K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KISAS

  Cinayette ödeşmek. Bir suç işliyenin aynı şekilde cezalandırılması. Öldürme veya yaralanmada suçlu olana aynı şeyin yapılması. Suçsuz yere adam öldürene veya yaralayana şeriatın aynı cezayı tatbik etmesi.

• KISAS

  Kıssalar. Fıkralar. Hikâyeler.

• KISASEN

  Kısas yoluyla. Öldüren veya yaralayanı eşit şekilde cezalandırarak.

• KISDE

  (C.: Kusad) Bir şey kırıldığında herbir parçası.

• KISIM

  (Kısm) Bir parça, bölük, takım, kesim. * Kapalı avucunun alabildiği miktar.

• KISIR

  Çocuğu olmaz, doğurmaz. * Münbit olmayan ve mahsul alınamayan verimsiz toprak.

• KISL

  Zayıf kişi.

• KISLAM

  Isırıcı hayvan.

• KISMAL

  Kesmek.

• KISME

  Kırık parçası. * Misvak parçası.

• KISMEN

  Bir kısım olarak. Bir parça olarak.

• KISMET

  Bölmek ve ayırmak. Bahşetmek. Taksim etmek. * Fık: Hisse-i şâyiayı, yani, taksim olunmamış maldaki hisseleri sahiplerine tahsis etmektir.

• KISM-I SÂNİ

  İkinci kısım.

• KISMÎ

  Bir kısmı, bir parça, bir bölüm.

• KISRA (KUSÂRE)

  Ekincilerin kesmik dedikleri başakta kalan buğday. Buğday çalkandığında kalbur içinde kalan kaba buğday başları.

• KISS

  Nasâra tâifesinin ulusu, reisi ve danişmendi. * Bir yerin adı.

• KISSA

  Fıkra. Hikâye. İbret verici hikâye. Vak'a. Mâcerâ. Rivâyet.

• KISSAGÛ

  f. Hikâye ve kıssa anlatan.

• KISSAGÜZÂR

  f. Hikâye anlatan kimse, masal söyliyen kişi.

• KISSAHÂN

  f. Hikâye söyliyen, kıssa ve masal anlatan.

• KISSAPERDÂZ

  f. Hikâye düzen kişi. Kıssacı, masalcı.

• KISSÂT

  (Kıssa. C.) Kıssalar. Hikâyeler.

• KISSİS

  Keşiş. Papaz. Hristiyan din adamı.

• KIST

  Pay. Hisse. Nasib. Kısım. Mizan. Rızık. Kısım kısım verilen bir hediyenin, borcun her defada verilen bir parçası. Tartı ve ölçüde doğruluk. Adalet etmek.

• KISTAS

  Mizan, ölçü. Büyük terazi. Kıyamet günündeki büyük terazi. * Mânevi değer ve kıymet ölçüsü. * En doğru tartan. * Taksit. Taksit ile ödenen şey.

• KIST-EL YEVM

  Bir aylık maaşın bir güne isâbet eden miktârı. * Çalışılmayan günler için kesilen para.

• KISTEYN

  İki hisse, iki pay. İki ölçü, iki parça.

• KISVED

  Kuvvetli, boynu kalın olan kişi.

• KIŞ'

  (Bak: Kaş')

• KIŞ'A

  Bulut açılıp dağıldıktan sonra havada geri kalan parça.

• KIŞA'

  (C.: Kuşu) Hamam süprüntüsü. * Kuru deri. * Deriden olan ev.

• KIŞ'AME

  Fak dedikleri nesne. * Küçük arı. * Kene.

• KIŞBAR

  Ağaç parçası.

• KIŞDE

  Yağın tortusu. * Maymunun dişisi.

• KIŞLA

  Askerlerin barınmalarına mahsus bina veya yer.

• KIŞLAK

  Kışın, otundan ve suyundan istifade edilen arazi.

• KIŞM

  Et. * İç yağı.

• KIŞR (KIŞIR)

  Kabuk. Dış taraf. * Libâs.

• KIŞR-I ARZ

  Yer kabuğu.

• KIŞR-I ŞECER

  Ağaç kabuğu.

• KIŞRÎ

  Kışra, kabuğa dair. Dış yüce ait ve müteallik. Yüzünden. Derinden ve esastan olmayan. Künhü ve esası olmayan.

• KIŞŞEBE

  Dişi maymun eniği. * Cüssesi küçük olan kız.

• KIT'

  (C.: Aktâ-Aktu) Deve palası. * Yük üstüne örttükleri palas. * Gecenin bir miktarı. * Yassı ve büyük olan ok temreni.

• KIT'A

  (C.: Kıtat) Dünyanın kara parçalarından her biri. * Memleket. Ülke. * Mat: Bir dairenin bir yayı ile onun çapı arasındaki kısım. * Tıb: Kesik organın vücudda kalan parçası. * Ask: Çok kalabalık olmayan askerî kuvvet. * Edb: En az iki beyitten yapılmış manzume parçası. * Bir dönüm araziden az olan yer. * Parça, cüz. Bölük, kısım. * Taraf.

• KITA'

  Kesme, parçalama, kat etme. * Haram olan şey.

• KITAAT

  (Kıt'a. C.) Bölümler, cüzler, parçalar. * Büyük kara parçaları. * Askeri birlikler. * Ülkeler, memleketler.

• KITAB (KUTUB)

  Karıştırmak. * Yüzünü pörtürmek. * Kaşlarını bir yere toplayan.

• KITADE

  Geven, dikenli ot.

• KITAF

  Bağdan üzüm kesecek ve ağaçtan yemiş devşirecek vakit.

• KIT'A-İ CESİME

  Büyük parça.