E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• EZKER

  Maharetli duvar ustası.

• EZKİYA

  (Zeki. C.) Çabuk ve güzel anlayışlı kimseler. Keskin zekâlılar.

• EZKİYA

  Saf, temiz, iyi halli kimseler.

• EZL

  Güçlük. * Darlık. * Hapsetmek.

• EZLAÎ

  Uzunca ve iri olan şey.

• EZLAK

  Aleyhte söz söyleyen adam. * Keskin olan şey.

• EZLAM

  (Zelm. C.) Oklar. Kumar okları.

• EZLEF

  (C: Zelef) Burnunun ucu uzun ve ince olan.

• EZLEM

  Boğazı altında sarkık uzun kılları olan keçi.

• EZLEM

  (Bak: Azlem)

• EZM

  Yemek, ekl.

• EZMAN

  Zamanlar. Vakitler. Müddetler.

• EZMÂR

  (Zimr. C.) Kahramanlar, yiğitler, bahadırlar.

• EZMÂR-I ETRÂK

  Türk kahramanları.

• EZMAYİŞ

  Tahtadan yapılmış demir temrenli bir cins ok.

• EZME

  Kıtlık, kaht. * Şiddet. * Darlık. * Bir kere yemek.

• EZMEL

  Hareket etmek. * Muzdarib olmak, acı çekmek. * Savt, sadâ, ses. * Gül.

• EZ-MEN

  f. Benden.

• EZMİNE

  (Zaman. C.) Zamanlar.

• EZMİNE-İ KADİME

  Eski zamanlar.

• EZMİNE-İ MÂZİYYE

  Geçmiş zamanlar.

• EZMİNE-İ MÜSTAKBELE

  Gelecek zamanlar, müstakbel zamanlar.

• EZNAB

  (Zenb. C.) Suçlar, günahlar. * Kuyruklar.

• EZNEM

  Kulakları ucunda sarkık uzun kılları olan keçi.

• EZ-NEV

  f. Yeni baştan, yeniden.

• EZ-ON SEBEB

  O sebepten.

• EZ-OST

  Ondan.

• EZR

  (C.: Uzur) Arka ve sırt. * Kuvvet.

• EZRA

  Çok konuşma. * Çok yeme. * Sözü düzgün ve pek fasih olan kimse.

• EZRA

  Kulağı beyaz, gövdesi siyah olan davar.

• EZRAB

  Diş kökü.

• EZRAK

  Saf ve temiz su. * Gök renkli, mâvi.

• EZRAR

  (Zirr. C.) Elbise düğmeleri.

• EZREBÎ

  Azerbeycan'ın Arapça adı.

• EZ-TU

  Senden.

• EZÛC

  Hayâsız ve edebsiz adam. * Sert başlı at.

• EZUM

  Isırıcı, ısıran.

• EZUZ

  Pek keskin olan kılınç veya hançer.

• EZVAC

  Çiftler. Zevceler. Nikâhlı karılar. * Kocalar.

• EZVAC-I TÂHİRAT

  Hz. Peygamber Efendimizin (A.S.M.) ismetli ve iffetli, pâk zevce-i muhteremeleri (R.A.) "Mü'minlerin anneleri" diye bilinen ve Peygamberimize (A.S.M.) âilelik etmek şerefine ermiş mübârek hanımlar.(Zât-ı Risaletin akvâli gibi, ef'al ve ahvâli ve etvâr ve harekâtı dahi menabi-i din ve şeriattır ve ahkâmın mehazleridir. Şıkk-ı zâhirîsine Sahabeler hamele oldukları gibi, hususi dairesindeki mahfî ahvalâtından tezâhür eden esrar-ı din ve ahkâm-ı şeriatın hameleleri ve râvileri de Ezvac-ı Tâhirat'tır ve bilfiil o vazifeyi ifa etmişlerdir. Esrar ve ahkâm-ı dinin hemen yarısı, belki onlardan geliyor. Demek bu azîm vazifeye, bir çok ve meşrebce muhtelif Ezvac-ı Tâhirat lâzımdır. M.)

• EZVAH

  Münkabız olmak. * Yakınlık.

• EZVAK

  Zevkler. Keyfler. Eğlenceler.

• EZVER

  Boynu eğri olan kimse.

• EZVET

  Küçük yanaklı.

• EZYAF

  (Zıyf. C.) Misafirler. Mihmanlar.

• EZ-YAH

  f. "Buzdan soğuk" mânasına gelir.

• EZYAK

  (Zîk. dan) Pek dar ve sıkıntılı. Çok zor.

• EZYAL

  (Zeyl. C.) Ekler. İlâveler. Zeyiller.

• EZYED

  Çok ziyade. Daha fazla. En ziyade.

• EZZ

  Depretmek ve koparmak. * Kandırmak, aldatmak.