I Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. I Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• IRAS

  Devenin başını ayağına bağladıkları ip.

• IRDA'

  (Bak: Irzâ')

• IRDAM

  Üzüm veya hurma salkımı olan budak.

• IREM

  Irmak kenarı. "* Su bendi. * Dere, vâdi. * Sert yağan ve taneleri iri olan yağmur. * Gözsüz köstebek. * Kemikten etin suyunu almak.

• IRGAF

  Hızla yürüme, hırsla bakma.

• IRGAT

  (Rumca) Rençber, işçi. * Yapı işçisi. Amele. * Gemilerde demir zincirini toplamak için ve binalarda bazı ağır şeyleri kaldırmak için zincirlerle çevrilmiş, ufki bucurgat.

• IRIP

  Balık tutmak için atılan büyük ağ.

• IRK

  Nesil. Zürriyet. Sülâle. * Soy. Kök. Damar.

• IRK-I AHMER

  Kızıl derili.

• IRK-I ESVED

  Siyah derili, zenci.

• IRKIY

  (Irkıyye) Irkla ilgili, ırka âit.

• IRKÎL

  Belâ. Zahmet, meşakkât. * Çok güç nesne.

• IRK-ÜZ-ZEHEB

  Altınkökü denilen bir nebat.

• IRMAK

  Büyük akarsu, doğrudan doğruya denize dökülen nehir.

• IRMİS

  Büyük taş. * Kuvvetli ve dayanıklı deve.

• IRNÎN

  Kaş tarafında burun ucu. * Her nesnenin evveli.

• IRRİS

  Arslan yatağı.

• IRS

  Koca ile karıdan her biri. * Nâmus.

• IRSÎ

  Gelincik dedikleri hayvanın rengine benzer bir renk.

• IRTIR

  Yerinden ayrılmak.

• IRV

  (C.: Arâ) Cemaat, topluluk.

• IRZ

  Namus. Temizlik. Cinsî haysiyet. * Ehil ve ıyal. İnsanın korumağa mükellef olduğu nefsi, hasebi, şerefi ve mahremleri, zemmedilecek veya medhedilebilecek durumları.

• IRZA

  Çayırlık, çimenlik. Otu bol olan yer.

• IRZÂ'

  Emzirmek veya emzirilmek.

• IRZÂ-İ ETFAL

  Çocukların emzirilmesi.

• IRZÂ-İ GAYR-İ MÂDERÎ

  Çocuğu hayvan sütüyle besleme.

• IRZÂ-İ MÂDERÎ

  Çocuğu ana sütüyle besleme.

• IRZAL

  Bağcıların arslan korkusundan dolayı ağaçların üzerinde yaptıkları yatak. * Avcıların, yatağında topladıkları kuru ot.

• IRZİM

  Sağlam, sert ve dayanıklı. * Şiddetli toplayıcı.

• IS

  (Iss) t. Bayındırlık, mâmuriyet. Şenlik. * Ses. * Sâhib. Mâlik. * Efendi.

• IS'AB

  Güç. Çetin bulmak. Güçleştirmek. Zorlaştırmak.

• ISABE

  (C.: Asâib) Cemaat, topluluk. * Tıb: Yaraları sarmakta kullanılan bağ, yara bantı. * Başa sarılan ve şeâir-i İslâmiyeden olan sarık.

• IS'AD

  Yukarı çıkarmak. Yükseltmek. * Mekke-i Mükerreme'ye gitmek. * İnbikten geçirmek.

• ISADET

  Avlatmak.

• ISAGA

  Kuyumculuk yapma. * Eritilmiş maddeleri kalıba dökme.

• ISAHA

  Kulak verip dinleme.

• ISALET

  Hamle yapmak. * Ulaşmak.

• ISAM

  Göze çekilen sürme. * Kırba bağı. * Kırba örtüsü.

• I'SAR

  Fakir olmak. * Güç olmak, zor olmak.

• I'SAR

  Hafif esen rüzgâr.

• I'SAR

  Ayağını kaydırıp yere yıkmak.

• IS'AR

  Enaniyet ve kibirle surat asma.

• ISARE

  Çadır kazığı. * Çadır ipi.

• ISARET

  Meylettirmek, eğmek.

• IS'AS

  Gece karanlığı başlamak, karanlık basmak. * Karanlığın açılması. * Bulutun yere yakın olması. * Peşinden gitmek.

• ISATA

  Seslenme, ses çıkarma.

• ISBA'

  Tulu etmek, meyletmek.

• ISBAH

  Seher vakti. Sabah vakti. * Gafil olmamak. Uyanıklık.

• ISBAR

  Sabrettirmek.

• ISBI'

  (Usbu'-Asba'-Asbi') Parmak.