K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KAFTA

  Cima etmek.

• KAFTAN

  Ekseriya mükâfat ve taltif olarak giydirilen süslü üstlük elbise. Hil'at, esvab.

• KÂFUR

  Beyaz ve yarı şeffaf, kolaylıkla parçalanan bir madde. Sert, güzel kokulu, katı ve yağlı bir madde. * Cennette bir kaynak ismi.

• KAFUR (KUFUR)

  Hurma çiçeğinin kılıfı.

• KAFV

  Bir kimsenin ardına düşüp ittibâ etmek, ona tâbi olup uyma.KAFY : Uymak. * Kafasına vurmak.

• KAFZ (KAFAZÂN)

  Sıçramak.

• KAFZEA

  (C: Kafâzi) Başın çevre yanlarının saçı.

• KÂGAZ

  f. Kâğıt.

• KAGŞAR

  Yıkılmak üzere. Yıkılıp harabolmaya yüz tutmuş.

• KAĞITHANE

  Kâğıt fabrikası. * İstanbul'da vaktiyle böyle bir fabrikanın bulunduğu yerdeki mesire.

• KAĞNI

  (Kağlı) İki tekerleri dingille sâbit öküz arabası.

• KAH

  Sultan.

• KÂH

  f. Köşk, kasır. * Tek oda. Bir gözlü oda. * Yüksek binâ.

• KÂH

  f. Saman. Saman çöpü.

• KAHA

  Ev ortası, saha.

• KAHAL

  Koyunların derisini kurutan bir hastalık.

• KAHAME

  İlerlemiş yaşlılık.

• KAHB

  Yaşlı, ihtiyar. * Büyük dağ.

• KAHBA (KAHBE-KUHBE)

  Kırmızısı çok olan beyaz nesne.

• KÂHBAN

  f. Harman bekçisi.

• KAHBE

  Namussuz kadın. Fâhişe. * Mc: Hilekâr, kalleş ve sözünde durmaz adam.

• KAHD

  Koyunun beyaz kuzusu. * Açılmamış nergis.

• KÂHDAN

  f. Samanlık. İçine saman doldurulan oda.

• KAHDE

  (C.: Kıhâd) Devenin hörgücü dibi.

• KAHF

  Kap içindeki suyun tamamını içme.

• KÂHGİL

  f. Samanlı sıva çamuru.

• KAHHAR

  Galib-i Mutlak ve her an kahretmeğe muktedir olan Allah (C.C.) Hak Celle ve A'lâ'nın esmâ ve sıfâtındandır.

• KAHHARANE

  Kahharcasına. Kahredercesine.

• KAHİF

  Şiddetli yağmur.

• KÂHİL

  Saçına ak düşmüş adam. Yaşlı, ihtiyar. Tembel.

• KÂHİLANE

  f. Tembelce, tembelcesine, tembel olana yakışır surette.

• KÂHİN

  Karışık ve tahmini sözlerle gaibden haber verdiği söylenen kimse. Haberci. Falcı. * Âlim.(Kâhinlere gaybi haberleri getirmek için şeytanlar, tâ semavata çıkıp kulak veriyorlar, yarım yamalak yanlış haberler getiriyorlar diye tefsirlerdeki ifadelerin bir hakikatı şu olmak gerektir ki; semavat memleketinin pâyitahtına kadar gidip o cüz'i haberi almak değildir. Belki cevv-i havaya dahi şumulü bulunan semavat memleketinin (teşbihte hata yok) karakol haneleri hükmünde bazı mevkileri var ki, o mevkilerde Arz memleketi ile münasebetdarlık oluyor, cüz'i hadiseler için, o cüz'i makamlardan kulak hırsızlığı yapıyorlar. Hatta kalb-i insani dahi o makamlardan birisidir ki, melek-i ilham ile şeytân-ı hususi, o mevkide mübareze ediyorlar. Ve hakaik-ı imaniye ve Kur'aniye ve hadisat-ı Muhammediye (A.S.M.) ise, ne kadar cüz'i de olsa, en büyük, en külli bir hadise-i mühimme hükmünde en külli bir daire olan Arş-ı Azamda ve daire-i semavatta (temsilde hata olmasın) mukadderat-ı kâinatın mânevi ceridelerinde neşrolunuyor gibi her köşede medâr-ı bahsoluyor, diye beyan ile beraber, kalb-i Muhammediden (A.S.M.) tâ daire-i Arşa varıncaya kadar ise, hiçbir cihetle müdahale imkânı olmadığından, semavatı dinlemekten başka, şeytanların çaresi kalmadığını ifade ile, Vahy-i Kur'ani ve Nübüvvet-i Ahmediye (A.S.M.) ne derece yüksek bir derece-i hakkaniyette olduğunu ve hiç bir cihetle hilâf ve yanlış vahy ile ona yanaşmak mümkün olmadığını, gayet beliğane, belki mu'cizane ilân etmek ve göstermektir... L.)

• KÂHİNANE

  f. Kâhin gibi ve ona benzer şeklide haberler veren. Bir nevi zan ile gaibden haber verir gibi.

• KÂHİNE

  Kadın kâhin.

• KAHİR

  (A, uzun okunur) Üstün gelen. Yenen. Galip gelen. * Zorlayan. Mecbur eden.

• KAHİR-ÜL EŞRÂR

  Şerleri ve kötülükleri ortadan kaldırıp yok eden. Haydutları kahreden.

• KAHİR-ÜS SÜMUM

  Panzehir.

• KAHİT

  Şiddetli kıtlık olan sene.

• KAHİZ

  Müşkil, zor nesne.

• KAHKAHA

  Yüksek sesle ve çokça gülme.

• KAHKAHA'

  Öldürücü bir yılan.

• KAHKAHAZEN

  f. Kahkaha atan, fazlaca yüksek sesle gülen.

• KAHKAR

  Katı, sert, sağlam taş.

• KAHKAR

  Taş.

• KAHKARA

  Geri geriye gelme, dövüşerek çekilme.

• KAHKARÎ

  Birdenbire geri dönme, aniden arkaya dönme. * Geri çekilmekle ilgili, geri dönmekle ilgili.

• KAHKARİYE

  Geri dönme. Rücu'.

• KAHL

  Zemmetmek. * Nimete nankörlük etmek.

• KAHL

  Göze sürme çekmek.

• KAHL (KUHUL)

  Kurumak.