K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KEVN Ü FESÂD

  Var olup sonra bozulmak.

• KEVN Ü MEKÂN

  Kâinat, âlem, dünya.

• KEVNEYN

  İki âlem. Dünya ve Ahiret.

• KEVNÎ

  Oluşa ait ve müteallik. Kâinat ilmine dair. Varlıkla alâkalı.

• KEVNİYYAT

  Kâinat ilmi, kozmoloji. * Mevcudat, varlıklar. Vücuda gelmeler.

• KEVR

  Devretmek, dönmek. * Sarık sarmak. Tülbend sarmak. * Bir yerde toplanmış olan develer. * Çokluk, bolluk, ziyadelik. * Mukül dedikleri darı cinsi.

• KEVS

  (C.: Ekvâs) Pabuç.

• KEVSEC

  Köse kişi. * Testere gibi hortumu olan bir balık cinsi.

• KEVSEL

  Geminin kıç tarafı.

• KEVSER

  Kıyamete kadar gelecek Âl, Ashâb, Etbâ' ve onların iyilikleri, hayırları. * Bereket. * Kesretten mübâlağa. Çokluğun gayesine varan şey. Gayet çok şey. * Pek çok hayır. Hikmet, ilim. Kur'an, İslâm, tevhid. İlm-i Ledün. Ma'rifetullah. * Cennet ırmaklarının kaynakları. * Cennet'te bir havuz veya nehir.

• KEVSER SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 108. Suresi.

• KEVTER

  Fülfül dedikleri karabiber cinsi.

• KEY

  Arapçada muzari fiilini nasbeden (son harfini üstün okutan) ve "İçin, tâ ki, hangi, nasıl?" yerinde kullanılan harf. (Bak: Huruf-i nâsibe)

• KEY

  f. Ne vakit, ne zaman? (Soru için kullanılır.)

• KEY

  Eski Acem pâdişahlarının nâmıdır.

• KEY'

  Yaramaz gönüllü olmak.

• KEYAN

  (Key. C.) f. şahlar, hükümdarlar, keyler, hakanlar.

• KEYANÎ

  f. Şaha ait. Hükümdarla alâkalı.

• KEYD

  Tuzak. Kötülük, hile. * Men'etmek. * Kusmak. * Çakmağın tezce ateşi çıkmayıp geçmek. * Cenk etmek, dövüşmek. * Karganın ötmesi.

• KEYF

  Afiyet, sağlık, sıhhat. * Memnunluk, hoşlanma. * Neş'e, sevinç, sürur. * Mizaç, tabiat. * İstek, taleb, arzu, heves.* Gönül açıklığı.

• KEYFE

  Arabçada sual cümlesinin başına gelir. "Nasıl? Nice?" mânalarınadır.

• KEYFE HÂLÜK

  Hâlin nasıl? Nasılsın?

• KEYFE METTEFAK

  Hangisi olursa. Nasıl rast gelirse.

• KEYFEMÂ

  Her nasıl?

• KEYFEMÂ YEŞÂ'

  Nasıl isterse, istediği gibi.

• KEYFER

  f. Karşılık, mukabil. * Mükâfat veya ceza.

• KEYFÎ (KEYFİYYE)

  Keyfe, arzuya bağlı. İsteğe âid ve müteallik.

• KEYFİYYET

  Bir şeyin esâsı ve iç yüzü. Nasıl olduğu ciheti. * Kalite. Madde. (Kemmiyetin zıddıdır.)

• KEYHAN

  f. Dünya, arz.

• KEYL

  Ölçme. * Kile. Hububat ölçüsü. Ölçek.

• KEYLEKAN

  Bir pırasa cinsi.

• KEYLÎ

  Kile ile ölçülen şeyler.

• KEYLUS

  Hazmı kolay olan gıda.

• KEYMUS

  yun. Yiyecek ve içecek maddelerin midede hazmolunup erimesinden hâsıl olan bir sıvıdır ve kana karışır.

• KEYNUNET

  Varlık, var olma.

• KEYS

  Yaramaz huylu kişi.

• KEYS

  Zekâ, kavrayış, anlayış, idrâk.

• KEYSAN

  Ayakla bir kimsenin dübürüne vurmak. * Özür, mâzeret.

• KEYSANİYYE

  Revâfiz tâifesinden bir sınıf.

• KEYSUM

  Çok miktar olan kuru ot.

• KEYT

  (Keyte) şöyle, şöylece, kezâ.

• KEYUL

  Muharebe gününde dizilen safların son safı.

• KEYVAN

  f. Satürn (Zuhal) gezegeni.

• KEYY (KEYYE)

  Adama veya davara yapılan nişan. * Yarayı dağlama.

• KEYYAL

  Kile ile ölçen kimse. Kileci.

• KEYYEFE

  (Tekyif. den mâzi fiili) İnceleyip iç yüzünü bildi, idrak etti manasınadır.

• KEYYİS

  (Keyyise) Akıllı, anlayışlı, kiyasetli, idrakli, zeki. * Zarif.

• KEZA

  Böyle, böylece. Bu dahi öyle.

• KEZALİK

  Bunun gibi. Böylece. Bu da böyle.

• KEZAME

  (C.: Kezâyim) İki kuyu arasındaki yarıklar ve delikler. (Su birinden birene akar). * Terazi iplerinin kendinde toplandığı halka.