I Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. I Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• IKTAR

  Damlatma, damlatılma.

• IKTIDA

  Tâbi olma. Uyma.

• IKTIDAEN

  Uyarak, ıktıda ederek, tâbi olarak.

• IKTİFA'

  (Kafa. dan) Arkasından gitme, izinden gitme.

• IKTİFAEN

  İzinden giderek, örnek tutarak, misal kabul ederek.

• IKVA'

  Ev boşalmak. * Azık tamam olmak. Şâirin şiirin kafiyesini çeşitli yapması.

• IKVAL

  Bir kimsenin söylemediği bir sözü, söyledi diye iddia etmek.

• IKVÂLİYYÂT

  Söylenmediği hâlde söylendi diye iddiâ edilen sözler. Lüzumsuz iddialar.

• IKY

  Yemek yemezden evvel çocuğun karnından çıkan necisi.

• IKYAN

  Halis iyi altın. * İnci parçası.

• ILAB

  Boyunda olan uzun nişan.

• ILAC

  Bir şeyi yerinden alıp gidermek.

• ILAKIYE

  Aşikârelik, açıklık, meydanda oluş.

• ILAT

  (C.: Alât) Devenin boynuna takılan ip.

• ILBA'

  (C.: Alâbâ) Boyun siniri.

• ILC

  (C.: Uluc-Aluc-Ilce) Kervan. * Yabani eşek. * Acem küffarından bir erkeğin adı.

• ILGAM

  Sıcak mevsimlerde çöl veya ovalarda buharın yayılmasıyla uzaktan su gibi göüren yer. Serap, pusarık.

• ILGAMAK

  At başıboş olarak dörtnala koşması.

• ILGAR

  Düşman topraklarına ansızın yapılan hücum, akın. * Başıboş hayvanın dörtnala koşması.

• ILGARCI

  Akıncı.

• ILGIDIR

  Bir metre kadar uzunluğunda, uçlarına birer karış kadar iki çivi sokulmuş ağaçtan yapılma bir ölçü âletidir.

• ILGIMSALGIM

  Sıcak mevsimlerde çöl veya ovalarda, buharın yayılmasıyla uzaktan su gibi görünen yer. Serap, pusarık.

• ILHİZ

  Büyük kene.

• ILICA

  Sıcak pınar suyu. Bunların yerden kaynayanına kaynarca; üzerine bina veya kubbe yapılmış olanına ise kaplıca denir.

• ILIK

  Ne sıcak ne soğuk. Az ısınmış veya sıcaklığı kırılmış.

• ILK

  Sakız. * Ağızda çiğnenen şey.

• ILK

  (C.: Alâk) Kurumak. * şarap, hamr. * Her nesnenin iyisi.

• ILKA

  Kişinin göbeğine dek olan gömlek.

• ILKİD

  Şişman, kısa boylu, hakir ve hayrı az olan kadın. * Katı yoğurt.

• IMYA (IMİYYÂ)

  Görmeyerek, düşünmeyerek.

• INAK

  Kucaklaşıp sarılma, muânaka.

• INAN

  (C.: Aınne) Atın dizgini.

• INAS

  Kızın büluğ çağına vardıktan sonra evlerinde evlenmeden çok durması.

• INİZ

  Cimâa kadir olmayan erkek. * Cimâdan safâlı olmayan avret.

• INNÎN

  İktidarsız, güçsüz, âciz.

• INTIFA

  Sönme. Yanarken sönme. Ortadan kalkma.

• INTIFA-YI HARİK

  Yangının sönmesi.

• INTİYAN

  Yiğitlik evveli.

• IR

  t. Nağme, ezgi, basit türkü. * Ahenk, terâne.

• IRA

  Karakter, seciye.

• IRA'

  Mıknatıs.

• IRAB

  Tazı. * Yükrek at.

• IRABET

  Yaramaz sözler söylemek, fuhşiyyat.

• IRAFET

  Kethüdâlık, reislik. Ululuk, şereflilik.

• IRÂK

  Dicle nehrinden aşağı Basra'ya kadar Şat Suyu'nun iki tarafı olan memleket. * Su kenarı. * Kökler, asıllar, bünyadlar. * Uzak.

• IRAKA

  (Bak: İrâka)

• IRÂK-I ACEM

  (Acem Irakı) Tar: Irak'ın Dicle nehrinden başlayarak İran sınırındaki yüksek dağlık mıntıkaya kadar uzanan bölgesine Osmanlılarca verilen ad.

• IRÂK-I ARAB

  Arap Irak. Fırat ve Dicle nehirleri arasında kalan ve Bağdat'ın kuzeyine kadar uzanan topraklara Osmanlı İmparatorluğu zamanında verilen isim.

• IRAKÎ

  (Irâkiyye) Irak halkından, Iraklı. * Irak'a ait.

• IRAN

  Evin uzak olması. * Mıh, çivi. * Mızrak. Süngü.