K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KESBÎ

  Çalışmakla kazanılan. Sonradan elde edilen. Doğuştan olmayan. Vehbî olmayan.

• KESB-İ KUDRET

  Kudret ve kuvvet kazanma.

• KESB-İ MUÂREFE

  Bir mevzuda çalışarak ihtisas sahibi olmak. Birbinini tanımak ve alışmak.

• KESB-İ SERVET

  Para kazanma.

• KESB-İ ŞER

  şerli bir işi işlemek veya o işe âlet olmak yahut da tarafdar olmak.

• KESB-İ VUKUF

  Haberi olma. Vukuf sahibi olma. Bilgi edinme.

• KESD

  Davarı üç parmakla sağmak. * Bir şeyi dişiyle kesmek.

• KESE

  Kısa yol, kestirme yol. * Mc: Mali iktidar, servet. (Para kesesi manasında olan kelime için Bak: Kise)

• KES'E

  Bitmek. * Yüksek olmak.

• KESEB

  Yakınlık, kurbiyet.

• KESEL

  Tembellik. Uyuşukluk. * Yorgunluk. * Ağırlık.

• KESELAN

  Tembellik. Yorgunluk. Uyuşukluk.

• KE'SEN DİHAK

  (Kulpsuz) dolu kadehler.

• KESER

  Hurma çiçeği.

• KESES

  Alt dişleri çenesiyle çıkmak. * Dişleri kısa olmak.

• KESF

  (Güneş veya Ay) ışığını kesme. * Görünmez olma. * Kesmek. * Yaramaz olmak.

• KESH

  Aksaklık.

• KESÎ

  f. Bir kimse.

• KES-İ BÎKESAN

  Kimsesizlerin yardımcısı.

• KESİB

  Kum tepesi.

• KESİD

  Sürümsüz, geçmez, aranmaz. Bayağı, aşağı.

• KESİF

  Koyu. Çok sık ve sert. Şeffaf olmayan.

• KESİL (KESLÂN)

  (C.: Küsâlâ) Tenbel kimse.

• KESİR

  Çok. Bol. Kesret üzere olan. * Türlü. Çeşitli.

• KESİR

  (C: Kesrâ) Parçalanmış, dağıtılmış. Kırılmış.

• KESİR-ÜL AHBÂB

  Tanıdıkları, bildikleri çok olan.

• KESİR-ÜL EVLÂD

  Çocukları çok olan. Evlâdı kesir olan.

• KESİR-ÜL MÂL

  Malı mülkü çok olan. Serveti fazla olan. Zengin.

• KESİR-ÜL VUKU'

  Sık sık olan, çok vuku bulan.

• KESİS

  Titremek. Deprenmek. * Eğrilik.

• KESİS

  Hurma şarabı. * Darı bozası. * Arapların taş üstünde kurutup ve dövüp azık edip yedikleri et.

• KESİSA

  Avcıların tuzağı.

• KESKESE

  Söylerken sin'i kef'e tebdil edip sin yerine kef okumak. * Çabuk kesmek.

• KESLAN

  Uyuşuk, tembel, gevşek. Yorgun.

• KESM

  (C: Ekâsim) Bir şeyi eliyle parmaklamak. * Çok miktar atlar.

• KESM

  Doldurmak. * Ağzına alıp kırmak.

• KESR

  Kırmak. Parçalamak. Parçalara ayırmak. * Mat: Bir bütünün parçalarından her biri.

• KESRA

  (C: Ekâsire) Acem meliklerinin lâkabı.

• KESRE

  Kur'an-ı Kerim yazısında harfin altına konarak, o harfi "İ" veya "I" diye okutan ve bir adı da "esre" olan işâret.

• KESRE-İ HAFİFE

  İ diye okunan kesre.

• KESRE-İ SAKİLE

  I diye okunan kesre.

• KESRET

  Çokluk, sıklık. * Bir şeyin ekserisi ve muazzamı. Bolluk. (Bunun zıddı kıllettir)(Hayat, kesrette bir çeşit tecelli-i vahdettir. Onun için ittihada sevkeder. Hayat, bir şeyi her şeye mâlik eder. M.)(...Hem bütün âlemlerin Rabbi kesret tabakatında vahdaniyeti ilân etmek istemesine mukabil; en azamî bir derecede bütün merâtib-i tevhidi ilân eden, yine bizzarure O Zâttır. S.) (Bak: Tefekkür)

• KESRET-İ ETBA'

  Tâbi olanların çokluğu. Tarafdarların kesretli oluşu.

• KESRET-İ NUKUD

  Para çokluğu.

• KESR-İ ÂDİ

  Ondalık olmayan kesir. Bayağı kesir. Meselâ: 3/8, 7/20 gibi.

• KESR-İ ÂŞÂRİ

  Ondalık kesir. Mahreci (paydası) 10 veya 10'un her hangi bir kuvvetinden ibaret olan kesir. Meselâ: 0,15 - 0,007 gibi.

• KESR-İ HÂTIR

  Hatır kırma.

• KESS

  Alt dişleri çenesiyle çıkmak.

• KESS

  Sakal kıllarının sık ve kıvırcık olması.

• KESSARE

  Çoğaltan. Artıran.