F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• FUHUL-İ MÜFESSİRÎN

  Tefsircilerin en ileri gelenleri, müfessirlerin en önde olanları.

• FUHUL-İ ŞUARA

  şâirlerin en üstünleri.

• FUHUL-İ ULEMA

  İlim ve faziletçe emsallerinden üstün olan âlimler.

• FUKAHA

  (Fakih. C.) Fakihler. Fıkıh âlimleri. (Bak: Fıkıh)

• FUKARA

  (Fakir. C.) Yoksullar, fakirler.

• FUKARA-PERVER

  f. Fakire bakan. Fukarayı koruyan.

• FUKARA-YI SÂBİRÎN

  Sabreden ve avuç açmayan fakirler.

• FUKKA'

  Ekseriya şerbet içilen kap. * Yağmur suyunun üstünde olan kabarcık ve köpük.

• FUKM

  (Fukum) Çene.

• FUKU'

  (C: Faki) Çok sarı olmak. * Safi olmak.

• FUKVE

  (C: Fukâ) Ok gezi.

• FUL

  Bakla. Fasulye.

• FULAD

  Çelik.

• FUM

  Buğday.

• FUNDUK

  Fındık. * Misafirhane, han. Otel.

• FURAG

  f. Işık, ziya, parıltı.

• FURKAN

  Hak ile bâtılı birbirinden ayıran. İyi ile kötüyü, doğru ile yanlışı farkedip ayıran. * Kur'an-ı Kerim. * Kur'an-ı Kerim'in 25. suresinin ismi.(Furkan; ayırmak, ayırd etmek mânalarından masdardır. Ekseriyetle fark ma'kulâtta, tefrik mahsusatta kullanılır. Sonra furkan, fârık veya mefruk mânasına da gelir. Bu suretle mühim davaları hall ü fasleden kat'i bürhanlara, mu'cizelere furkan ıtlak olunur. Bu mâna ile Kur'an-ı Kerim'in bir ismi de "El-Furkan'dır. E.T.)

• FURSA

  (C: Furus) İçmek, şirb. * Nöbet.

• FURSAT

  Müsait an, elverişli durum, uygun zaman, elden kaçırılmayacak faydalı hâl veya vakit. Nöbet.

• FURSAT-CÛ

  f. Fırsat bekleyen, fırsat arıyan.

• FURSAT-YÂB

  f. Eline fırsat geçen, fırsat bulan.

• FURUDE

  f. Alçaklık, âdilik, hasislik. * Kavrulmuş, yanmış. * Alçak, âdi, deni, hasis.

• FUSAHA

  (Fasih. C.) Fasih kimseler. Güzel ve usule uygun konuşabilenler. Güzel söz söyleme kabiliyetinde olanlar.

• FUSSİLET

  (Fasıl. dan) Ayırd edilmiş, izâh ve tafsil edilmiş.

• FUSSİLET SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 41. suresidir. Mekkî'dir. Secde, Sure-i Akvat ve Mesabih Suresi de denir.

• FUSTAT

  (Fistat) Göçebelerin kıldan yapılan çadırı. Büyük çadır. * Kapıya asılan perde. * Cemaat.

• FUSUL

  (Fasıl. C.) Fasıllar. Mevsimler. Bölükler. Kısımlar.

• FUS'UL

  Akrep. Yaramaz, kötü kimse.

• FUSUL-Ü ERBAA

  Dört fasıl olan, ilkbahar, yaz, sonbahar, kış mevsimleri.

• FUSUS

  (Fass. C.) Yüzük taşları. (Bak: Fass)

• FUTA

  f. Hamamlarda kullanılan bir kumaş cinsi. * Peştemal. Havlu.

• FUTR

  (Fitre) Yaratmak, halk.

• FUTUNC

  Yarpuz denilen ot.

• FUTUR

  Büyük ve beyaz mantar.

• FUTUR

  (Fatır. C.) Yarıklar. Çatlaklar.

• FUZALA

  (Bak: Fudala)

• FUZAZ

  Ayrılmış ve dağılmış nesne.

• FUZLA

  (Müe.) Daha, en faziletli. Çok faziletli.

• FUZUH

  Gizli işlerin zahir olup açığa çıkması.

• FUZUL

  (Fazl. C.) Fazla şey. Lüzumsuz söz.

• FUZULAT

  Ziyade olup işe yaramayan şeyler. Fazlalıklar.

• FUZULEN

  Yersiz, usulsüz, haksız olarak.

• FUZULÎ

  Fazladan olup boşu boşuna söylenen söz. İşe yaramayan. Boşu boşuna. * Boşboğaz. Ahmak. Vazifesinden hariç lüzumsuz şeye teşebbüs eden. * Haksız olarak fiile çıkarılan iş. * Fık: Şer'î izin olmadığı halde diğer bir kimsenin hakkında tasarruf eden kimse. * Büyük bir şâir ismidir. Türk Divan Edebiyatı'nın birçok sahalarında kuvvetli te'sir ve nüfuz sâhibi olan bu büyük şâir, Azeri-Osmanlı edebiyatı kurucularındandır. Türkçe, Arabça, Farsça manzum ve mensur birçok eserler yazmıştır. Leylâ ile Mecnun mesnevisi meşhurdur. Milâdi 16. asırda yaşımış ve tâundan 1555'de vefat etmiştir. Asıl adı Mehmed'dir.

• FÜCCAR

  (Fâcir. C.) Günahkârlar. Açıktan günah işleyenler.

• FÜC'E

  Ansızın, birdenbire.

• FÜC'ETEN

  Apansızın. Birdenbire. Ansızın. Hiç beklenmedik anda.

• FÜCLE

  Turp.

• FÜCRE

  Suyun çıkıp aktığı yer.

• FÜCUR

  Günah. Zina. Namusları pây-mâl etmek gibi şeytanî iştiha. Dinsiz ve ahlâksızların durumu.(Fücur, haktan udul etmek, hak yolunu yarıp nizamından çıkarak fısk u isyana düşmektir. Bilhassa zina etmek, yalan söylemek, edebsizlik etmek mânasına isimlendirilir. E.T.)

• FÜDS

  (C.: Fedese) Örümcek.