K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KIRA'

  Cimâ etmek. * Sağlam, muhkem. * Şiddetli.

• KIRAAT (KIRAET)

  Okuma. Düzgün ve çabuk okuma. * Okuma kitabı. * Fık: Namazda Kur'an-ı Kerim'den bir miktar okumak.İnsan bir yazıyı ya kendi kendine yahut başkasına dinletmek üzere okur. Hususi mütâlaa nasıl olsa olur. Fakat dinletmekten maksad, anlatmak olduğu için o yolda okumanın dikkat edilecek bâzı noktaları vardır.Bir eser mensur ise onu okumağa Kırâet, manzum ise inşâd denir. Gerek kırâet, gerek inşâd: Mihânikî, mantıkî, bediî diye üçe ayrılır. (Bak: Bediî kıraet, İnşad, Mantıkî kıraet, Mihanikî kıraet)

• KIRAATHANE

  Müşterilerine gazete, mecmua ve kitap gibi şeyleri bulunduran geniş ve içi döşenmiş kahvehane.

• KIRAAT-I SEB'A

  Kur'an-ı Kerim'i yedi türlü okuma tarzı. Mâna değişmemek üzere Kur'an-ı Kerim Kureyş, Huzeyl, Havâzin, Kinane, Sakif, Temim ve Yemen lehçeleriyle "sırat, mâlik, cibril" gibi kelimelerin yedi türlü okunmasına denir. * Yedi türlü okuma.

• KIRAB

  Kılıç veya bıçak kını.

• KIRAF

  Cima etmek. * Karışmak.

• KIRAĞI

  (Bak: Şebnem)

• KIRAM

  Nakışlı perde. * Duvara tutulan örtü. * Çarşaf.

• KIRAN

  (C.: Kırânât) Yakınlık, mukarenet. * Ayrı iki şeyin birleşmesi. * İki gezegenin bir burçta bulunması.

• KIRAR

  Davarın yaşını anlamak için dişine bakmak.

• KIRAT

  Dirhemin onaltıda birini ifade eden eski bir ağırlık ölçüsü.

• KIR'AV

  Çorak tarla.

• KIRBA

  (C.: Kıreb-Kırebat) Saka tulumu. Deriden su kabı. * Tıb: Çocuklarda karın şişmesi. * Süt tulumuna da kırba denir. * 13 bin dirhemlik veya 32 okıyyelik bir kab.

• KIRBAN

  Yakınlık. * Cimadan kinâye olur.

• KIRD

  Atılmış yünü andıran bulut. * Maymun.

• KIRF

  Kabuk.

• KIRFE

  Töhmet. * Ağaç kabuğu. * Darçın.

• KIRGIZ

  Türk Milletlerinden büyük bedevi bir kavim olup Asyanın kuzeybatısında ve Türkistanla Sibirya arasında, başka bir deyimle Türkistanın kuzey taraflarında ve Doğu Türkistanın kuzeyinde olarak Rusya ile Çin hududunda bulunuyorlar. Batı tarafındakilere Kırgız ve Kazak; Çin hududundakilere ise Kara Kırgız ismi verilmiştir. Kırgız ismi, kır kelimesinden mürekkeb olup; kır adamı yani göçebe demektir. Kırgız ve Kazaklar, Rusya'daki Volga Nehrinden Doğu Türkistan hududuna kadar geniş ve uzun bir mıntıkada bulunup cevelângâhları yaklaşık olarak 2,5 milyon kilometrekare genişliğindedir.Kırgız ve Kazaklar cinsiyet ve simaca Türklerden sayılıp; konuştukları dil, esasında Türkçe olduğu halde Moğolca bazı kelimeleri ve İslâm lisanı olan Arabî ve Farisîden alınmış tabirleri de vardır.

• KIRİTİK

  (Bak: Kritik)

• KIRKANBAR

  İçinde çok çeşitli şeyler bulunan yer veya kap. * Çok şeyler bilen kişi.

• KIRKBAYIR

  Geviş getiren hayvanların midelerinin bir bölümü.

• KIRKIS

  Küçük üvez.* Köpeği çağırmak. * Yüzük yapılan özlü balçık.

• KIRLA

  Bir kuş cinsidir ve sulardan balık avlar; derler ki su içine girdiğinde bir gözüyle üstünü gözler, bir gözüyle su içinde avını gözler. Gayet korkak bir kuştur.

• KIRM

  (C.: Kurum) Ulu şerif, şerefli kişi.

• KIRMAZ

  Beyaz ekmek.

• KIRMETA

  Kitapla satırların veya yürürken adımların birbirine yakınlığı.

• KIRMÎD

  (C.: Karâmid) Pişmiş kiremit.

• KIRMİL

  (C.: Karâmil) Azgın devenin yavrusu. * İki hörgüçlü deve.

• KIRN

  Korkak.

• KIRNAK

  Halayık, cariye, esir kadın.

• KIRNAS

  Doğan kuşunun, avının ardınca gitmesi.

• KIRRA

  Soğuk, berd. * Çok fazla susuzluk. * Akıllılık.

• KIRRÎS

  Sazan balığı.

• KIRŞİB

  Yaşlı davar. * Arslan. Çok yiyen, obur. * Uzun boylu kimse. * Kötü ahlâklı.

• KIRTAB

  Kafası üstüne yıkmak.

• KIRTA'BE

  Bez parçası.

• KIRTALE

  (C.: Kırtâl) Yemiş toplamakta kullanılan sepet.

• KIRTAS

  (C.: Karâtis) Kâğıt. Kâğıt tabakası, sahife. * Kâğıtçı.

• KIRTASİYE

  Kâğıt işleri. Kâğıtla alâkalı. Onunla yapılan muâmeleler.

• KIRTIBİYY

  Bir nevi oyun.

• KIRTÎT

  Zahmet meşakkat.

• KIRVAN

  Kafile, kervan. * Dünyanın her tarafı. Doğu ve batı.

• KIRZAB

  (C.: Karâzıbe) Keskin kılıç. * Hırsız.

• KIRZAM

  Saçma sapan şeyler konuşan. Manâsız sözler söyliyen kimse.

• KIRZÎN (KİRZİN)

  (C.: Kerâzin) Büyük balta.

• KIS

  Kıyas et, buna benzet, bununla ölç! mânalarına gelir ve bazı tâbirlerde geçer. Meselâ: (Ve kıs ala hâzâ: Bunun üzerine kıyas et.)

• KISA'

  (Kas'a. C.) Tabaklar, çanaklar, çömlekler.

• KISABE

  Kesicilik, kasaplık.

• KISAR

  (Kasir. C.) Kısalar. Kasr olanlar.

• KISAR-I MUFASSAL

  Kur'an-ı Kerim'de 99. sure olan Zilzal suresinden 114. olan Nas suresine kadar olan surelerdir.