F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• Fİ AMAN-İLLAH

  Allahın muhafaza, siyânet ve hıfzında.

• FİAL

  Çocuk oyunudur. (Bir şeyi toprak içinde gizleyip sonra taksim edip "hangimizin hissesinde çıkar" diye ararlar.)

• FİAL

  (Fiil. C.) Fiiller, yapılan şeyler.

• FİAM

  Çok kalabalık olan erkekler topluluğu.

• FİAT

  (Fî. C.) Kıymetler, değerler, bahalar.

• FİCA

  Birdenbire, ansızın.

• FİCAC

  İki dağ arasında geniş yol. (Bak: Fecc)

• FİCACEN SÜBÜLÂ

  Turuk-u vâsia, geniş yollar.

• FİCC

  Şam karpuzu. * Tam olmamış olan meyve.

• FİDA

  Dağıtmak. * Atâ etmek. Hediye veya bahşiş olarak vermek. * Bedel vermek.

• FİDAM

  (Feddâm) : Su kabının üzerine koydukları süzgeç. * Mecusilerin ağızlarını bağlamakta kullandıkları bez.

• FİDRE

  Et parçası.

• FİDYE

  Herhangi bir farzından birini yerine getirmeye gücü olmayan bir kimsenin Cenâb-ı Hak'tan özür dilemek kasdı ile, verdiği para veya sadaka. * Esir veya kölelikten kurtulmak için verilen para. * Fık: Fakirin sabahlı akşamlı bir günlük yiyeceği.

• FİDYE-İ NECAT

  Bir kimsenin esirlikten veya başına gelen bir belâdan kurtulmak için, kendisi veya kendi namına başkası tarafından mecburen verilen para vesaire hakkında kullanılan bir tabirdir. Tabirin karşılığı, can kurtarma akçası demektir.

• FİE

  Kalabalık, topluluk, cemaat.

• FÎF

  (C: Efyâf- Füyuf) Düz yer.

• FİGÂN

  f. Ağlayıp sızlama, bağırıp çağırma.

• FİGÂN-PERVER

  f. Feryad ettiren, bağırtan.

• FİGÂN-TİZ

  Yüksek feryad.

• FİGÂR

  f. Ceriha, yara. * İncinmiş, yaralı, müteessir manalarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Dil-figâr $ : Yüreği yaralı.

• FİGEN

  f. Yıkıcı, düşürücü, atıcı.

• FİGENDE

  f. Yıkık, yıkılmış, düşkün.

• FİGÜR

  Fr. Oyuncunun hareketi. * Resim, şekil, canlı resim. * Mecaz.

• FÎH

  (Fî-h) Onda, onun hakkında.

• FİHAL

  (Fahl. C.) İtibarlı, seçkin ve üstün kimseler.

• FİHAM

  (Fahîm ve fahm. C.) İtibar ve nüfuz sahibi kişiler, ulu kimseler.

• FİHHÎR

  Çok gururlanıp fahirlenen kimse.

• FÎHİ NAZAR(UN)

  Şüphe edilen bir mes'ele hakkında söylenir. "Ona bir bakmak, tetkik etmek lâzımdır" demektir.

• FİHR

  (C: Efhâr) Destesenk dedikleri taş. * Taş.

• FİHRİS

  (Fihrist) Bir dükkânda veya bir kitabın içerisinde ne bulunduğunu sıra ile gösteren liste. (Kataloğ) * (C: Fehâris) Her nesnenin aslı. * Kanun.

• FÎ-İ CÂRÎ

  Geçer değer, muteber fiat.

• FÎ-İ MAKTU'

  Biçilmiş kıymet, kararlaştırılmış değer.

• FİİL

  (Fi'l) Müessirin te'siri. Amel, iş. *Gr: Hâdiseye veya zamana delâlet eden kelime. (Sarf bilgisinde geniş izahı vardır.) Türkçede; gelme, gitme, yazma, okuma, gezme gibi kelimelere de fiil denir. (Fi'l diye de yazılır.)

• FİİLEN

  Gerçekten, işleyerek, hakikatte.

• FÎKA

  (C Efavık-Efvak) İki defa sütü sağmak arasında biriken süt.

• FİKAK (FEKÂK)

  Halas, kurtulma. * Bir şeyin karşılığında verilen şey.

• FİKR

  (Fikir) Akıl. * Re'y, istek, düşünce.

• FİKREN

  Zihnen, fikir ile, düşünerek.

• FİKRET

  Düşünme, tefekkür, teemmül, fikir, Düşünülen şey.

• FİKRET-İ BEYZA

  Münevver fikir. Parlak fikir.

• FİKRÎ

  (Fikriye) Fikir cinsinden, fikirle alâkalı. Fikre âit ve müteallik.

• FİKR-İ ÂMİYANE

  Bayağı fikir, alelâde düşünce.

• FİKR-İ FÂSİD

  Bozuk fikir, fâsid fikir.

• FİKR-İ İNFİRADÎ

  Tek başına olmak fikri, istişâresiz iş yapmak. Bir şeyi sâde kendine mal etmek fikri, hodgâmlık. (Bak: Himmet)

• FİKR-İ MUZMER

  Gizli kalmış ve dışarı vurulmamış fikir.

• FİKR-İ TA'KİB

  Sona erdirme, peşini bırakmama.

• FİKR-İ VATAN

  Vatan düşüncesi, vatan fikri.

• FİKRİYYAT

  Fikir ve düşünce ile olan işler.

• FİL

  (C.: Efyal-Füyul) Daha ziyade Hindistan ve Asya gibi yerlerde bulunan iri vücudlu, hortumlu bir hayvan.

• FİL SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'de 105. sure olup Mekke-i Mükerreme'de nâzil olmuştur.