H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HÜSN-Ü NİYET

  (Hüsn-i niyet) İyi niyet. Temiz kalblilik.

• HÜSN-Ü TA'LİL

  Edb: Herhangi bir hâdisenin hakiki sebebini saklayarak, güzel ve hayalî bir sebep göstermeye hüsn-ü ta'lil denir. Bu gösterilen sebep hakiki olmamalı, fakat güzel olmalıdır.Bağ-ı âlemde yüzün menendi bir gül isteyüp.Cüst ü cu idüp gezer gülzarı bülbül şah şah.(Fatih Sultan Mehmed)Bülbülün, gül bahçesini daldan dala gezmesinin sebebi, âlem bağında sevgilinin yüzüne benzer bir gül aramasıdır.

• HÜSN-Ü TEDBİR

  İyi düşünülerek tutulan yol. Tefekkür ile tasmim etmek, ihtiyar olunacak meslek ve harekete karar vermek. * Bir kimseden bir haberi nakil ve rivâyet eylemek. * Bir şeye iyi muvaffak olmak için o işe muvafık ve hesaplı hareket etmek.

• HÜSN-Ü TELAKKİ

  (Hüsn-i telakki) İyi anlayış. İyi kabul ediş. Güzel telâkki etmek. Anlayış gösterip iyi niyetle kabul etmek.

• HÜSN-Ü TEVECCÜH

  Sevgi ile karışık medih ve takdir. İyi karşılanmak ve alâka görmek.

• HÜSN-Ü ZANN

  (Hüsn-i Zan) Bir kimsenin veya bir hâdisenin iyiliği hakkındaki vicdâni ve iyi kanaat. İyi fikirde bulunup, iyi olacağını düşünmek.

• HÜSR

  Ziyan, kayıp, zarar.

• HÜSRAN

  Ümit edilenin elde edilememesinden duyulan elem. Mahrumiyet acısı. * Zarar, ziyan, kayıp.

• HÜSREV

  (Bak: Husrev)

• HÜŞAD

  Suyu emmeyen sert arâzi.

• HÜŞDAR

  (Bak: Huşdar)

• HÜŞYAR

  Uyanık, akıllı, zeki. Ayık. Uslu.(...İstikbal karanlığı içinde saadet-i ebediyyeye giden nuranî yolu olan sırat-ı müstakime hidayeti istemek.. hem şimdi yatmış nebatat, hayvanat gibi gizlenmiş güneşler, hüşyar yıldızlar, birer nefer misillü emrine müsahhar ve bu misafirhane-i âlemde birer lâmbası ve hizmetkârı olan Zât-ı Zülcelal'in kibriyasını düşünüp Allahü Ekber deyip rükua varmak... S.)

• HÜŞYARANE

  f. Akıllıcasına.

• HÜŞYARÎ

  f. Hüşyarlık, akıllılık.

• HÜTAF

  Çağırma, seslenme.

• HÜTAME

  Kesinti, kırpıntı. Parça.

• HÜTKE

  Perde yırtılıp rezil olmak.

• HÜTR

  Ahmaklık, hamâkat, budalalık.

• HÜTTAK

  (Hâtik. C.) Bozanlar. * Yırtanlar.

• HÜTU'

  Boyun uzatmak. * Çok nazar etmek, çok bakmak.

• HÜTUL

  Sürekli yağmur yağma.

• HÜTUN

  Sürekli yağmur yağma.

• HÜV'

  Kusmak.

• HÜVAL

  Kundura kalıbının yukarı kısmını genişletmek için kullanılan takoz.

• HÜVAM

  Hayranlık hâli.

• HÜVE

  Arabçada: O (mânasına işâret zamiri)

• HÜVE AHSEN

  O daha güzeldir, en güzeldir.

• HÜVE HAKK(UN)

  O da haktır. O da bir haktır. (Bak: Ehakk)

• HÜVE HASEN(ÜN)

  O bir güzeldir, hasendir.

• HÜVE HÜVESİNE

  (Türkçe bir tabirdir) Noktası noktasına, hiç değişiklik yapmadan, aynen.

• HÜVE-L AHSEN

  Sadece ve yalnız en güzel O'dur.

• HÜVE-L BAKÎ

  Bâkî ancak O'dur. Allah (C.C.)

• HÜVE-L EHAD

  O Allah birdir. (Bak: Ehad)

• HÜVE-L HAKKU

  Hak sadece O'dur.

• HÜVE-L HASEN

  Sadece, yalnız o güzeldir.

• HÜVEYDA

  f. Aşikâr. Zâhir. Belli. Apaçık.

• HÜVEYNA

  Kolaylık, sühulet.

• HÜVF

  Soğuk rüzgâr.

• HÜVİYYET

  Asıl. Mâhiyyet. Birisinin kimliği, kim olduğu, kökü, esası ve ne olduğu. * Cenab-ı Hakkın varlık sıfatı. * Hamiyyet ve istikametten, ulüvv-ü cenâbdan ibâret olan sıfât-ı hamide.

• HÜVVE

  (C.: Hevvât) Derinliği genişliğinden çok olan çukur yer.

• HÜYAM

  Azgınlık.

• HÜYU'

  Korkaklık.

• HÜYYAM

  (Hâim. C.) Sevgiden dolayı şaşırmış olanlar.

• HÜZAHİZ

  Bağırgan deve. * Keskin kılıç. * Çok su. * Fitne.

• HÜZAL

  Zayıflık, bitkinlik.

• HÜZEYFE

  Ensar-ı Kiramdandır. Hüzeyfe-i Yemanî de denir. Hz. Muhammmed (A.S.M.) ona münafıkları bildirdiğinden dolayı, Hz. Ömer (R.A.) onunla istişare eder ve Onun, namazını kılmadığı kimselerin namazında bulunmazdı. Çok takvalı ve istiğna sâhibi bir zat idi. İran'ın fethinde bulundu. (Hi: 35) de Dâr-ı Beka'ya göç etmiştir (R.A.)

• HÜZHÜZ

  Hafif ve zarif kimse.

• HÜZÎ

  Kedi yavrusu.

• HÜZLUL

  (C.: Hezâlil) Küçük dağ veya tepe. * Hafif adam.

• HÜZN

  (Hüzün) Gamlı olmak. Keder Sıkıntı.