A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• AZERÎLER

  Kafkasyanın Azerbeycan bölgesinde yaşamış Türk kavmi.

• AZERM

  f. şefkat, merhamet. * Haşmet, büyüklük, azamet. * Haya, utunma.

• AZERM-CÛ

  f. Hayâlı, utangaç. Terbiyeli, nâzik.

• AZERPEREST

  Ateşe tapan, mecûsi.

• AZERŞEB

  f. Batıl bir inanışa göre ateş içinde yaşadığı sanılan ve semender denilen bir hayvan. * Şimşek, berk.

• AZF

  Zâhidlik. Nefsini bir şeyden döndürmek.

• AZF

  Yemek.

• AZFAR

  (Zufr. C.) Tırnaklar.

• AZFENDAK

  f. Gökkuşağı.

• AZGAN

  (Zıgn. C.) Kinler, garazlar.

• AZGAS

  (Bak: Adgas)

• AZHA

  (Zahve. C.) Su havuzları. Göller.

• AZHAR

  En zâhir. En açık. Besbelli. Bedihi olan, rûşen. * Bir ibârenin en açık ve kat'i olan mânası.

• AZIRRA

  (Zarir. C.) Körler, âmâlar, gözleri görmiyenler.

• AZİB

  Uzak merâ, otlak ve çayır.

• AZİB

  Susuzluktan yem ve yulaf yemeyen yorgun hayvan.

• AZİDE

  f. Ucu sivri bir aletle delinmiş olan.

• AZİF

  Sazcı, çalgıcı.

• AZİFE

  Yaklaşan. Yaklaşmakta olan. * Kıyamet.

• AZİG

  f. Nefret, kin, garaz. * İğrenme, tiksinme.

• AZİHE

  Yalan, iftira.

• AZİK

  Hoşa giden.

• AZİL

  (Bak: Azl)

• AZİL

  Islah edilmesi mümkün olmayan. Muannid, inatçı.

• AZÎM

  Azimet eden. Gidici.

• AZÎM

  Büyük. Yüce. Çok ileri.

• AZİMAT

  (Azime. C.) Kıtlık yılları.

• AZİME

  (C.: Azâim) Büyük iş, fevkalâde ve çok mühim iş. * Tılsım, efsun, sihir. * Sebat. Verilmiş olan kararda kat'ilik. * Kasdetmek, yemin etmek.

• AZİMET

  Takvâ ile amel etmek. Allah'ın emirlerini en mükemmel ve eksiksiz yapmağa çalışmak. * Kesin karar vermek. * Yola çıkmak, gitmek.

• AZİMET-RÂH

  Yola çıkma.

• AZÎM-ÜŞ ŞÂN

  Şânı büyük. Namı çok yüce.

• AZİR

  Özür dileyen, özrünün afvedilmesini isteyen. * Özür. * Sünnet düğünü.

• AZÎR

  Biçilmiş olan ekinin tarlada satılması.

• AZİRE

  (C.: Uzrât) Ön yanı, önü.

• AZİŞ

  f. Talaş, yonga, ağaç ve tahta kırığı. * Eşik tahtası.

• AZİYY

  (C.: Ezavî) Deniz dalgası.

• AZÎZ

  İzzetli. Çok izzetli. Sevgili. Çok nurlu. * Dost. * Şerif. * Nadir. * Dini dünyaya âlet etmeyen. * Sireti temiz. * Ermiş. Mânevi kudret ve kuvvet sahibi. * Mağlup edilmesi mümkün olmayan ve daima galib olan manasında Cenab-ı Hakk'ın bir ismidir. * Hristiyanlıkta kudsî kabul edilen daimî reis.

• AZİZÂN

  f. Azizler.

• AZİZE

  (Müe.) Aziz olan. * Hristiyanlıkta kadın rahib. Rahibe.

• AZK

  Yarmak. * Sürmek.

• AZK

  Hurma ağacı. * Nişan, alâmet, işâret.

• AZKA

  İri yünlü koyun.

• AZL

  Bir şeyi yerinden veya güruhundan veya işinden ayırmak. Birisini işinden veya makamından ayırmak.

• AZL

  (Azel) Levmetmek, kınamak. Azarlamak.

• AZLA'

  (C.: İzâl) Kırba ağzı.

• AZLAF

  (Zılf. C.) Zool: Çatal tırnaklı olan hayvanların tırnakları. Toynaklar.

• AZLAL

  (Zıll . C.) Gölgeler.

• AZLEM

  Çok zâlim. Pek zâlim. * Çok karanlık.

• AZM

  Büyüklük, ululuk. * (C: İzâm) Kemik.

• AZM

  (Azim) Kasd, niyet. Sağlam ve kat'i karar. Sebât.