F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• FÜRUN

  Ekmekçi fırını.

• FÜRU-NİHADE

  f. İndirilmiş, tenzil edilmiş.

• FÜRUSÎ

  f. İyi binici, ata iyi binen.

• FÜRUŞ

  (Firaş. C.) Döşemeler. Yerlere serilen örtüler. * Yataklar.

• FÜRUŞ

  f. Satan. Satıcı.

• FÜRUT

  (C: Efrât) Haddini tecavüz eden. * İsraf. * Zayi. * Yüksek mevzi.

• FÜRUZ

  f. Parlatan. Nurlandıran.

• FÜRUZAN

  f. Parlak, parlayıcı, parlayan.

• FÜRZA

  Irmak kenarından başka yere su gitmesi için açılan gedik. Deniz kenarında gemilerin durmasına mahsus yer. Liman.

• FÜRZEL

  Sırtlan eniği.

• FÜRZUM

  Yuvarlak ağaçtan yapılıp, üstünde bir şey yontmağa mahsus dülgerler örsü.

• FÜSA

  Yellenmek.

• FÜSAFİS

  Keneye benzer murdar kokulu bir böcek. * Tahta kurusu.

• FÜSAT

  (Füstât) Kıl. Büyük çadır. * Kapıya asılan perde. * Cemaat. * Mısır'da bir mahallin adı.

• FÜSEHA

  (Bak: Fusaha)

• FÜSEYFİSA

  Küçük boncuk taneleriyle veya taş ve cam parçalarıyla süslenmiş satıh.

• FÜSHAM

  Göğsü geniş olan.

• FÜSHAT

  Vüs'at, genişlik, açıklık.

• FÜSHAT-KEDE

  f. Geniş yer.

• FÜSHAT-SERÂY

  f. Geniş yer, geniş saray.

• FÜSHAT-ZÂR

  f. Geniş yer.

• FÜSUK

  (Fısk. dan) Yalancılık. Doğruluk ve itatten ayrılmak. Sıdk u taatten huruc.

• FÜSUL

  (Bak: Fusul)

• FÜSUN

  f. Şaşırtıcı, hayret verici ve kendine cezbedici bir güzellik. * Büyü.

• FÜSUNGER

  f. Sihirbaz.

• FÜSUNKÂR

  f. Büyüleyici. Cezb ve celbedici. Hayranlık verici.

• FÜSUNPERVER

  f. Büyüleyici, hayranlık verici, cezbedici, celbedici.

• FÜSUNSÂZ

  f. Büyüleyici, câzibedâr.

• FÜSUS

  f. Eyvah! Yazık!

• FÜSUS

  Nükte, maskaralık.

• FÜSÜRDE

  f. Donmuş, sertleşmiş. Müncemid.

• FÜSÜRDE DİL (EFSÜRDE DİL)

  Kalbi donmuş. Hissiz. Kalbi katılaşmış.

• FÜŞAG

  Sarmaşık otu.

• FÜŞÜRDE

  f. Direnen, inad eden, ısrar eden.

• FÜŞÜRDE-KADEM

  f. Ayak direyen, inad eden, ısrar eden.

• FÜŞV

  Aşikâre ve zâhir olmak. Görünmek.

• FÜTADE

  (C.: Fütâdegân) f. Mübtelâ, tutkun. * Biçare, zavallı. * Düşkün, düşmüş.

• FÜTAHA

  Hükmetmek.

• FÜTAN

  f. Düşen, düşerek.

• FÜTAR

  Kesmez kılıç.

• FÜTAT

  Parçalanmış ve dağılmış olan şey. * Her nesnenin ufağı, parçası.

• FÜTL

  (Eftel. C.) Kolları göğsünden uzak olan kimseler.

• FÜTTAK

  (Fâtik. C.) Fırsat buldukça adam öldürenler.

• FÜTUH

  (Feth. C.) Fetihler. * (C: Fütuhât) Açılmak. * Yardım. * Lütf-u İlâhîye ulaşmak. * Zafer. Galibiyet. * Açıklık. Gönül ferahlıkları.

• FÜTUHAT

  (Fütuh. C.) Fetihler, zaferler, galibiyetler.

• FÜTUN

  İmtihan ve tecrübe etmek. * Birbiri ardınca mihnete ve şiddete düşmek.

• FÜTUR

  Yeis. Ümidsizlik. Usanç. * Zaaf. * Keder, gam. * Gevşeklik.

• FÜTÜVVET

  Dostlara afv ve safh ile muamele. * Yiğitlik. Cömertlik. Lütuf ve ihsankârlık. * Kerem ve seha. * Soy temizliği.

• FÜTÜVVET-MEND

  f. Elaçıklık, cömertlik.

• FÜUS

  (Fe's. C.) İki yüzlü baltalar.