. Ehl-i ilim. * Ferahlık. * Nimet, vüs'at. * Refah, sürur. (Bak: Hibr) * Tıb: Dişlerin beyazına ârız olan sarılık.

• HABR

  (C: Hubur) Büyük tuluk.

• HABRA'

  (C: Habâri-Haberât) Sedir ağacı biten düz yer. Yumuşak yer.

• HABREKÎ

  Kene böceği.

• HABRENCE

  Güzel yemek. * Yumuşak.

• HABRÎR

  Şey mânâsına gelir bir isim.

• HABR-ÜL ÜMMET

  Ümmetin âlimi, meşhur âlim.

• HABS

  Hapis, alıkoyma, bir yere kapatıp dışarı çıkarmama. Salıvermeme. * Zaptetme, tutma.

• HABS

  Murdar, pis. Çirkin. * Ayıp, günah.

• HABS

  Bir kaç şeyi birden karıştırmak.

• HABS-İ BEVL

  İdrarını tutma.

• HABS-İ DÜMÛ'

  Metanet gösterip gözyaşlarını zaptetme.

• HABS-İ MÜNFERİD

  Tek başına olan hapis. Hapishanede bir kişilik hücre. * Ehl-i dalâlet için olan ölüm ve kabir.

• HABŞ

  Cemetmek, toplamak.

• HABT

  Yanlış hareket. * Maktulün kanının heder olması. * Bozma, ibtâl etme, muteberliğini kaybettirme. * Bir bahis veya münazarada karşısındakinin hatasını isbat ile onu ilzam edip susturma.

• HABT

  (C.: Ahbât) Sükun. Huşu. * Sönmek. * Çukur yer. * Düz yer.

• HABT

  Şiddetli vurmak. Önünü görmeyerek körcesine basıp yürümek. * Yanılmak, unutmak, hatâ etmek. * Fesada vermek. * Hiç umulmayan birisinden yardım istemek. * Cin çarpmak.

• HABT U HATA

  Düzensizlik, yanlış, hata.

• HABT-İ A'MÂL

  İrtidad eden, yâni dinden çıkan bir kimsenin, dindar iken yapmış olduğu ibadetlerinin ibtâl olup sevapsız kalması.HABTER : Kısa boylu.

• HABUL

  Hurma ağacına çıkarken kullanılan urgan.

• HABUS

  Galip kimse.

• HABY

  (C.: Hıbâyâ) Örtmek. * Gizli olan.