F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• FİRAŞİYET

  Karılık. * Fık: Birisinin karısı oluş. Zevciyet.

• FİRAVAN

  f. Bol, çok, ziyade, aşırı, fazla.

• FİR'AVN

  Mısır'da, hususan Hazret-i Musa (A.S.) zamanında Allah'a isyan edip ilâhlık dâvasında bulunan, Musa Peygamber'e inanmayan hükümdar. * İlâhlık iddia eden dinsiz, azgın ve şaşkın insan. (Bak: Enaniyet, Mumya)

• FİR'AVNÎ

  f. Firavunluk. Firavun ile ilgili.

• FİR'AVNİYYET

  Firavun gibi oluş, isyankârlık ile Allah'ı tanımayış. İnat ile Allah'a isyan edip halkı sapık yollara, dalâlete ve dinsizliğe sevke çalışmak.

• FİRAZ

  Geniş, vâsi. * Irmak ağzı. * Sokak ağzı. * Elbise.

• FİRAZ

  f. Yukarı, yüksek. * Çıkış, yokuş. * Kaldıran, yükselten, yücelten.

• FİRAZ

  Ayrılmak.

• FİRAZÎ

  f. Yukarılık, yükseklik.

• FİRBAR

  Ululuk, azamet. * Ardınca gelicilik, peşinden gelmek.

• FİRC

  Sır saklamayan kişi.

• FİRDEVS

  Cennet. Cennette altıncı kat. * Bostan.

• FİREUNÎ

  Hat, minyatür, tezhib gibi güzel san'atlarda kullanılan bir kâğıt cinsi.

• FİREZDEK

  (C: Ferâzık) Hamur yuvarlağı, hamur parçası.

• FİRFÎR

  Menekşe.

• FİRFİS

  Yaban sineği.

• FİRİB

  f. Aldatıcı, aldatan, kandıran manasında birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Dil-firib $ : Gönül aldatan. Nazar-firib $ : Göz aldatan.

• FİRİBENDE

  f. Kapılmış, aldanmış.

• FİRİFTE

  f. Kandırılmış, aldanmış, aldatılmış.

• FİRİFTE-DİL

  f. Gönlü aldanmış.

• FİRİSTADE

  (C.: Firistâdegân) f. Elçi, gönderilmiş. * Peygamber.

• FİRİŞTE

  (C.: Firiştegân) f. Mâsum, suçsuz, günahsız. * Melek. * Mc: İyi huylu kimse.

• FİRİŞTE-SIFAT

  f. İyi huylu kimse, huy ve tabiatça melek gibi olan.

• FİRK

  Koyun sürüsü. * Parça.

• FİRKAT

  (Fürkat) İftirak. Dostlardan ve sâir sevdiği şeylerden ayrılış. Firak. Müfarakat.

• FİRKATEYN

  Buharın icadından evvel kullanılan harp gemilerindendir. Bu gemiler, güvertelerinin altında bir batarya topu hâvi olup hızlı giderlerdi. Bu gemilerin üç direkleri vardı ve içlerinde mürettebatının binbeşyüzü bulanları da vardı.

• FİRMA

  ing. Tescil edilmiş ticarî müessese.

• FİRNAS (FÜRÂNİS)

  (C: Ferânis) Boynu kalın arslan. * Köylü reisi.

• FİRS

  Bir nevi ot.

• FİRSA

  (C: Firâs) hayız bezi.

• FİRSAD

  Kırmızı dut. * Böğürtlen.

• FİRSEK

  (C: Ferâsik) Çekirdeğinden ayrılmayan şeftali.

• FİRŞAT(A)

  Genişlik, vüs'at. * İki ayağının arasını ayırıp genişletmek.

• FİRUDEST

  f. Birkaç hânendenin hep bir ağızdan usûlüne uygun olarak söyledikleri nağme.

• FİRUZ

  Said, hurrem, saadetli, uğurlu, muzaffer, mansur.

• FİRUZ ABADÎ

  (Mecdüddin Muhammed) (Hi: 729 - 817) İran'ın Şiraz Eyâletinde Firuzâbad isimli beldenin Kâzrun kasabasında doğmuştur. Büyük âlimlerdendir. Yedi yaşında Kur'anı hıfzetmişlerdi. Çok seyahat etmiştir. Bursa'ya geldiğinde Yıldırım Bayezid Han tarafından kendisine fevkalâde ikrâm olundu. En meşhur eseri olan altmış ciltten müteşekkil El-Lâmi lügat kitabından hülâsa ettiği Kamus'tur. Yemen'de kadı iken vefat etmiştir. (R. Aleyh)

• FİRUZ-BAHT

  f. Şanslı, uğurlu.

• FİRUZE

  Nişabur'da çıkan açık mavi renkli ve kıymetli bir taş.

• FİRUZE-FAM

  Açık mavi renkli, gök renkli.

• FİRUZENDE

  f. Meşhur bir cins lâle.

• FİRUZE-RİVAK

  Gökyüzü, sema.

• FİRUZ-MENDÎ

  f. Galebe, zafer.

• FİRYE

  Yalan, kizb.

• FİRZAH

  Göğsü geniş, etli kimse.

• FİRZAN

  (C: Ferâzine) Arif. * Fen sahibi kimse.

• FİRZE

  Parça.

• FİRZEL

  Demircilerin demir kestikleri alet. Kayıt.

• FİSAL

  (Fasıl. C.) Ayrılmış olanlar. * Yavrunun sütten kesilmesi. * Kısa duvar. * İnsanların lehinde veya aleyhinde söz söyleyerek para toplıyan. * Ana sütünden kesilmiş hayvan yavrusu (Füslan, fislan şeklinde de olur.)

• FÎSEBİLİLLAH

  Allah yolunda. Allah için.

• FİSFİSE

  Yonca otu.