İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• İZAFET-İ MAKTU'

  Kesik tamlama. Terkib-i izafet-i maktu'da denir. Esre'yi kaldırmağa da fekk-i izafet denir. Yani izafetin kaldırılması demektir. Meselâ: Câme-hâb $ : Yatak. Câme-i hâb $ : Uyku elbisesi. Ser-rişte $ : İp ucu, vesile, tutamak. Ser-i rişte $ : İpin ucu.

• İZAFÎ

  İzafetle alâkalı, izafete dâir. Ona bağlamak suretiyle. Alâkalı göstererek.

• İZAFİYYE

  Münasebet. Bağlı oluş. Alâkalılık.

• İZAFİYYET

  Alâka mahiyeti. Bağlılık.

• İZAH

  Açıklamak. Bir şeyi anlaşılır hâlde söylemek veya yazmak.

• İZAHA

  Bir şeyin çevresini dolaşma.

• İZAHAT

  (İzah. C.) İzahlar, açıklamalar.

• İZAHE

  Bir şeyi ayırma. * Kurtulma. * Yok etme.

• İZAHEN

  Açıklayarak, izah ederek.

• İZAKA

  (Zevk. den) Tattırma veya tattırılma. Lezzet ve zevk hissettirme.

• İZALE

  Halsiz bırakma. * Uzun etekli elbise. * Kadın yaşmağını açma. * Sarığın ucunu uzatma.

• İZALE

  Zevale erdirmek. Gidermek. Ortadan kaldırmak. Mahvetmek.

• İZALE-İ ŞÜYU'

  Ortaklığı giderme.

• İZAM

  (Azim. C.) Büyükler. Büyük kimseler. * (Azm. C.) Kemikler.

• İ'ZAM

  Göndermek. Yollamak.

• İ'ZAM

  Büyük görmek, büyük bilmek. Bir hâdiseyi büyük göstermek, büyütmek.

• İZA-MA

  Gr: Zaman zarfı olan "izâ"ya müsavidir. Müzari fiilinden evvel gelirse onu cezm eder.

• İZAM-I REMİME

  Çürümüş kemikler.

• İZAN

  Bildirmek. * Ezan okumak.

• İZ'AN

  Basiret. Anlayış. * Teslim olup itaat etmek. * Akıl. Zekâ. İnanç. İdrak. Bilmek. (Bak: Dimağ)

• İZ'AN-RÜBA

  f. Anlayışı şaşırtan. Aklı oynatan. Çok hayret ve taaccüb veren. Aklı alan.

• İZ'AN-RÜBA-İ KÂİNAT

  Kâinatın aklı alan vechesi, herkese hayret ve şaşkınlık veren yüzü.

• İZAR

  f. Suyun dibi.

• İZAR

  Peştemal. Futa. Göğüsten aşağı örtülen elbiseler. * İsmet, iffet. * Zevce.

• İZAR

  Yanak. İnsanın yüzündeki yanak kısmı.

• İZARE

  Bir kimseyi kuşkulandırıp vesveseye düşürme.

• İZARE

  Ziyaret ettirme.

• İ'ZAZ

  Hürmet etmek. Ağırlamak. İkram etmek. Aziz kılmak. Galip gelmek.

• İ'ZAZEN

  İkram ederek, ağırlayarak.

• İZBAD

  Köpüklenme. * (Ağaç) çiçek açma.

• İZBAR

  Yazma. Yazma ile bildirme.

• İZBE

  Kuytu. Loş. Pis ve nemli yer.

• İZCA'

  Defetme, kovma.

• İZDİCAR

  Nasihatı dinleyip kabul etme. Söylenen sözü dinleyip tutma.

• İZDİHAM

  Kalabalık bir yerde halkın çok birikmesinden meydana gelen sıkıntı.

• İZDİRA'

  Ekin ekme, zirâat yapma.

• İZDİRA'

  Tahkir etme, hakir ve âdi görme.

• İZDİRAD

  Yutma.

• İZDİRAM

  Lokmayı iri iri yutma.İZDİVAC : Çift olmak, birbirine eş olmak. Meşru nikâhla evlenmek.

• İZDİYAD

  Ziyadeleşmek. Çoğalmak. Artmak.

• İZDİYAL

  Kaybetme, yok etme.

• İZDİYAN

  Süslenme, bezenme.

• İZDİYAR

  Ziyâret etme, gidip görme.

• İZEM

  Büyüklük.

• İZEN

  Gr: O halde, o takdirde, öyleyse. (Bak: Huruf-u nasibe)

• İZFAF

  Gelin gönderme.

• İZHAB

  Gönderme. * Giydirme veya giydirilme. * Altun kaplama.

• İZHAC

  Oturma, ikamet etme.

• İZHAF

  Yalan söyleme. * Hıyanet etme, verdiği sözünü tutmama. * Hayrette bırakma, şaşırtma.

• İZHAK

  Yok etme, mahvetme. * Öldürme. * Oku, nişandan ayırma.