K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KIYTAS

  Balina balığı, kadırga balığı.

• KIYYE

  Okka. Eskiden kullanılan bir ağırlık ölçüsü. Kıyye-i atika da denir. Şimdiki 1282 gram. (Bak: Okıyye)

• KIYYE-İ ÂŞÂRİ

  Kilo. Bin gram olan ağırlık ölçüsü.

• KIYYE-İ ATİKA

  Okka.

• KIZA

  Yumuşak yerlerde biten bir ot cinsi.

• KIZAF

  Sür'atle gitmek, hızla gitmek.

• KIZAN

  Oğlan, erkek çocuk. * Delikanlı, cesur ve silâhlı köylü genç.

• KIZBAN

  (Kadib. C.) İnce düz fidanlar, çubuklar, dallar.

• KIZIL

  t. Kırmızı, alrenk. * Kıldan yapılan ip. * Aşırı, müfrit.

• KIZIL TEHLİKE

  Dinsizlik, anarşistlik ve komünistlik tehlikesi.

• KIZILBAŞ

  Râfizîlere verilen bir isim.

• KIZILELMA

  Tar: Osmanlı Türkleri tarafından Roma'ya verilen addır. (O.T.D.S.)

• KIZILHAÇ

  Hristiyan ülkelerde Kızılay karşılığı olan yardım teşkilâtı.

• KIZM

  Katı, şiddetli, şedit.

• KIZR

  Pak olmayan nesne. * Temiz olmayan şey.

• KIZZE

  Ufak taş. * Taşlı çukur yer. * Kızlık dedikleri hâlet.

• KİBA

  Süprüntü.

• KİBAR

  (Kebir. C.) İnce ve nârin yapılı. Terbiyeli ve nezaket sahibi. Hassas. * Kebirler. Büyük rütbeliler. Büyükler.

• KİBARANE

  f. Büyük adamlara, nâzik ve görgülü kimselere yakışır şekil ve surette.

• KİBARE

  Ululuk, büyüklük.

• KİBASE

  Bütün olan hurma salkımı.

• KİBAŞ

  (Kebş. C.) Erkek koyunlar, koçlar.

• KİBER

  Ululuk. Büyüklük. Yaşlılık.

• KİBER-İ SİNN

  Yaşlılık, ihtiyar olmak, yaş büyüklüğü.

• KİBİR

  (Kibr) Kendisini büyük gösteriş. Büyüklük. Kendisini, başkalarından üstün olmadığı hâlde üstün görme ve tutma hastalığı. * Şeref ve şan. * Bir şeyin muazzamı. Büyük.

• KİBRİT

  Kükürt. * Kırmızı, yakut, altun. * Ucu kibritlenmiş yakacak madde.

• KİBRİTÎ

  Kükürtle alâkalı. * Kükürt renginde olan. Açık sarı rengi.

• KİBRİT-İ AHMER

  Kırmızı kibrit. * Cisimleri altun hâline koyacak derecede te'sirli olduğu söylenen şey. İksir. * Tas: Mürşid. Kıymeti çok yüksek olan.

• KİBRİTİYET

  Kükürt niteliği.

• KİBRİYA

  Azamet. Cenab-ı Allah'ın azameti ve kudreti, her cihetle büyüklüğü.

• KİBS

  Menzil, mekân.

• KİBT

  f. Bal arısı, nahl.

• KİC

  Dağın yüksek ve yüce yeri.

• KİDNE

  Et. * Yağ.

• KİFA

  Bir parça veya iki bez (ki birbirine dikip çadır eteğini yaparlar.) * Eşitlik, beraberlik, müsâvât.

• KİFAF

  (Aslı: Kefaf) Yetecek kadar olma. İhtiyaca yetecek kadar azık. * Bir şeyin güzide ve hayırlısı. * (Keffe. C.) Terazi kefeleri.

• KİFAF-I NEFS

  (Aslı: kefaf-ı nefs) Yalnız kendisi için yetecek kadar. * Ölmeyecek kadar olan rızık, gıda.

• KİFAH

  Din için muharebe.

• KİFAT

  Cem'olmuş, toplanmış, biriktirilmiş. * İçinde birşey toplanıp biriktirilen yer. * Hızlı uçmak, gitmek. * (Küfv. C.) Küfüvler, benzerler, eşler, denkler.

• KİFAYET

  Lüzumlu kadar olmak. Yetişmek. Bir işe yetecek kadar olmak. İktidar. Liyâkat. Yararlık.

• KİFFE

  (C.: Kifef) Ağ. Tuzak. * Terazi kefesi. * Her yuvarlak nesne.

• KİFL

  Nazir, benzer. * Nasib, ecir. * Oturma yeri.

• KİFR

  Büyük dağ.

• KİFT

  (C.: Kifât) Küçük çömlek. * Çuval ve buna benzer kap.

• KİG

  f. Göz çapağı.

• KİH

  (C.: Kihân) f. Küçük, sagir.

• KİH

  İrin, cerahat.

• KİHAL

  (Kehl. C.) Kemâlini bulmuş kimseler. Kâmil insanlar. Olgunluk çağında bulunanlar.

• KİHALET

  Göz için sürme yapma. Sürmecilik. * Göz doktorluğu. Göz hastalıkları bilgisi.

• KİHAN

  (Kih. C.) Küçükler.