A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• A'ZAM

  Çok büyük. En büyük. Daha büyük.

• AZAME

  Eskiden, büyük görünmesi için kadınların bağladıkları arkalık.

• AZAMET

  Büyüklük. Cenab-ı Hakk'ın büyüklüğü. * Kibirlilik.(Beşerin zihni ve fikri Cenab-ı Hakk'ın azametine bir mikyas, kemalâtına bir mizan, evsafının muhakemesine bir vasıta bulmak vüs'atinde değildir. Ancak cemî masnuatından ve mecmu asarından ve bütün ef'âlinden tahassül ve tecelli eden bir vecihle bakılabilir. Evet zerre, mir'ât olur, fakat mikyas olamaz. Bu meselelerden tebârüz ettiği vechile Cenab-ı Hakk'ın mümkinata kıyas edilmesi ve mümkinatın onun şuunâtına mikyas yapılması en büyük cehâlet ve hamakattır. İ.İ.)

• AZAMET-FÜRÛŞ

  Kibirlenen. Büyük görünmek isteyen.

• A'ZAM-I ESBAB

  Sebeplerin en büyüğü.

• A'ZAMÎ

  En fazla, en çok, nihayet derecede.

• AZAMİM

  (Izmâme. C.) Desteler, kümeler, topluluklar, zümreler.

• A'ZAMİYYET

  En fazla oluş. En fazlalık.

• AZAMÛT

  (Mübalâğa sigası ile) Azamet. Kibriya. Allah'a mahsus olan büyüklük.

• AZAN

  (Üzn. C.) Kulaklar.

• AZAR

  f. İncitme. Tâzib. Kırılma. Tekdir. Zulüm. Ukubet.

• AZAR

  f. Mart ayı.

• A'ZAR

  (Özr. C.) Özürler, mâniler, bahaneler, engeller.

• AZAR-DİDE

  f. Zulüm görmüş. Küskün.

• AZARENDE

  f. Azarlıyan, tekdir eden. * Kalb kıran, inciten.

• AZÂR-I DİL

  Gönül kırıklığı.

• AZARÎ

  f. Muzırlık. Küfürbazlık. * Fenalık görmüş, kalbi kırılmış, incitilmiş olma.

• AZARİŞ

  f. İncitme, kalb kırma.

• AZAR-MEND

  f. İncitilmiş, zulmedilmiş.

• AZAR-MENDÎ

  f. İncitilmiş, kırılmış olma.

• AZARR

  (Zarar. dan) Çok zararlı.

• AZAR-RESİDE

  f. Zulüm görmüş, kırılmış, incitilmiş.

• AZAYE

  (C.: Izâ-Izâyâ) Kertenkele.

• A'ZA-YI DÂHİLİYE

  İç organlar.

• AZAZ

  Bir tek lokma.

• AZÂZE

  Kuvvet. * Azamet, büyüklük. * Şiddet. * Azlık. * Gâlip olmak.

• AZAZİL

  Şeytan. (İblisin bir adı) Şerlerin temsilcisi.

• AZB

  Gizli kalma. Görünmez olma.

• AZB

  Tatlı, lâtif, hoş ve şirin olan yiyilecek ve içilecek şey. * Fazla susuzluktan yemek yemeği terketme. * Men'etme. * Feragat.

• AZB

  Kesme. * Isırma. * Azarlama. * Hastalıktan hırpalanma.

• AZBA'

  (Zab'. C.) Kolun yukarı kısmı, dirseğin üst tarafı.

• AZBE

  (C.: Uzeb-Azebât) Su içinde olan çerçöp. * Her bir şeyin ucu, tarafı.

• AZBÎ

  Güzel ahlâklı.

• AZBU

  (Zebu. C.) Sırtlanlar.

• AZD

  (Azid, azud) Kolun üst kısmı. * Destek. * Kuvvet, kudret. (Bak: Adud)

• AZDAD

  (Bak: Ezdâd)

• AZDE

  f. Boyalı, boyanmış. * Ucu sivri olan bir âletle delinmiş.

• AZEB

  Bekâr. Mücerred. Evlenmemiş. Zevcesi olmayan.

• A'ZEB

  Karısı olmayan erkek.

• A'ZEB

  Çok tatlı. Pek hoş.

• AZEBE

  Kocası olmayan kadın.

• AZEH

  f. Vücutta çıkan siğil.

• AZEKA

  Alâmet, nişan, işâret.

• A'ZEL

  Yalnız veya silâhsız bulunan.

• AZER

  f. Ateş. * Şemsî senenin dokuzuncu ayı. Kasım. Her şemsî ayın dokuzuncu günü. * Mecusilere göre güneşe memur meleğin adı. * Hz. İbrahim'in (A.S.) babasının veya amcasının ismi.

• AZERAHŞ

  f. Yıldırım.

• AZERBAYİGAN

  f. Azerbeycan.

• AZERD

  Boya, renk.

• AZERET

  Yetişip kuvvetlenme. * Kalınlaşma. * Ekinin yetişip tanelerinin çıkması. (Bak: Muâzere)

• AZER-GÛN

  f. Ateş renginde olan, kızıl, kırmızı. * Ay çiçeği.