İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• İZHAL

  Hatırdan çıkarma, unutma.

• İZHAR

  Açığa vurma. Meydana çıkarma. * Göstermek. Zâhir ve âşikâre ettirmek. * Yalandan gösteriş. * Tecvidde, iki harfin arasını birbirinden ayırıp açarak ihfâsız, idgamsız olarak okumaya denir. Bu sıfatın harfleri Huruf-ı halk denilen harflerdir.

• İZHAR

  Toplayıp biriktirme.

• İZHAR-I BELÂGAT

  Belâgat gösterme.

• İZHAR-I HAK

  Hakkı izhar etmek. Hakkı açıklama.

• İZHAR-I TECELLÜD

  İnad edip kafa tutma, yalandan cesaretlilik gösterme.

• İZHAR-I TEESSÜR

  Teessür gösterme.

• İZİN

  (Bak: İzn)

• İZİNNAME

  f. Eskiden bir nikâhın kıyılabilmesi için kadı tarafından verilen izin kâğıdı.

• İZK

  Ağaç dalı. * Hurma salkımı.

• İZKÂM

  Zükâm hastalığına yani nezleye uğratma.

• İZKÂR

  Hatıra getirmek, andırmak, hatırlatmak.

• İZLAF

  Yakın etmek. Toplamak, cem' etmek.

• İZLAK

  (Bak: Zelâka)

• İZLAL

  (Züll. den) Alçaltmak. Haysiyetsiz ve hakir etmek.

• İZLAL

  (Zıll. dan) Gölge yapmak. Gölge koymak. Gölgelendirmek.

• İZLAM

  Karanlık olmak. Zulme giriftar olmak. Zulme tutulmak.

• İZMAM

  Bir kimseden söz alma. * Bir insanı kötülenecek bir halde bulma.

• İZMAR

  (Bak: Izmar)

• İZMİHLAL

  Bozulup gitmek. Perişan olmak. Yok olmak. Görünmez hale gelmek.

• İZMİHRAR

  Surat asma. * (Yıldız) parıldama. * Kış mevsiminin şiddetli olması.

• İZMİL

  Keskin demir. * Çekiç. * Deri kesmekte kullanılan bıçak.

• İZN

  (İzin) Yasağı kaldırmak. Bir şeye ruhsat vermek. Yol vermek. Hizmetten çıkarmak.

• İZNAB

  Günah işleme. Günahkâr olma. * Kuyruk takma.

• İZN-İ ÂMM

  Herkese müsaadeli olan. * Ist: Cum'a namazı kılınan cami kapısının kayıtsız şartsız her müslümana açık olması.

• İZNİLLÂH

  Allah'ın (C.C.) müsaadesi, izni.

• İZRA'

  Arşınlama, ölçme.

• İZRA'

  Korkutma. * Çok fazla medhetme, aşırı derecede övme. * Altun arama.

• İZYAN

  Süslenme, donatılma.

• İZZ

  Kıymet. Değer. Güçlü oluş. Alikadir olmak. Kavi. Şerif. Azim.

• İZZ Ü ŞEREFLE

  Güle güle, uğurlar olsun.

• İZZET

  Bir kimse zelil iken kavi ve kudret sahibi olmak. Ziyâdelik ve üstünlük. * Değer, kıymet. Kuvvet. Muhterem ve mu'teber olmak. * Bulunmaz derecede az olan şey.

• İZZET-İ İSLÂMİYE

  İslâmi izzet. Müslüman olanın her hususta daha şerefli, daha çalışkan, daha izzetli olması hâleti. Diğer dinlerdekilerden ve dinsizlerden izzetli ve şerefli olmaları hâleti.

• İZZET-İ NEFİS

  Zillete düşmiyerek şeref ve haysiyeti muhafazaya çalışmak. Vakar.(Gıybet, ehl-i adâvet ve hased ve inadın en çok istimal ettikleri alçak bir silâhtır. İzzet-i nefis sâhibi, bu pis silâha tenezzül edip istimal etmez. M.)

• İZZETLÛ

  Şeref ve itibar sahibi. * Eskiden belirli bir mevki ve rütbe sahiblerine verilen ünvan.

• İZZÎ

  Tahammüllü, sabırlı kimse.

• İZZÜ-D-DEVLE

  Tar: Müslüman hükümdarları tarafından sık sık kullanılan ve devlete değer veren, devletin değeri mânâsına gelen bir ünvan.

• İZZ-ÜD-DİN

  Dilimizde "İzzettin" şeklinde isim olarak kullanılan bu kelime; "Dinin kıymeti, ulviyet ve kudreti" anlamına gelir.