K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KIHF

  (C.: Akhâf) Kafatası. Beynin, içinde bulunduğu kafa kemiği.

• KIL'

  (C.: Kılâ) Gemi kanadı. * Eyerde oturmayan kimse.

• KIL Ü KAL

  (I ve A, uzun okunur) Dedikodu.

• KILA'

  (Kal'a. C.) Surlar, kaleler, hisarlar.

• KILAA

  Yelken.

• KILADE

  Gerdanlık. Boyna takılan kıymetli şey. * Akarsu.

• KILAFET

  Gemi ziftleme san'atı. Kalafatlık.

• KILÂ-İ RASİNE

  Sağlam kaleler. Muhkem surlar.

• KILAVUZ

  Yol gösteren, rehber. * Vapurlara yol gösteren. * Bazı hayvan katarlarının önüne düşüp, onları sevkeden hayvan. * Eskiden evlenme işlerine vasıtalık eden kadınlar. * Düşman hakkında mâlumât edinmek için ordu hizmetinde kullanılan kişiler. * Okçuluk müsabakalarında ilk atılan ok.

• KILDE

  Yağ tortusu.

• KILEVB

  Kurt, zi'b.

• KILHIM

  Yaşlı hayvan.

• KILIBIK

  Karısının sözünden çıkmayan erkek. Karısının baskısı altında olan adam.

• KILKAL

  Hareket ettirmek.

• KILKIL

  Siyah tohumlu bir ot.

• KILLE(T)

  Titremeğe benzer bir hâlet ki hiddet vaktinde ârız olur. * Azlık. Nâdirlik. Kıtlık.

• KILLET-İ NUKUD

  Para darlığı. Para sıkıntısı.

• KILLÎB

  Eski kuyu. * Kurt.

• KILS

  (C.: Kulus) İftira etmek. * Atmak. * Liften yapılmış kalın ip. * Kusmak. * Kap dolup dökülmek.

• KILV

  Yeyni eşek. * Çelik oyunu oynamak.

• KILYAN

  Beyaz nohut.

• KIMAH

  Sudan başını kaldırmak.

• KIMAR

  Kumâr.

• KIMAT

  Örtü, sargı. Sarılacak bez. Beşik bağırdağı. * Keserken koyunun ayağını bağlamada kullanılan ip.

• KIMATR

  Eşya veya kitab saklanan yer. Kitaplık.

• KIMCAR

  Bıçak kını.

• KIMIZ

  Ekşimiş kısrak sütü.

• KIMKIM

  İyi cins olmıyan kuru hurma.

• KIMME

  (C.: Kumem) Boy, kamet. * Beden. * Başın tepesi. * Dağ tepesi. * Her şeyin yükseği. * İnsan cemaati, topluluk.

• KIMT

  Kamıştan yapılan evlerin kamışlarını bağladıkları ip.

• KINA

  Râzı olmak, kabul etmek.

• KINA

  Burnun ortası yumru olmak. * Hurma salkımı.

• KINA'

  Başörtüsü, eşarp. Örtü, yaşmak, peçe, nikâb. * İçinde hediye gönderilen tabak.

• KINAF

  Büyük burunlu kişi.

• KIN'AR

  Dağ keçisinin semiz ve büyük olanı.

• KIN'AS

  Büyük deve.

• KINDÎD

  şarap, hamr.

• KINKIN

  Yol gösterici, kılavuz. * Bir cins çekirge. * Yer altındaki suyun miktarını bilip kazan kimse.

• KINN

  (C.: Aknân-Akınne) Köle.

• KINNARE

  Mezbaha.

• KINNE

  (C.: Kinen) Hurma lifinden yapılan urganın sağlam ve dayanıklı olması. * Dâne çadırı dedikleri ot. * Bir nevi devâ.

• KINNEB

  Kendir otu. * Kınnap. İnce sicim.

• KINNESRİN

  Şam diyârında bir mekân adı.

• KINNÎNE

  Büyük şişe. * Şarap kabı.

• KINS

  Her nesnenin aslı ve bitecek yeri.

• KINTAR

  Belâ, meşakkat, zahmet.

• KINTAR

  (C.: Kanâtir) Yüzyirmi rıtıl veya yetmiş bin dinar. * Çok mal. * Bir sığır derisi dolu altın ve gümüş.

• KINVE (KUNVE)

  Koyunu döl için saklamak.

• KIPTİ

  Avrupanın bazı cihetlerine Hintten gelerek yerleşen çingenelere verilmiş isim. Çingene.

• KIRA

  Konaklık etmek. * İhsan etmek.