K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KİS

  (C.: Ekyâs) Cepte taşınır küçük para kesesi. * Rahimde döl yatağı. * Bedendeki bâzı sıvıların toplandığı kese biçimindeki oyuklar.

• KİSA

  Halı, seccâde. Yünden yapılan elbise.

• KİSAL

  Bir yerde oturup kalan ve gideceği yere geç giden.

• KİSB

  (Bak: Kesb)

• KİSB Ü KÂR

  Kazanç, iş güç.

• KİSBÎ

  Kazanılmış, kesbedilmiş. Kesb ile alâkalı.

• KİSE

  (Kis-Kese) f. Küçük-büyük torba kab. * Para kesesi. Kumaştan çanta biçiminde torba kab. * Yoğurt kesesi. * Para. Para hesabı. Öz para. * Kestirme yol.

• KİSEBÜR

  f.Yankesici, hırsız.

• KİSEDAR

  f. Parayı toplıyan, para hesabını tutan kimse. Vekilharç.

• KİSEF

  (Kisf. C.) Kıt'alar, parçalar, kısımlar.

• KİSFE

  (C.: Kisef) Kısım, cüz, parça, bölüm.

• KİSKİS

  Taşın ve toprağın ufağı.

• KİSR

  Üstünde eti çok olmayan kemik. * Çadır eteği.

• KİSRA

  Husrevden muarreb veya galat olan bu isim Sa'sâniler sülâlesinden olan Eski İran padişahlarına ve bilhassa Nevşirvan'den sonrakilere verilmiş olup, Rum imparatorlarına Kayser, Çin hükümdarlarına Fağfur ve Hakan denildiği gibi, bunlara da Kisra denilirdi.

• KİSRE

  (C: Kiser) Ekmek parçası. * Parçalanmış olan şeyin bir parçası.

• KİST

  f. Kimdir? (mânâsına soru edâtı)

• KİSVE

  Elbise. Kılık. Hususi kıyafet. Küsve. Kisbet.

• KİSVE-İ İLMİYE

  İlim adamlarına, hocalara âit elbise.

• KİSVET

  Elbise. * Özel kıyâfet. * Yağlı güreş yapan pehlivanların giydikleri, meşinden ve dar paçalı olan pantolon. Kisbet.

• KİŞ

  f. Din, mezheb. * Keten kumaş. * Ok kuburu, sadak. * şimşir.

• KİŞAF (KÜŞÂF)

  Bir kaç yıl üstüne yük vurulmayan deve yavrusu. * Dişi deve hâmile iken erkek devenin ona cimâ etmesi.

• KİŞAH

  Davarın böğrüne yapılan işaret.

• KİŞMİŞ

  f. Çekirdeksiz çok küçük tâneli üzüm.

• KİŞNİŞ

  Güzel kokulu bir tohum olan karakimyon.

• KİŞRE

  Yüzüne gülmek.

• KİŞT

  f. Ekin. * Tarla.

• KİŞTKÂR

  f. Çiftçi, ekinci.

• KİŞTZAR

  f. Ekinlik, ekin tarlası, tarla.

• KİŞVER

  f. Memleket, ülke. * İklim.

• KİŞVERGİR

  f. Ülke tutan. Pâdişah, hükümdar.

• KİŞVERGÜŞA

  f. Ülke açan, cihangir.

• KİŞVERHÜDA

  f. Hükümdar, pâdişah.

• KİŞVERKÜŞA

  Memleket fetheden.

• KİTAB

  Kitab. * Levh-i mahfuz. * Kur'ân.

• KİTABE

  Kabartılarak veya oyularak sert levhalar üzerine yazılan yazı. Levha olarak yazılan manzum olmayan nesir halinde levha yazma ilmi. * Mezartaşı yazısı.

• KİTABE-İ SENG-İ MEZAR

  Mezar taşı yazısı.

• KİTABET

  Yazmak. Kâtiblik. Usulüne göre bir şeyi yazmak.

• KİTABET-İ FITRİYE

  Fıtri olan yazılmış şeyler. * Kâinat sahifelerinin kitab gibi oluşu.

• KİTAB-HANE

  f. Kitabevi, kütüphane. Kitap okunan veya satılan yer.

• KİTAB-I MÜBİN

  (Bak: İmam-ı Mübin)

• KİTABÎ

  Kitaba dair ve müteallik. Kitaba tabi olan. Kitaba uygun. Kur'an, İncil, Tevrat kitablarından birine inanan. Semavî kitaplardan birine inanan.

• KİTAF

  İp.

• KİTBE

  Kitabe yazmak. Zam ve cem'etmek. Artırmak ve biriktirmek.

• KÎTE

  Bir gün veya bir gece yenecek yemek.

• KİTFEYN

  İki omuz küreği.

• KİTİ

  (Giti) f. Dünya. Yer. Cihan. Âlem.

• KİTLE

  Kütle. Yığın. Küme. * Mâden, taş gibi şeylerden toplu şey.

• KİTMAN

  Sır saklama. Kimseye sır açmama hâli.

• KİTR

  Nişan oku. * İblisin ismi.

• KİTR

  Her nesnenin ortası. * Deve hörgücü.