K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KİHAN Ü MİHAN

  Küçükler ve büyükler.

• KİHANET

  (Bak: Kehânet)

• KİHİN

  f. Küçük, sagir.

• KİHTER

  f. Yaşça en küçük olan.

• KİHTERÎ

  f. Yaşça küçüklük.

• KİK

  Uzun ve dar sandal.

• KÎL

  Söz, kelâm, denilen.

• KÎL U KAL

  Dedikodu.

• KİLÂ

  Her ikisi, her iki (mânalarında olup dâima izâfet olur).

• KİLÂ'

  Saklamak, korumak.

• KİLÂB

  (Kelb. C.) Köpekler.

• KİLÂB-I EHLİYE

  Ehlî köpekler. Ev, çoban ve av köpekleri.

• KİLAET

  Korumak. Gözlemek. Muhafaza.

• KİLAR

  f. Kiler.

• KİLAZ

  Bodur, tıknaz kimse.

• KİLE

  (C.: Kilel) İnce tülbendden yapılan cibinlik.

• KİLE

  40 litrelik hububat ölçüsü. Eski bir ağırlık ölçüsü.

• KİLECE

  (C.: Kilecât-Keyalic) Arpa. * Kile, mikyal.

• KİLEM

  (Kelime. C.) Kelimeler, kelâmlar, sözler.

• KİLER

  Erzak koymağa mahsus dolap. Yiyecek, içecek şeyler koyulan mahzen, anbar veya oda. (Bak: Kilar)

• KİLİSA

  f. Kilise.

• KİLİSE

  Hıristiyanların mâbedi. Hıristiyan mezhebi.

• KİLK

  f. Kalem. Kamış kalem. * Kamıştan ok.

• KİLLE

  Kesmez olmak. * Yorulmak. Müsterâh.

• KİLS

  Kireç, kireçtaşı.

• KİLSÎ

  Kireçtaşı yapısında olan.

• KİLTE

  Deste, demet.

• KİLVAZ

  Tevrat'ın mukaddes sandığı.

• KİLYE

  Böbrek.

• KİLYETEYN

  İki böbrek.

• KİLYEVÎ

  Böbrek şeklinde olan. Böbrekle ilgili.

• KİMAD

  Sıcak bez ile âzâyı kızdırmak.

• KİMAM

  (Kimm. C.) Tomurcuklar. * Hayvan ağızlığı. Boyunduruk.

• KİMN

  Saman.

• KİMYA

  Basit cisimlerin hususiyetlerini, bu cisimlerin birbirlerine olan tesirlerini ve bundan ileri gelen birleşmeyi inceleyen ilim. Basit maddelerdeki değişikliği anlamağa çalışan ilim kolu. * Edb: Aşk. * İlâç. * Tas: Mevcud olana kanaat ve elde edilmesi mümkün olmayana ait arzuyu terk etmek.

• KİMYAGER

  Kimyacı.

• KİMYA-YI AVAM

  Dünyanın kıymetsiz ve fâni olan şeylerini âhiret metalarına feda etmek.

• KİMYA-YI HAVAS

  Kendinden geçip Allaha tam teslim olmak ve dönmek.

• KİMYA-YI SAADET

  Rezaletlerden sakınıp nefsi tehzib ve tezkiye ve faziletleri kazanmak sureti ile nefsi tahliye etmek, süslemek, tezyin etmek. * İmâm-ı Gazalinin bir eserinin ismi.

• KİMYEVÎ

  Kimyâ ile alâkalı

• KİN

  f. Gizli düşmanlık. Garaz. Buğz. Adâvet.

• KİNAİYYAT

  (Kinâye. C.) Temsillerle anlatılan imalı ve dokunaklı sözler.(Mâlumdur ki, fenn-i belagatta bir lâfzın, bir kelâmın mânâ-yı hakikisi, başka bir maksud mânaya sırf bir âlet-i mülahaza olsa, ona "lâfz-ı kinâi" denilir. Ve "kinâi" tabir edilen bir kelâmın mânâ-yı aslisi, medar-ı sıdk ve kizb değildir. belki kinâi mânasıdır ki, medar-ı sıdk ve kizb olur. Eğer o kinâi mâna doğru ise; o kelâm, sadıktır. Mâna-yı asli kâzib dahi olsa sıdkını bozmaz. Eğer mâna-yı kinâi, doğru değilse, mâna-yı aslisi doğru olsa, o kelâm kâzibdir. Meselâ: Kinâi misâllerinden: (filânun tavil-ün-necad) denilir. Yâni: "Kılıcının kayışı, bendi uzundur." Şu kelâm, o adamın kametinin uzunluğuna kinayedir. Eğer o adam uzun ise, kılıncı ve kayışı ve bendi olmasa da,yine bu kelâm sâdıktır, doğrudur. Eğer o adamın boyu uzun olmazsa; çendan, uzun bir kılıncı ve uzun bir kayışı ve uzun bir bendi bulunsa, yine bu kelâm kâzibdir. Çünki, mâna-yı aslisi maksud değil. S.)

• KİNAN

  (C.: Eknan-Ekinne) Perde, örtü.

• KİNANE

  (C.: Kenâin) Okluk, sadak, ok kuburu.

• KİNAS

  (C.: Künüs) Geyik yatağı.

• KİNAYE

  Dolayısı ile dokunaklı söz. Maksadı dolayısı ile anlatan söz. Üstü örtülü dokunaklı söz. Açıktan olmayıp hakiki mânâyı başka ifâde ile dokunaklı konuşmak.

• KİNCER

  f. Büyük fil.

• KİNCER

  f. Büyük fil.

• KİNDAR

  f. Kin tutan. İçinde kin ve garez besliyen. Öc ve intikam almağa düşkün.

• KİNDARANE

  f. Kinci olarak, kindarcasına.