K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KONDÜKTÖR

  Fr. Kılavuz, memur, müdür. * Trenlerde vagon ve bilet işlerine bakan vazifeli kimse.

• KONFERANS

  Fr. Dinleyicilere herhangi bir mevzu hakkında bilgi vermek gayesiyle yapılan konuşma.

• KONGRE

  Fr. Çeşitli memleketlerden yöneticilerin, elçilerin ve delegelerin katılmasıyla yapılan toplantı.

• KONSEY

  Fr. İdare vazifesi yüklenmiş kişilerin topluluğu. * Müzakere hâlinde bulunan kimselerin meydana getirdiği kurul. * Bu tarz bir toplantının yapıldığı yer.

• KONSOLİT

  (Konsolide) Fr. Ana sermayenin ödeme tarihi belli olmayan ve yalnız faizi ödenen devlet tahvili.

• KONSOLOS

  İtl. Yabancı ülkelerde yurttaşlarının haklarını korumak ve bağlı bulunduğu hükümete siyasî ve ticarî bilgileri vermekle vazifeli hariciye memuru.

• KONTENJAN

  Fr. Alâkalıların her birine düşen miktar veya yer. Pay miktarı.

• KONVOY

  ing. Aynı yere giden nakil vasıtaları topluluğu. * Aynı yere nakledilen insan grubu. * Harb gemilerinin himayesinde sefer yapan yük gemileri katarı.

• KOPİL

  Küçük Rum çocuğu. * Çapkın, külhani.

• KOR

  t. Her tarafı iyice yanıp içine kadar ateş hâline gelmiş kömür veya odun parçası. * Askeriyede kolordu.

• KORSAN

  itl. Deniz haydutu. Deniz eşkiyası. * Başkaların haklarını zor kullanarak yiyen kimse. * Bir hakkı izinsiz olarak kullanan.

• KORSAN GEMİSİ

  Deniz hırsızlığı ve korsanlık yapan gemiler. Düşman gemilerini basarak mallarını alan bir devletin donanma gemilerine de aynı ad verilirdi.

• KOSTANTINİYYE

  İslâm dünyasında İstanbul için kullanılmış isimlerden biri.

• KOTRA

  ing. Tek direkli, yelkenli, narin küçük gemi.

• KOY

  Küçük körfez. Karanın içine girmiş, rüzgârdan saklı deniz parçası. Deniz koyuna benzer, çevresi mahfuz yer. Köşe, bucak.

• KOZMOĞRAFYA

  yun. Yıldızların yerlerinden ve hareketlerinden bahseden ilim. Felekiyyat. İlm-i hey'et.

• KOZMOPOLİT

  Fr. Her yabancı şeye karşı alâka gösteren, milliyet duygularından mahrum kimse. * Çeşitli milletlerden insanları içine alan.

• KOZMOZ

  (Kozmos) yun. Kâinat. Bütün gökler.

• KÖFTEHOR

  (Bak: Kuftehar)

• KÖHNE

  f. Eski, eskimiş. * Zamanı geçmiş. Demode olmuş.

• KÖHNEBAHAR

  Sonbahar.

• KÖLE

  t. Bütün tarihî devirlerde başka milletlerden, yabancılardan zorla kaçırılıp hürriyetten mahrum hale getirilerek hizmette kullanılan erkek. (İslâmiyet köleliği en âdil usullerle kaldırmağa çalışmış ve Resul-i Ekrem (A.S.M.), insanları kölelikten kurtarmayı ibadet olarak ilân etmiştir.)

• KÖRÜK

  Ateşi havalandırmak için yapılmış bir âlet. * Hava ile çalışan bazı çalgıların hava vermeğe mahsus kısmı.

• KÖŞE

  (Bak: Kuşe)

• KÖŞELİ PARANTEZ

  t. Cümleden tamamıyla ayrı "haşiye" gibi bir sözü içine alır.

• KRAMP

  Fr. Adalenin kasılması.

• KRATER

  (Bak: Atmiye)

• KRİTİK

  yun. Tenkid. Sıkışık durum, sıkıntılı. * Tıb: Hastalığın en kötü zamanı.KRUVAZÖR : Fr. Daha ziyade toplarla mücehhez açık denizlerde emniyeti te'min etmek ve konvoyları korumakla vazifeli süratli harp gemisi.

• KUAL

  Üzüm çiçeği.

• KUAS

  Bir hastalık (ki göğüsü tutar.)

• KUAS

  Boynun içine geçik olması.

• KUAS

  Koyunun burnunda olan bir hastalık.

• KUB

  f. "Vuran, vurucu, döven" mânâlarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: (Leked-kub: Tekme vuran)

• KUBA'

  Hınzır avazı. * Büyük ölçek.

• KUBAA

  Serçe gibi küçük bir alaca kuşun adı. * Avcıların giydiği hırka.

• KUBAKIB

  Acele eden kimse, aceleci.* Bir yıldan sonra olan yıl.

• KUBALE

  Mukabele. * Kapı önü.

• KUBAN

  (Kub. C.) f. Vurucular, dövücüler. * Vurarak, döverek mânâlarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır.

• KUBB

  Kürk.

• KUBBE

  Yarım küre şeklinde yapılan bina damı.

• KUBBE ALTI

  Tar: Topkapı Sarayı'nda başta sadrazam olmak üzere devlet adamlarının ve vezirlerin toplanıp devlet işlerini görüştükleri yer.

• KUBBE-İ ÂLİYE

  Yüksek kubbe.

• KUBBE-İ HADRÂ

  Yeşil kubbe.

• KUBBE-İ KANEK

  Ağzın tavanı. Damak.

• KUBBE-İ MİNA

  Gökyüzü. Gök kubbesi.

• KUBBE-İ ULYÂ

  Sema, gökyüzü.

• KUBBE-İ ZERRİN

  Güneş, şems.

• KUBBE-NİŞİN

  f. İstanbulda Topkapı Sarayı'nda Kubbealtı denen yerde toplanan kabine üyeleri denebilecek toplantıya katılan vezirlerin herbiri.

• KUBBERE

  (C: Kubber-Kabbere) Turgay dedikleri küçük kuş. * Bacaksız, kısa boylu kimse.

• KUBBET-ÜL İSLÂM

  İslâmın kubbesi. * Belh şehrinin başka bir adı.