K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KERİYY

  Kiraya veren veya kiraya alan. (ikisine de ıtlak olunur.)

• KERİZ

  Yoğurtan yapılan keş.

• KERKEÇ

  Eskiden muhasara olunan kaleleri tazyik etmek ve top ve tüfekle dövmek için dışarısına yapılan kule ve tabyalar.

• KERKER

  Karındaş sığır.

• KERKERE

  Tavuğa çağırmak. * Rüzgârın bulutu toplayıp dağıtması.

• KERKES

  f. Akbaba (kuş).

• KERKESE

  Tereddüt etmek, karar verememek.

• KERKÜZ

  f. Delil, işâret, alâmet.

• KERM

  (C.: Kürum) Bağ kütüğü. Asma, üzüm çubuğu.

• KERMARİK

  Ilgın ağacının koruğu.

• KERME

  Etli ve yuvarlak olan uyluk başı.

• KERNAF

  (C.: Kerânif) Hurma ağacının budaklarının aslı. (Kesildikten sonra ağacında bâki kalır.)

• KERNAFE

  (C.: Kürnüf) Dibinden kesilmiş olan hurma ağacının budakları.

• KERNEBE

  Zengin kadın.KERR : Çekilerek yeniden hücum etmek. * Birşeyden vazgeçtikten sonra tekrar ona, o işe yönelmek. * Devlet. * Gemi halatı. * Hurma ağacına çıkmakta kullanılan urgan.

• KERR U FERR

  Muharebede geri çekilerek tekrar hücum etmek.

• KERRAM

  Bağcı.

• KERRAR

  Harpte, çekilip tekrar saldırmak. Döne döne saldırmak.

• KERRAT

  Kerreler. Defalar. Çarpım cetveli.

• KERRAZ

  Çobanın torbasını veya dağarcığını taşıyan kuvvetli boynuzsuz koç.

• KERRE

  Bir defa. Bir adet. Bir.

• KERREMALLAHU-VECHEHU

  Allah vechini mükerrem kılsın, meâlinde dua olup Hz. Ali (R.A.) hiç putlara secde ve ibadet etmediği ve çocukluktan beri Allah'a secde ettiğinden, onun ismi anıldığında hürmeten söylenir. (Bak: Aliyy-ül Murtaza)

• KERRETAN

  Sabah ve akşam.

• KERRUBÎ

  Meleklerin büyüğü.

• KERRUBİYYUN

  (Mukarrebûn) Sadece ibadetle meşgul olan melekler. Allah'a en yakın olan melekler. Büyük melekler. Kerubiyyun yalnız hamele-i arştır diyenler olduğu gibi, Kerrubiyyun diyenler de olmuştur. Aslı Kerubiyun'dur.

• KERRUS

  Büyük başlı.

• KERS

  Kadının hayız görmesi. * Cebretmek, zorlamak.

• KERŞ

  Karın. * İşkembe. * Topluluk, cemaat. * Kişinin çoluk çocuğu veya küçük evlâdı.

• KERŞA

  Karnı büyük kadın. * Parmakları kısa düz taban.

• KERŞEB

  Yaşlı, ihtiyar. * Hali kötü olan kimse. * Kalın ve uzun nesne. * Arslan. * Çok yiyen, obur.

• KERUB

  Allah'a en yakın olan melekler.

• KERUBİYYUN

  (Bak: Kerrubiyyun)

• KERV

  Top oynamak. * Kapı içini taş ile örmek.

• KERVAN

  (C: Kirvân-Kerâvin) Balıkçıl kuşu.

• KERVAN

  f. Birbirini takib ederek giden insan veya hayvan sürüsü. Kafile ve hey'etle giden yolcular takımı.

• KERVANSARAY

  Büyük yollarda kervanların konaklamalarına mahsus büyük hanlar. (Selçuklular ve Osmanlılar devrinde hayır eseri olarak yaptırılmışlardı.)

• KERY

  Kazmak.

• KERYAN

  Uyuyan kişi, nâim.

• KERYE

  Tam olmak, tamam olmak.

• KES

  f. İnsan. Kişi.

• KE'S

  Çanak. * Kadeh. Dolu kadeh.

• KES'

  El veya ayak ile bir nesnenin arkasına vurmak. * İttibâ etmek, tâbi olmak. * Yemen'de bir kabile adı.

• KES'

  Uzun olmak. * Çok olmak.

• KESAD

  Alış veriş durgunluğu. Kıtlık. Eksiklik. Verimsizlik.

• KESAFET

  Bulanıklık. Kir. Açık veya berrak olmamak. * Kalınlık, yoğunluk, kesiflik, koyuluk. Şeffaf olmamak.

• KESAFET-İ NÜFUS

  Nüfus çokluğu, nüfus yoğunluğu, nüfus kalabalığı.

• KESALET

  Tembellik. Üşenmek. Uyuşukluk. Rehâvet.

• KES'AM

  Pars (canavar).

• KESAN

  f. Adamlar. İnsanlar. Kişiler.

• KESANE

  f. İnsan gibi. İnsana yakışır şekil ve surette.

• KESB

  Kazanç. Çalışmak. Sa'y ve amel ile kazanmak. Elde etmek. Edinmek. Kazanç yolu. * Fık: Bir insanın kendi kudret ve iktidarını bir işe sarfetmesi.