K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KETD (KİTD)

  Bir yıldız adı. * Omuzlar ile sırt arası.

• KETEBE

  Kâtibler. Yazıcılar. * Bir hattatın yazdığı eserinde imza yerinde "Ketebehu; Onu yazdı" mânasında kulllanılır.

• KETER

  (C: Ektâr) Kadr, mertebe, derece.

• KETF

  Omuz. Omuz kemiği. * Parça parça kesmek ve bağlamak.

• KETH

  Kesbetmek. Çalışmak, kazanmak. Amel ve sa'yetmek.

• KETİB

  Dikici, diken.

• KETİBE

  Asker bölüğü. Ordudan ayrılmış toplu alay. Düşmana çapul eden birkaçyüz kişilik süvari kolu.

• KETİBEPERVER

  f. Askeri koruyan ve seven. Asker yetiştiren.

• KETİF

  (Kitf-Ketef) (C.: Ektâf) Omuz. * Kürek kemiği, omuz küreği.

• KETİFE

  Hased. * Kapıya çakılan yassı büyük demir kilit.

• KETİT

  Deve avazı. * Sığır avazı.

• KETİTE

  Sinir.

• KETİZ

  Yemeği çok yeyip karnını iyice dolduran kişi.

• KETKAT

  Kelâmı çok olan, sözü çok olan, fazla konuşan.

• KETKETE

  Kahkaha derecesinden azca gülmek. * Toy kuşunun sesi.

• KETM

  Saklamak. Gizlemek. Sır tutmak. Söylememek.

• KETM-İ ESRÂR

  Sırları saklama.

• KETM-İ NÜFUS

  Kendini göstermeme. Saklama.

• KETN

  Kir, pas.

• KETT

  Zayıf vücutlu kimse. * Mal kazanıp yığan.

• KETTAN

  Keten.

• KETUM

  Sır saklayan. Herkese her şeyi konuşmayıp sırrını belli etmiyen. * Her şeyi gizleyen.

• KETUMANE

  f. Ketum olup ağzı sıkı olan, herşeyi söylemiyen kimseye yakışır surette.

• KETUMİYYET

  Ketumluk. Ağız sıkılığı. Sır vermemeklik.

• KEU'

  Korkak olmak.

• KEÛD

  Meşakkatli sarp yokuş.

• KEV'

  Vurmak. * Korkmak.

• KEV'A

  Eli bileğinden eğri olan kadın. (Müz: Ekvâ)

• KEVA'

  Bileğin çıkması. * Bilek kemiği.

• KEVAHİL

  (Kâhil. C.) Sırtlar, arkalar. * Gayretsizler, uyuşuklar, tembeller.

• KEVAHİN

  (Kâhin. C.) Kâhinler. Falcılar. Gaibten haber verenler. * Alimler.

• KEVAİB

  (Kâib. C.) Yeni yetişmiş turunç memeli kızlar.

• KEVAKİB

  (Kevkeb. C.) Yıldızlar.

• KEVAKİB-ŞİNÂS

  f. Müneccim.

• KEVALİK

  Kısa boylu.

• KEVAR(E)

  f. Meyve veya üzüm küfesi. * Bal arısı gömeci, petek. * Geceleri havada peyda olan bulut. Sis.

• KEVD

  Yakın olmak.

• KEVDEN

  (C.: Kevâdân) Semerli at. * Akılsız, ahmak, düşüncesiz.

• KEVH

  Gâlip olmak.

• KEVKEB

  Yıldız. * Parıldamak.

• KEVKEBE

  Necim, yıldız. * İnsan cemaatı. Süvari alayı.

• KEVKEBE

  f. Fevkalâde tantana. İhtişam, debdebe, şöhret.

• KEVKEBÎ

  Yıldıza ait, yıldızla ilgili.

• KEVKEB-İ DERRÎ

  Parlak yıldız.

• KEVLAN

  Kandıra adı verilen ot.

• KEVLEM

  Fülfül denilen karabiber cinsi.

• KEVMA

  Büyük ökçeli dişi deve.

• KEVMAH

  Dübürü büyük kimse.

• KEVME

  Küme.

• KEVN

  Hudus. Varlık, var olmak. Vücud, âlem, kâinat. Mevcudiyet.