A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• AZMA(Y)

  f. Denemiş.

• AZMAN

  Cins ve nev'inin icabından fazla büyümüş, çok iri. * Melez. İki ayrı cins hayvandan doğma.

• AZMAYİŞ

  f. Deneme, sınama, tecrübe. * Tar: Emekdar tirendâzların kullandığı bir çeşit ok.

• AZMEN

  Pek fazla şeyler içine alabilen. * En çok güvenilen.

• AZMEND

  f. Haris, açgözlü, tamahkâr, cimri.

• AZMÎ

  Kemikli, kemikten yapılmış.

• AZM-İ ACZ

  Tıb: Sağrı kemiği. Kuyruk sokumu kemiği.

• AZM-İ ADESÎ

  Tıb: Mercimek kemiği.

• AZM-İ ADUD

  Tıb: Pazı kemiği.

• AZM-İ AKAB

  Tıb: Ökçe kemiği.

• AZM-İ ENFÎ

  Tıb: Burun kemiği.

• AZM-İ KASABA

  Tıb: Baldır kemiği.

• AZM-İ KAT'Î

  Kesin karar, kat'î azim.

• AZM-İ KİTF

  Tıb: Kürek kemiği, omuz kemiği.

• AZM-İ KU'BERE

  Tıb: Kolumuzun ön tarafında bulunan önkol kemiği. (Önkol kemiğinin arkasında dirsek kemiği bulunur).

• AZM-İ TERKOVA

  Tıb: Köprücük kemiği.

• AZM-İ US'US

  Tıb: Kuyruk kemiği.

• AZM-İ VECENÎ

  Tıb: Elmacık kemiği.

• AZM-İ ZEND

  Tıb: Dirsek kemiği.

• AZM-İ ZIFRÎ

  Tıb: Tırnaksı kemik.

• AZMÛDE

  f. Tecrübe etmiş olan. Tecrübeli. * Tecrübe olunmuş, denenmiş.

• AZMÛDEGÎ

  f. Tecrübe, deneme, imtihan.

• AZMÛN

  f. Tecrübe, deneme, imtihan.

• AZOİK

  En eski jeolojik zaman. * İçinde fosil bulunmayan toprak.

• AZR

  Sünnet etmek.

• AZRA

  Medine-i Münevvere'nin bir ismi. * Sevgili. Mahbûbe. * Delinmemiş inci. * Üzerinde yürünmemiş kum. Kız olan kız. * Hz. Meryem'in bir vasfı.

• AZRAİL

  Ölüm meleği. Dört büyük melekten biridir, ölenlerin ruhlarını almak görevi vardır. Diğer bir ismi de "melek-ül mevt: Ölüm meleği"dir. Yeryüzünde hayatın var olması, insanın yaratılışı tesadüfle açıklanamıyacağı gibi, ölüm de tesadüfle açıklanamaz. Hayatı yaratan ölümü de yaratmıştır. Hayat gibi ölüm de bir rahmettir. Ölüm, meşakkatli dünya hayatından terhis olma ve ebedî âleme yolculuktur. İnanmıyanların ölümden çok korkmaları ve hatırlarına getirmekten ürkmeleri bundandır. Azrail (A.S.) müslümana göre ebediyet âlemine yolculuğun dâvetçisi; hastalık, kaza vs. sebepler, ölüm için bahane ve sebeplerdir. Azrail (A.S.) bu sebeplerin arkasında görevini yerine getirir.(Azrail Aleyhisselâm Cenâb-ı Hakk'a münâcât edip demiş: "Kabz-ı ervah vazifesinde senin ibâdın benden küsecekler, şekvâ edecekler." Ona cevaben denilmiş: "Senin vazifene hastalıkları ve musibetleri perde yapacağım; tâ ibâdımın şekvaları onlara gitsin, sana gelmesin." Aynen bu perdeler gibi Azrail Aleyhisselâm'ın vazifesi de bir perdedir. Tâ haksız şekvâlar Cenâb-ı Hakk'a gitmesin. Çünkü; ölümdeki hikmet ve rahmet ve güzellik ve maslahat cihetini herkes göremez. Zâhire bakıp itiraz eder, şekvaya başlar. İşte bu haksız şekvâlar Rahim-i Mutlaka gitmemek hikmetiyle Azrail Aleyhisselâm perde olmuş. Aynen bunun gibi bütün meleklerin, belki bütün esbab-ı zâhiriyenin vazifeleri, izzet-i rububiyetin perdeleridir. Tâ güzellikleri görünmeyen ve hikmetleri bilinmeyen şeylerde kudret-i İlâhiyenin izzeti ve kudsiyeti ve rahmetinin ihatası muhafaza edilsin, itiraza hedef olmasın ve hasis ve ehemmiyetsiz ve merhametsiz şeyler ile kudretin mübaşereti nazar-ı zâhirîde görünmesin. Ş.)

• AZRAR

  (Zarar. C.) Zararlar, ziyanlar, kayıplar.

• AZREC

  Seri, hafif nesne. Vâhid, tek.

• AZREF

  Çok zarif. Zariflerin zarifi. * Çok zeki.

• AZREF-İ ZÜREFÂ

  Zariflerin zarifi.

• AZRENG

  f. Çok üzüntü, meşakkat, eziyet. * Son derece sert ve katı.

• AZÛF

  Yiyecek, erzak. Azık.

• AZÛG

  f. Kir, pas.

• AZÛK

  İçi henüz olmamış fıstık yemişi.

• AZÛL

  Çok azarlayan, çıkışan, paylıyan.

• AZÛMET

  Eğlence. Neşeli ve hoşça vakit geçirten şey.

• AZÛN

  f. Öylece, onun gibi, bunun gibi, böylece.

• AZUR

  (Azver) f. Açgözlü. Hırslı. Tamahkâr. Cimri. Hasis.

• AZURDE

  (Bak: Azürde)

• AZÛZ

  Isırıcı, ısıran.

• AZÛZ

  Memelerinin delikleri dar olan deve ve koyun.

• AZÜG

  f. Hurma lifi. * Ağaç ve asma budantısı.

• AZÜRDE

  f. Azar görmüş, incinmiş, gücenmiş. Kalbi kırılmış, üzülmüş.

• AZÜRDE-DİL

  Kalbi kırık. Müteessir.

• AZÜRDE-GÎ

  f. Gücendirilmiş, incitilmiş olma.

• AZÜRDE-HÂTIR

  f. Gönlü kırılmış, hatırı kırılmış.

• AZÜRDE-PÜŞT

  f. Beli bükülmüş ihtiyar.* Yükten sırtı berelenmiş olan hayvan.

• AZV

  İftira. Birisine bir şey isnad etme. Nisbet etme.

• AZVA

  (Zav ve Zû. C.) Parıltılar, ışıklar, aydınlıklar.