H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HAD'

  Baş aşağı eğmek. * Tevâzu etmek.

• HAD'A

  Kamçıdan çıkan ses.

• HADAA

  (Hâdı'. C.) Hileciler, hilekârlar, aldatıcılar, dalavereciler.

• HADACİR

  Sırtlan.

• HADAD

  Küçük, beyaz boncuk.

• HADAD

  Mürekkep. * Nakış. * Akılsız, ahmak adam. * Kolay.

• HADADE

  Hamâkat, ahmaklık.

• HADAE

  İki yüzlü balta.

• HADAFİL

  Eski kaftanlar, eski elbiseler.

• HADAİ'

  (Hadîa. C.) Hileler, dalavereler, aldatmalar, yalanlar.

• HADAİC

  (Hidâce. C.) Deveye yüklenen yükler.

• HADAİD

  (Hadîd. C.) Demirden yapılmış şeyler. Sert şeyler.

• HADAİK

  (Hadîka. C.) Bahçeler.

• HADAİK-I HÂSSA

  Saray bahçeleri. Bunlar biri saray içinde, diğeri saray dışında olmak üzere iki kısımdı. Saray içindeki bahçe ve bostan işleriyle meşgul olanlara "Has Bahçe Bostancıları"; saray dışındakilere ise "Hassa Bostancıları" denilirdi. Saray dışı bahçe ve bostanların bazıları şunlardı: Kadıköy bağı, Davut Paşa bahçesi, Beşiktaş bahçesi, Dolmabahçe, Paşa bahçeşi, Florya, Fenerbahçe, Alibeyköyü, Hasköy bahçeleri ve daha birçok bahçe ve bostanlar. (O.T.D.S.)

• HADAK

  Patlıcan.

• HADAKA

  Elmas. * Her görüp beğendiğini aldırmak için kocasına teklif eden kadın.

• HADALET

  Baldırı ve kolu etli olma.

• HADAN

  Necid'de bir dağ.

• HADANE

  Çocuk beslemek.

• HADAR

  Çabuk yetişen ot.

• HADAR

  Mukim olmak, ikâmet etmek, oturmak.

• HADAR

  Suyu çok olan süt.

• HADARET

  Bir şeyin yanında bulunmak. * Huzur. Yakında olmak. * Hazır etmek. Hazır olmak. * Medeniyet.

• HADASET

  Gençlik. Yenilik. Tazelik. Yeniden oluş. Bir şeyin evveli, ibtidası.

• HADB

  Vurmak, darb etmek. * Deriyi etiyle ayırmak. * Isırmak. * Yalan söylemek. * Uzunluk.

• HADB

  şefaat etmek.

• HADBA'

  Uzun boylu akılsız kadın. * Yumuşak gönüllülük.

• HADBA'

  (C.: Hudeb) Kalçaları sıyrılıp çıkan zayıf dişi deve.

• HADBE

  Arka yumruluğu, kamburluk.

• HADC

  Deve palanı.

• HADD

  Hudut. Çizgi. Sınır. * Cürüm. * Salahiyyet. * Şeriatça verilen ceza. * Derece. Son derece. Münteha. * İnsana ârız olan şiddet ve titizlik. * Def etme. Men etmek. * Keskin. Sivri. * Sert. Gergin. * Man: Üç tasavvurdan ibaret olan kıyas. * Ekşi. * Tesirli, müessir.

• HADD

  Yol. * İnsan cemaatı. * Bir şeye tesir ederek iz bırakmak. * Yanak, yüz, vecih. * Yeri kazmak, yeri yarmak.

• HADD

  Gürültülü bir sesle çağıran. * Denizden gelen gürültülü dalga sesi. * Gürültü ile yıkılan.

• HADDA

  Deve çobanı.

• HADDA'

  (Hud'a. dan) Aldatıcı, hilekâr, dalavereci.

• HADDAD

  Demir işleri yapan usta, demirci, çilingir. * Muhâfız, bekçi, gardiyan. * Kapıcı.

• HADDADÎ

  Demircilik.

• HADDAM

  Muvaffakiyetli kişi. * İşlerinde başarılı ve becerikli kimse. * Çalışkan ve gayretli olan. * Hademe, hizmetçi.

• HADDAN

  İki yanak.

• HADDAS

  (Hads. den) Anlayışlı, zeki, çabuk kavrayan.

• HADDE

  Erimiş madeni döküp tel yapmağa mahsus delikli maden levha.

• HADDE-İ TEDKİK

  İnceden inceye araştırmak.

• HADD-İ ASGAR

  Man: Bir hükmün veya neticenin mevzuu. Küçük kaziye.

• HADD-İ BÜLUĞ

  Büluğa erme yaşı. Teklif-i İlâhînin başladığı, namaz ve oruç gibi dinî emirleri ifaya başlanılan yaş.

• HADD-İ EKBER

  Man: Bir hükmün veya neticenin mahmulü, yani sıfatı veya hali, oluşu. Büyük kaziye.

• HADD-İ EVSAT

  Man: Hadd-i asgar ile hadd-i ekberden çıkartılan diğer bir hüküm veya netice. Meselâ: Âlem hâdistir. Bunu, bu dâvayı isbat için: "Çünkü: Âlem mütegayyerdir ve her mütegayyer hâdistir" dediğimizde: Âlem, "hadd-i asgar"; hâdis, "hadd-i ekber", mütegayyer, "hadd-i evsat" olur.

• HADD-İ İ'CAZ

  Edb: Fasahatın mu'cize şeklinde olanı. (Bak: İ'caz)

• HADD-İ İMKÂN

  Mümkünün son haddi. Olabilirlilik. İmkân nisbetinde olan.

• HADD-İ İTTİSAL

  Bitişme noktası.

• HADD-İ KAT'-İ TARÎK

  Huk: Yolkesenlere verilecek ceza.