K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KABIZ

  Kabzeden, tutan.

• KABIZ-I ERVAH

  Ruhları kabzeden Hz. Azrail.

• KABIZ-I MÂL

  Tahsildar.

• KÂBİ'

  Dolu kap.

• KABİA

  Kılıç kabzasının başında olan gümüş veya demir.

• KABİH

  (Kabiha) Çirkin, fena, kötü, yakışıksız, ayıp.

• KABİHA

  (C.: Kabâih) Çirkin davranış, ayıp iş. Fena muamele.

• KABİH-ÜL VECH

  Çirkin yüzlü. Suratı, siması güzel olmayan.

• KABİL

  Kabul eden. Olabilir, istidatlı, mümkün olan, önde ve ileride olan.

• KABİL

  Gibi, türlü, biraz evvel, az önce. Aşikâr. İleri gelen. Kabul eden. * Sınıf, nevi, soy. * Kefil. * Birbirine muhalif kavimden üç beş kişi.

• KABİLE

  Kadın ebe. * Kabul edici. * Ses alıcı.

• KABİLE

  Birlikte yaşayan, konup göçen, bir sülâleden türemiş insanlar. Bir reisin idaresi altında bulunan ve ekserisi aynı soydan gelen insanlar.

• KABİL-İ EMÂNET

  İnsan.

• KABİL-İ GAYR-İ TELAKKUH

  Gebeliği mümkün olmayan.

• KABİL-İ HİTAB

  Sözden anlar. Kendisi ile konuşulabilir olan kimse.

• KABİL-İ İNKİSAR

  Kolaylıkla kırılabilir şeyler, kırılması kolay olan nesneler.

• KABİL-İ KIYAS

  Düşünülebilen, ölçülebilen, kabul edilebilir olan.

• KABİL-İ NESH

  Kaldırılması, iptal edilmesi mümkün olan.

• KABİL-İ TEMYİZ

  Huk: Temyiz mahkemesinde görülebilecek olan dâvalar.

• KABİLİYET

  Dıştan gelen te'sirleri alabilme gücü. * İstidat, anlayış, kabul edebilirlilik. Kabul edici yüksek bir kuvvete mâlik olmak, olabilirlilik.

• KABİN

  f. Güveğinin geline verdiği ağırlık, eşya, para.

• KABİNE

  Fr. Vekiller hey'eti. Bakanlar kurulu. * Küçük oda. * Doktorun muâyene yeri.

• KABİR

  (Bak: Kabr)

• KABİR

  Büyük, ulu.

• KABİS

  Yusuf Aleyhisselâm'ın rüyasında gördüğü yıldızlardan birisi.

• KABİS

  Hızlı giden at. Süratli at.

• KABİSA

  Parmak ucuyla yenen şey.

• KABİSE

  Üveyik kuşu.

• KÂBİSE

  Ucu üstüne eğri ve kıvrık olan burun.

• KABKAB

  Karın, batn.

• KABKABA

  Haykırma, kükreme. (Deve ve arslan hakkında kullanılan bir tâbirdir.)

• KABKABA-İ İBİL

  Devenin bağırması.

• KABKABA-İ ŞİR

  Arslanın kükremesi.

• KABL

  Önce. Evvel. İleride. Evvelki.

• KABL-EL BÜLUĞ

  Büluğdan evvel.

• KABL-EL MİLÂD

  İsa'dan (A.S.) önce, milâddan evvel.

• KABL-EL VUKU'

  Vuku'dan evvel. Olmadan evvel.

• KABL-EL VÜCUD

  Gelmeden önce.

• KABL-ET TAAM

  Yemekten önce.

• KABL-ET TELAKİ

  Buluşmazdan önce.

• KABL-EZ ZEVAL

  Öğleden önce.

• KABL-EZ ZUHR

  Öğleden evvel.

• KABL-EZ ZUHUR

  Zuhurundan ve meydana çıkmadan evvel.

• KABLÎ

  İlke ve önceliğe âit. Hiçbir tecrübeye dayanmadan. Yalnız akıl ile.

• KABLO

  Fr. : Telgraf, telefon hatlarında veya elektrik akımı iletmede kullanılan izole edilmiş tellerin bütünü.

• KABOTAJ

  Fr. Bir ülkenin kendi limanları arasında gemi işletme işi.

• KABR

  (Kabir) Mezar. Merkad. Ölünün toprağa gömüldüğü yer. (Bak: Âlem-i berzah)

• KABR-İ HÂMUŞ

  Sessiz mezar.

• KABRİSTAN

  f. Mezarlık.

• KABS

  Her şeyin esası, aslı. * Tâlim etmek.