F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• FEVHED

  Semiz oğlan, şişman çocuk.

• FEVK

  Üst. Üst taraf. Yüksek derece. Yukarı.

• FEVKALÂDE

  Âdetin fevkinde. Ayrıca, hususi surette. Bilinenlerin üstünde. Müstesna ve yüksek bir surette.

• FEVKALBEŞER

  (Fevk-al beşer) İnsan gücünün üstünde, insanüstü.

• FEVKALGAYE

  Son derecede.

• FEVKALHAD

  (Fevk-al had) Huduttan ileride. Sınırsız. Hudutsuz.

• FEVKALKANUN

  Kanun üstü. Kanunun kabul etmediği. Kanunun karışmadığı.

• FEVKALKÜLL

  (Fevk-al kül) Hepsinin fevkinde. Bütününün üstünde.

• FEVKALME'MUL

  (Fevk-al me'mul) Ümidin fevkinde, Umulandan ziyade. Ümid edilmedik şekilde. Beklenmedik bir anda.

• FEVKALMU'TÂD

  (Fevk-al mu'tâd) Her zamankinden üstün. Âdetin fevkinde.

• FEVKANÎ

  Üst, üst tarafta, üstteki.

• FEVKATTAHAMMÜL

  (Fevk-at tahammül) Tahammülün üstünde, tahammül edilmez, dayanılmaz, dayanılması imkânsız.

• FEVR

  Hemen. Birdenbire. Acele. Sür'at. * Bir adamın geldiği semt ve cihet. * Suyun kaynayıp fışkırması.

• FEVREN

  Birdenbire, sür'atle, çarçabuk.

• FEVRES

  Buğday, hınta.

• FEVRÎ (FEVRİYYE)

  Düşünmeden ve âni olarak yapılan hareket.

• FEVT

  Ölüm, mevt. * Kaybetme. Elden çıkarma. Kaçırma. Bir şeyin bir daha ele geçmiyecek şekilde elden çıkması.

• FEVT-İ FURSAT

  Fırsat kaçırma. Fırsatı değerlendirememe. Ele geçen bir imkânı kullanamama.

• FEVVARE

  Fıskıye, su fışkırtan şey.

• FEVZ

  Ölmek, mevt.

• FEVZ

  Kurtuluş. Zafer. Necat. Muvaffakiyet. Selâmet.

• FEVZÂ

  Kargaşalık. Anarşi. * Karışmış, muhtelit.

• FEVZAÎ

  Anarşist. Hiç bir din ve nizam tanımayan. * Kargaşalık ve anarşi ile alâkalı.

• FEVZAİYE

  Fls: Anarşik. Kanun ve nizam tanımayan hal ve hareket.

• FEVZÂ-YI ÂRÂ

  Fikirlerin karmakarışık olması. Fikre ait anarşi. Fikrî anarşi.

• FEVZÎ

  Kurtuluşa, fevze âit ve müteallik.

• FEVZİYE

  Yeniçeri Ocağı'nın kaldırılması üzerine II.Sultan Mahmud tarafından eski odalar mevkiine verilen isimdir. Yeniçeri Ocağı'nın kaldırılması esnasında, yeni odalar Kara Cehennem'in attığı yağlı paçavralarla yanmış, eski odalar da ocağın ilgasından birkaç gün sonra yıktırılmıştır. Gerek yanan ve gerekse yıkılan yerlerin vaziyetlerinin tâyini hakkında Sadrazam Selim Mehmed Paşa'nın, Padişaha arzettiği telhis üzerine, Sultan Mahmud, yeni odaların bulunduğu yere Ahmediye, eski odalar mevkiine de Fevziye adının verilmesini emretti (O.T.D.S.)

• FEY'

  Ganimet. Harbde elde edilen mal. * Rücu'. * Haraç. * Zeval vaktinden sonraki gölge. (Bak: Fey-i zeval)

• FEY' (FEY'A)

  Her nesnenin evveli.

• FEYA

  Yahu... gibi mânaya gelir, hayret ifade eder.

• FEYAC

  Söz, kelam.

• FEYAFÎ

  (Feyfâ. C.) Çöller, sahralar.

• FEYALİLACEB

  (Fe-yâ lil'aceb) Hayret ve taaccüb ifâdesi için söylenir.

• FEYAYİH

  (Feyhâ. C.) Genişlikler, enginlikler, boşluklar.

• FEYC

  (C: Füyuc-Feycân) Haber getiren peyk.

• FEYCEN

  Sedef dedikleri ot.

• FEYD

  Sallanmak.

• FEYDUM

  Bir nevi mâcun.

• FEYEZAN

  f. Suyun çok olup taşması, çoşması. * Bolluk, fazlalık, feyiz.

• FEYFA'

  (C.: Feyâfi) Büyük çöl, sahra.

• FEYFA-NEVERD

  f. Çöl yolcusu. Çöllerde yol alıp ilerliyen.

• FEYH

  Sıcağın şiddetlenmesi. * Koku yayılmak. * Kazan kaynamak. * Yara kanamak.

• FEYHA

  Bir nevi toprak çanak. * Genişlik, vüs'at.

• FEYHA

  Geniş ve büyük olan. Engin.

• FEYHAK

  Geniş nesne.

• FEYHEC

  İçki ölçülen bardak. Şarab. Hamr. Bâde.

• FEY-İ ZEVAL

  Güneşin garba doğru dönmesinin başlaması, Güneş tam ortada gibiyken yerde dikili olan şeylerin gölgeleri batıdan doğuya dönüp kısalmakta son bulduğu zamandır. Bundan sonra öğle namazı vakti başlar.

• FEYK

  Tavuğun gıdaklaması. * Uzun boylu erkek. * İyi olmak.

• FEYL

  Hamile kadının sütü.

• FEYLAK

  Büyük adam. * Çok asker. Kolordu. * (C: Feyâlik) İpek böceği ve kozası.