D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• DÜRŞE

  Hâcet, ihtiyaç.

• DÜ-RU

  İki yüzlü.

• DÜRU'

  (Dır'. C.) Zırh gömlekler.

• DÜRUC

  Dürmek. * Geçmek. * Koymak.

• DÜRUD

  f. Dua, medih, tahiyye, selâm. * Ekin biçme. * Yontmuş ağaç, kereste.

• DÜRUG

  f. Yalan, Doğru olmayan söz.

• DÜRUG-ZEN

  f. Yalancı.

• DÜRUR

  İnmek. * Akmak, seyelân.

• DÜRUS

  (Ders. C.) Dersler. * Müfret olarak: Bir şeyin eseri mahv ve müzmahil olmak.

• DÜRUS-İ NÂFİA

  Faydalı olan dersler.

• DÜRÜST

  f. Sıhhati yerinde, sağ, sahih, salim. * Doğru, hatasız. * Bütün, tam.

• DÜRÜSTÎ

  f. Doğruluk, düzgünlük, sağlamlık.

• DÜRÜŞT

  f. Katı, kalın, yağun. * Kaba, sert.

• DÜRÜŞTÎ

  f. Kabalık, sertlik, katılık, kalınlık, yoğunluk.

• DÜRYE

  Bilmek.

• DÜRZİ

  (C.: Düruz) Suriye'nin güneyi ile Ürdün ve İsrâil'de yaşayan ve sonradan Araplaşmış olan bir kavimdir. Arapça konuşurlar. Dalâlet fırkalarından en bâtıl yolda olan bir fırkadır.

• DÜSME

  Toz bulaşmış olan nesne. * Adi, alçak kimse.

• DÜSSE

  Arap çocukları arasında meşhur olan bir oyun.

• DÜSSE

  Başa soğuk geçmek.

• DÜSTUR

  f. Umumi kaide. Kanun, nizam. * Örnek, nümune * Üslub. İzin, müsaade. * Mu'teber ve mu'temed kimse. * Destur.

• DÜSUM

  (Desem. C.) Yağlar.

• DÜSUR

  Mahvolma. Eseri kalmama. Ortadan kalkma. Nişanı belirsiz olma. * Kaftan eskime. * Ev köhne olma.

• DÜ'SUR

  (C.: Deâsir) Yıkılmış havuz.

• DÜSÜR

  (Disar. C.) Üste giyilen kaftanlar, elbiseler. * Yatak çarşafları.

• DÜSÜR

  (Disar. C.) Perçinler, halatlar, kenetler. Geminin tahtalarını birbirine bağlayan rabıtalar.

• DÜŞ

  f. (Bak: Dûş)

• DÜŞAB

  f. Pekmez.

• DÜ-ŞAH(İ)

  f. Çatal ağaç. * Tomruk. * Eskiden suçlunun boynuna takılan çatal ağaç.

• DÜŞENBİH

  f. Haftanın ikinci günü, pazartesi.

• DÜŞEŞ

  f. İki altılık. Tavla zarında iki defa altı gelmesi.

• DÜŞİN(E)

  f. Dün gece.

• DÜŞNAM

  f. Sövme, sövüp sayma, ta'n.

• DÜŞVAR

  f. Müşkil. Güç. Zor.

• DÜŞVAR-GER

  f. Dağ.

• DÜŞVARÎ

  f. Zorluk, güçlük, suubet.

• DÜ-TA

  İki kat.

• DÜVAB

  İşi birbirine ulaştırmak.

• DÜVAL

  f. Tasma, kayış.

• DÜVAM

  Sabit ve sakin olmak.

• DÜVAR

  Baş çevrilme.

• DÜ-VAZDEH

  f. Oniki.

• DÜVEL

  (Devlet. C.) Devletler.

• DÜVELÎ

  (Düveliyye) Devletlerle alâkalı.

• DÜVEL-İ MUAZZAMA

  f. Büyük devletler. Düvel-i muazzama-i İslâmiyye gibi.

• DÜVEL-İ MÜ'TELİFE

  Anlaşmış devletler. Birinci Cihan Harbinde: İngiltere, Fransa, Rusya ve İtalya.

• DÜVEL-İ MÜTTEFİKA

  f. İttifak etmiş, birlik olmuş, birleşmiş devletler.

• DÜ-VİST

  f. İki yüz.

• DÜVUK

  Ahmaklık, hamâkat.

• DÜ-VÜM(İN)

  f. İkinci, saniyen.

• DÜVVAC

  Hâkimlerin giydiği bol kaftan. * Yorgan. * Tac.