H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HÜRNU'

  Küçük canavar.

• HÜRR

  Arslan.

• HÜRR

  Kimsenin baskısı, zorlaması olmadan meşru' dairede istediği gibi yaşayabilen. * Esir veya köle olmayan. Serbest.

• HÜRRE

  Esir veya câriye olmayan hür kadın.

• HÜRRE-İ MÜKELLEFE

  Fık: Akıl ve bâliğ olan hürre kadın. Sevap ve günahtan mes'ul olan kadın.

• HÜRRİYET

  Serbestlik, hür oluş. * Adalet kanununda ve te'dibte, başka hiç kimse, kimseye taarruz ve tahakküm etmemesi ve herkesin hukukunun meşru' olarak korunması, herkesin meşru' hareketlerinde tam serbest olması.(İnsana karşı hürriyet, Allah'a karşı ubudiyeti intac eder.Rabıta-i iman ile Sultan-ı Kâinat'a hizmetkâr olan adam, başkasına tezellül ile tenezzül etmeye ve başkasının tahakküm ve istibdadı altına girmeye, o adamın izzet ve şehamet-i imaniyesi bırakmadığı gibi; başkasının hürriyet ve hukukuna tecavüz etmesi dahi o adamın şefkat-i imaniyesi bırakmaz. Evet, bir pâdişahın doğru bir hizmetkârı, bir çobanın tahakkümüne tenezzül etmez. Bir biçareye tahakküme dahi, o hizmetkâr tenezzül etmez. Demek, iman ne kadar mükemmel olursa, o derece hürriyet parlar. İşte Asr-ı Saadet!... ) (Münazarat)

• HÜRRİYET-İ DİNİYE

  Din hürriyeti. Herhangi bir kimsenin mensub olduğu dinin emirlerini ve icablarını yapmakta asayişe ve başkasının haklarına dokunmamak şartiyle serbest olması.

• HÜRRİYET-İ HAYVANÎ

  Hayvancasına serbestlik. Hayvanlara yakışan bir serbestiyet.

• HÜRRİYET-İ VİCDAN

  Amme hukuku ile ferdî hukuka tecavüz etmemek şartıyla herhangi bir kimsenin her hangi bir fikir veya dini kabul etmekte veya kabul etmemekte serbest olması. Ancak, İslâmiyeti kabul etmiş olan bir kimse, İslâmın esaslarını kısmen de olsa, inkâr ve reddetmekte serbest değildir; İslâm hukukunda mürted muamelesini görür. (Bak: Mürted)Dinî vazifeleri, dinin emirlerini yapmakta ve neşrinde serbestlik ise, din hürriyetidir.(Mâlumdur ki, her hükümette muhalifler bulunur. Asayişe, emniyete dokunmamak şartıyla, hiç kimse vicdaniyle, kalbiyle kabul ettiği bir fikirden, bir metoddan dolayı mes'ul olmaz. Bu, hukukî bir mütearifedir.Hz. Ömer, hilafeti zamanında, âdi bir hristiyan ile mahkemede birlikte muhakeme olundular. Halbuki o hristiyan, İslâm hükümetinin mukaddes rejimlerine, dinlerine, kanunlara muhalif iken, mahkemede onun o hâli nazara alınmaması açıkça gösterir ki, adalet müessesesi hiçbir cereyana kapılmaz, hiçbir tarafgirliğe kaymaz. Bu, din ve vicdan hürriyetinin bir ana umdesidir ki; komünist olmayan şarkta, garbda, bütün dünya adalet müesseselerinde câri ve hâkimdir. R.N.)

• HÜRRİYET-ŞİKEN

  Hürriyeti bozan, hürriyeti kıran.

• HÜSAM

  Keskin kılıç.

• HÜSAMEDDİN

  Dinin keskin kılıcı.

• HÜSBAN

  Azap. * Yıldırım. * Çekirge. * Saymak.

• HÜSBANE

  Küçük ok. * Küçük yastık.

• HÜSEYİN

  Küçük güzel. * (Hi: 6-61) Hazret-i Ali Radıyallahü Anhu'nun oğlu, Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm'ın sevgili torunudur. Peygamberimiz (A.S.M.) "Hüseyin benden, ben Hüseyindenim. Allah Hüseyini seveni sever." buyurmuştur. Kerbelâda şehid oldu (R.A.)

• HÜSEYİN-İ CİSRÎ

  (Hi: 1261- 1327) Suriye ulemasındandır. Baba ve annesi Ehl-i Beyt'tendir. Câmi-ül Ezher'de tahsil görmüş ve zamanının dinî, edebî ve felsefî ilimleriyle iştigal etmiştir. En meşhur eseri "Risale-i Hamidiye"sidir. Türkçeye ve Orducaya tercüme edilmiştir. 1307 senesinde Tercüman-ı Hakikat gazetesi, kitap olarak neşretmiştir.

• HÜSEYN

  (Bak: Hüseyin)

• HÜSN

  (Hüsün) Güzellik. İyilik. Eksiksizlik. Cemal ile kemal. (Bak: Celal, Cemal)(Evet mevcudatta sebeb-i muhabbet olan hüsün ve ihsan ve kemal, Bâki-i Hakiki'nin hüsün ve ihsan ve kemalâtının işaratı ve çok perdelerden geçmiş zaif gölgeleridir; belki cilve-i esmâ-i hüsnânın gölgelerinin gölgeleridir. S.)

• HÜSN Ü AŞK

  Güzellik ve muhabbet: * şeyh Galib'in manzum hikâyesi.

• HÜSN Ü KUBH

  Güzellik ve çirkinlik.

• HÜSNA

  (Ahsen'in müennesidir) İyi zan. En güzel. Amel-i sâlih. Pek güzel. * Cennet. * İyi amel ve haslet. Cenab-ı Hakk'ı görmek ve Ona iman ve ubudiyetle şereflenmek. * Düşman üzerine fevz ve zafer bulmak, şehidlik.

• HÜSN-AVER

  f. Güzelliği çoğaltan. Güzellik veren.

• HÜSNÎ

  Güzelliğe dâir. Güzelliğe âit ve müteallik.

• HÜSN-İ TA'BİR

  Müstehcen veya soğuk bir şeyin güzel ve edebe uygun bir tarzda ifade edilmesi.

• HÜSNİYYAT

  Güzel olan hususlar.

• HÜSN-Ü ÂDÂB

  (Hüsn-i âdâb) Güzel ve iyi edeblilik. Güzel terbiye. İslâmi terbiye.

• HÜSN-Ü AHLÂK

  Ahlâk güzelliği.

• HÜSN-Ü ÂKİBET

  İyi netice.

• HÜSN-Ü BEYAN

  Akıcı ve güzel anlatış.

• HÜSN-Ü Bİ-BAHANE

  Kusursuz güzellik. Günahsız mâsum güzellik.

• HÜSN-Ü BİLGAYR

  Dolayısı ile, neticeleri ciheti ile güzel olan.

• HÜSN-Ü BİZZAT

  Kendisi bizzat güzel olan.

• HÜSN-Ü DELÂLET

  Hayırlı. İyi bir başlangıca delâlet.

• HÜSN-Ü ENDAM

  Vücut güzelliği.

• HÜSN-Ü HAL

  İyi hal. Güzel ahlâk.

• HÜSN-Ü HAREKET

  Güzel muamele yapma, iyi muamelede bulunma.

• HÜSN-Ü HÂTİME

  Neticeyi iyi bir halde bitirme. * İman ile âhirete gitmek. Kelime-i şehadet söyleyerek ölmek.

• HÜSN-Ü HAYR

  Hayrın güzelliği

• HÜSN-Ü HULK

  (Hüsn-i hulk) Ahlâk güzelliği. Güzel ahlâk.

• HÜSN-Ü İBTİDA

  Mevzuya münasib bir ifade ile söze başlama.

• HÜSN-Ü İDARE

  İyi idare etme.

• HÜSN-Ü İMTİZAC

  İyi geçinme.

• HÜSN-Ü İSTİ'MAL

  İyi ve güzel kullanma.

• HÜSN-Ü KABUL

  İyi karşılamak. Güzellikle kabul etmek.

• HÜSN-Ü MAHFÎ

  (Hüsn-i mahfî) Gizli güzellik. * Kalbî ve ruhî güzellik.

• HÜSN-Ü MAKTA'

  Edb: Bir manzumenin, bilhassa gazellerin son beyti demek olan "makta" dan evvelki beyit.

• HÜSN-Ü MA'NEVÎ

  (Hüsn-i ma'nevî) Manevî güzellik. İç güzelliği.

• HÜSN-Ü MATLA'

  Edb: Bir gazelin ikinci beyti.

• HÜSN-Ü MUAMELE

  (Hüsn-i muâmele) İyi muâmele. Güzel hatt-ı hareket.

• HÜSN-Ü MÜCERRED

  Gayr olsun olmasın bizzat güzel olan şey. Bazı âza veya çizgilerin mütenasib terkib ve tertibiyle hâsıl olan hüsün, hüsn-ü mücerred değildir. Şartları zâil olsa, hüsün de zâil olur. Fakat, vücud, hayat, iman gibi varlıklar hüsn-ü mücerreddir ve bizzat güzeldirler. Güzellikleri başka şeylere bağlı değildir. * Hariçte maddi vücudu olmayan, ancak aklen mevsufsuz düşünülebilen hüsün ve zihnen anlaşılan güzellik.